www.machsom.fora.pl

adm · Wysłany: Pią 23:35, 16 Mar 2012 Temat postu: Wykład 5

Wykład 5

Pokrótce powtórzymy: twór zaczyna się od tego, że od Stwórcy wychodzi światło, chęć pełni rozkoszy i to się nazywa Bchina Szoresz. Buduje ona pod sobą chęć absolutnej rozkoszy - Bchina Alef, która po napełnieniu się światłem przejmuje od niego chęć rozkoszy, oddawania. To jest Bchina Bet. Lecz nie ma czego oddać i rozumie, że dać komuś rozkosz można tylko po przyjęciu ze względu na niego jakiejś części. Tak się tworzy trzecie stadium - Zeir Anpin (Z"A), które już ma dwie właściwości: oddawanie i otrzymywanie. Po rozpoczęciu odczuwania dwóch rozkoszy, Z"A czuje, że otrzymywanie jest mu bliższe i przyjemniejsze, takie jak zostało stworzone początkowo w stadium Alef, dlatego decyduje się otrzymywać całe światło, jak w stadium alef i całkowicie się nim napełnia, lecz już z własnej chęci i nieskończenie się rozkoszuje.

To czwarte stadium nazywa się Malchut świata Ejn Sof lub prawdziwym, jedynym tworem. W nim połączyły się dwa warunki: z góry wie, czego chce i z dwóch stanów wybiera otrzymywanie. Pierwsze trzy stadia nie nazywają się tworem, ponieważ w żadnym z nich nie ma własnej chęci, a tylko chęć Stwórcy, albo jej skutek.

Czwarte stadium po napełnieniu się światłem, tak jak i pierwsze, zaczyna przejmować właściwości Stwórcy i czuć się otrzymującym, w nim powstaje uczucie wstydu, które prowadzi do decyzji upodobnienia się do Stwórcy pod względem właściwości, tj. nie przyjmowania światła. Wykonuje wtedy cimcum alef. Dlaczego na końcu pierwszego stadium nie powstała chęć, by zrobić cimcum? Dlatego że tam chęć kli pochodziła nie od niego, a z chęci Stwórcy. Tutaj natomiast twór na swoją własną chęć otrzymywania, kurczy się, nie korzysta z niej.

Cimcum został wykonany nie z powodu otrzymywania rozkoszy, lecz ze względu na dążenie, by otrzymywać dla siebie, tj. skurczenie na zamiar. W pierwszym wypadku kli po prostu przestało otrzymywać. Jeżeli teraz kli podejmie decyzję otrzymywania, lecz nie dla siebie, to będzie mogło napełnić siebie jakąś ilością światła, w zależności od siły zamiaru przeciwstawiania się egoizmowi. Takie otrzymywanie światła ze względu na drugiego równa się oddawaniu. Czynność w sferze duchowej określana jest poprzez zamiar, lecz nie przez sam fakt czynności.

Pierwsze skurczenie mówi o tym, że kli nigdy w przyszłości nie będzie się rozkoszowało ze względu na siebie, cimcum alef nigdy nie będzie naruszony. Dlatego pierwszym zadaniem tworu jest możliwość neutralizowania chęci zatrzymania rozkoszy tylko dla siebie. Pierwszy twór, Bchina Dalet, mówi o tym, jak można całkowicie się rozkoszować całym światem Stwórcy. A pierwsze skurczenie oznacza, że poprzez wszystko, czym jest napełniona malchut, nigdy nie będzie się ona rozkoszowała dla siebie. Dalej rozstrzyga się kwestia realizacji.

W tym celu malchut stawia nad swym egoizmem ekran (masach), który na początku odpycha całe przychodzące do niej światło. Przez to sprawdza siebie, czy może się oprzeć ogromnej rozkoszy, która znajduje się w świetle przed ekranem i która odpowiada jej takiej samej ogromnej chęci. Tak, może to zrobić, całkiem odepchnąć rozkosz i nie doświadczyć jej.

Lecz w takim wypadku kli jest oddzielone od światła. Jak to zrobić, by nie tylko odepchnąć całą rozkosz, lecz i otrzymać jakąś jej część, już ze względu na Stwórcę? W tym celu odbite przez ekran światło (Or Chozer) powinno okryć z góry Or Jaszar i razem z nim wejść wewnątrz kli, chęci pełni rozkoszy, tj. posłużyć tym nieegoistycznym warunkiem rozkoszy, w którą może wejść Or Jaszar, rozkosz.

Tutaj altruistyczny zamiar spełnia rolę Or Chozer. Przed przyjęciem do siebie tych dwóch świateł w rosz robi się obliczenie, ile dokładnie światła można otrzymać ze względu na Stwórcę. Ta ilość zachodzi do toch.

Pierwszy parcuf pod względem siły ekranu może przyjąć, na przykład dwadzieścia procent światła. To światło nazywa się wewnętrznym, Or Pnimi. Światło, które nie weszło do toch, pozostaje na zewnątrz kli i dlatego nazywa się otaczającym światłem, Or Makif.

Pierwsze otrzymanie dwadzieścia procent światła nazywa się galgalta. Dalej pod naciskiem dwóch świateł Or Makif i Or Pnimi na ekran (masach) w tabur parcuf wyrzuca całe światło, jego ekran stopniowo podnosi się do góry, od tabur do pe, tracąc swoją nieegoistyczną siłę i równa się z ekranem, znajdującym się w pe de rosz. Lecz w sferze duchowej nic nie przepada: każda następna czynność nakłada się warstwą na poprzednią. Przyjęte dwadzieścia procent światła od pe do tabur zostało w poprzednim stanie parcuf.

Parcuf, widząc, że z dwudziestoma procentami światła nie mógł dać rady, decyduje się następnie znów przyjąć światło, lecz nie dwadzieścia, a - piętnaście procent. W tym celu powinien opuścić ekran do pe na poziom chaze z parcuf galgalta, tj. zejść na niższy poziom duchowy. Jeżeli na początku jego poziom określa się jako reszimo dalet-dalet, to teraz - tylko dalet-gimel. Światło wchodzi na podstawie tego systemu i tworzy nowy parcuf - A"B. Jego dalszy los jest taki sam: on również wyrzuca światło. Następnie rozpowszechnia się trzeci parcuf SA"G, za nim - M"A i BO"N.

Wszystkie pięć parcufim wypełniają galgalta od jej pe do tabur. Świat, który tworzą nazywa się Adam Kadmon (A"K).

Galgalta podobna jest do Bchina Szoresz, ponieważ, jak Stwórca, otrzymując od Stwórcy, wszystko, co może oddać - oddaje Jemu. A"B otrzymuje mniej światła ze względu na Stwórcę i nazywa się chochma, jak Bchina Alef, SA"G pracuje tylko na oddawanie i nazywa się bina, jak Bchina Bet, M"A jest podobny do Z"A, jak Bchina Gimel i BO"N odpowiada malchut, Bchina Dalet.

SA"G, posiadając właściwości bina, jest w stanie rozpowszechnić się pod tabur i napełnić światłem dolną część galgalta. Pod tabur, oprócz pustych chęci, istnieją jeszcze i rozkosze pochodzące z podobieństwa do Stwórcy w tym, że znajdujący się pod tabur Nch"i de galgalta zrezygnowały ze światła chochma i rozkoszują się Or Chasadim, rozkoszą od podobieństwa do Stwórcy. Ta rozkosz jest również z poziomu Dalet de Awijut. (informacja o samej chęci w parcuf)

Nekudot de SA"G mają Awijut Bet i mogą rozkoszować się oddawaniem tylko światła tego poziomu. Stawiać opór rozkoszom poziomu Dalet Nekudot SA"G już nie mogą, inaczej zaczną przyjmować światło ze względu na siebie. Co by się wydarzyło, lecz malchut, która stoi w sijum galgalta, podnosi się na środek tiferet parcuf Nekudot de SA"G, tworzy nowy sijum - ograniczenie dla światła, tak zwaną parsa, poniżej której światło nie może przeniknąć. Przez to malchut kurczy się po raz drugi na rozpowszechnianie się światła, które nazywa się na podstawie analogii z pierwszym Cimcum Bet.

Jest to podobne do przykładu z naszego świata, gdy mamy do czynienia z dobrze wychowanym człowiekiem, który nigdy nie ukradnie, lecz poniżej tysiąca dolarów. Lecz jeżeli położymy przed nim dziesięć tysięcy dolarów, to jego wykształcenie może już nie wystarczyć: rozkosz przewyższa możliwość jej przezwyciężenia.

Cimcum Bet - to ciąg dalszy Cimcum Alef, lecz na kilim de Kabala. Stała się ciekawa rzecz: w Nekudot de SA"G, z natury altruistycznym parcuf, przejawiły się egoistyczne właściwości i malchut natychmiast je pokrywa, podnosząc się na górę i tworzy linię, ograniczającą rozpowszechnianie się światła do dołu, która się nazywa parsa.

Rosz parcuf SA"G, jak każda głowa, składa się z pięciu sfirot: keter, chochma, bina, Z"A i malchut, które z kolei dzielą się na kilim de Aszpaa (keter, chochma, pół biny) i (od środka bina do malchut). Kilim de Aszpaa (oddające) nazywają się jeszcze galgalta we ejnajim (GE), a kilim de Kabala (otrzymujące) - Achap (ACHAP).

Cimcum Bet mówi o tym, że zaczynając od tego momentu, parcuf nie może wykorzystać żadnych otrzymujących chęci. Nie można korzystać z achap, tak postanowiła malchut po podniesieniu się do środka tiferet. Po Cimcum Bet wszystkie reszimot podnoszą się do rosz de SA"G z prośbą, by stworzyć tam parcuf tylko na poziomie galgalta we ejnajim, żeby ten parcuf mógł również otrzymać trochę światła od kontaktu ze Stwórcą. To znaczy, że masach powinien stać już nie w pe de rosz, a w nikwia ejnajim, co odpowiada linii para na środku tiferet w guf. Po ziwug, który nastąpi w rosz de SA"G, wyjdzie stamtąd parcuf, który rozpowszechni się pod tabur dokładnie do parsa.

Nowy parcuf, który rozpowszechnił się pod tabur do parsa, nakłada się na poprzedni parcuf nekudot de SA"G, tylko jego górną część - altruistyczne kilim. Imię tego nowego parcuf to Katnut Olam ha-Nekudim i wyszedł on na reszimot Bet-Alef mecumcamim. Oczywiście, takiego świata nie ma wśród pięciu, które wymieniliśmy: Adam Kadmon, Acylut, Brija, Jecira, Asija, dlatego że ten narodził się i natychmiast rozbił.

Lecz póki istnieje, jego sfirot to keter, chochma, bina, chesed, gwura i trzecia część tiferet dzielą się na dziesięć i mają zwykłe nazwy. A oprócz tego nazwy specjalne występują dla sfirot chochma i bina - aba we ima, a sfirot Z"A i malchut nazywają się ZO"N, Z"A i nukwa.

Po ziwug de akaa w nikwej ejnajim w rosz SA"G, SA"G na prośbę reszimot dolnego parcuf robi drugi ziwug na reszimot de gadlut w pe de rosz. Przy tym ogromne światło zaczyna się rozpowszechniać z SA"G pod tabur i stara się rozpowszechnić pod parsa.

Parcuf nekudim jest całkowicie pewien, że będzie w stanie przyjąć to światło ze względu na Stwórcę, że ma siły, nie zważając na Cimcum Bet. Lecz gdy tylko światło dotyka parsa, następuje szwirat kilim (pęknięcie naczyń), ponieważ staje się jasne, że parcuf chce przyjąć to światło dla siebie. Światło natychmiast znika z parcuf, a wszystkie kilim, nawet te, które były nad parsa, pękają.

W taki sposób, od chęci parcuf, by wykorzystać kilim de Kabala ze względu na Stwórcę, tj. stworzyć świat Nekudim w Gadlut z wykorzystaniem wszystkich dziesięciu kilim nastąpiło pęknięcie wszystkich ekranów - zamiarów ze względu na Stwórcę.

W ciele parcuf nekudim, tj. w ZO"N nad parsa (chesed, gwura, tiferet) i pod parsa (necach, hod, jesod i malchut) istnieje osiem sfirot, a każda z nich składa się z czterech stadiów (oprócz zerowego), a każde z nich składa się z kolejnych dziesięciu, tj. ogółem 8 x 4 x 10 = 320 kilim, które pękły. Z tych trzystu dwudziestu części tylko malchut nie można będzie naprawić, a takich części w malchut jest 8 x 4 = 32 w trzystu dwudziestu. A pozostałe 320 - 32 = 288 mogą być naprawiane. Trzydzieści dwie części nazywają się Lew a Ewen (kamienne serce). One mogą być naprawione tylko po przez Stwórcę w Gmar Tikun.

Jednocześnie pękły i altruistyczne, i egoistyczne pragnienia. Przemieszały się one nawzajem. I teraz każda cząstka pękniętych kilim składa się z dwustu osiemdziesięciu ośmiu części, które można naprawić i trzydziestu dwóch części, których naprawić nie można. Teraz osiągnięcie celu dzieła stworzenia zależy tylko od naprawy rozbitego świata nekudim: jeżeli nam się uda to zrobić - napełnimy Bchina Dalet światłem.

W celu zbudowania całego systemu, który mógłby naprawić pęknięte kilim świata Nekudim, tworzy się Olam ha-Tikun (świat naprawy) lub świat Acylut.

Laitman