www.machsom.fora.pl

[adm]

Świat nieskończoności (Olam Ejn Sof)

Zamysłem stworzenia, nazywanym Światem Nieskończoności, jest powiązanie Acmuto z duszami w postaci pragnienia napełnienia dusz. Dlaczego tak nazywa się ten Świat? Ponieważ pragnieniem Stwórcy było nieskończone rozkoszowanie tworu. Oprócz tego powiązania nic więcej nie badamy, dlatego, że nie ma więcej nic do zbadania. Nie jesteśmy w stanie poznać istoty Stwórcy (Acmuto), jesteśmy w stanie poznać tylko jego stosunek do nas.

Wszystko co rozróżniamy i opisujemy w światach, istnieje tylko względnie dusz. O istocie światów natomiast nic powiedzieć nie możemy, ponieważ mamy możliwość zbadania ich tylko za pomocą swoich odczuć i wrażeń. Obiektywna istota światów nie podlega zbadaniu i odnosi się ona do Acmuto. Pojmowanie Świata jako coś odrębnego, istniejącego poza nami, to błąd. Kiedy znajdujemy się w pewnym obszarze duchowych właściwości, otrzymujemy światło wychodzące ze Świata Nieskończości, przechodzące przez filtry Światów i docierające do nas w pewnej formie. Gdyby nie było nas, nie byłoby również Światów. Oznacza to, że Światy nie są czymś autonomicznym, istniejącym poza nami. Dlatego też mówimy, że wszystkie Światy znajdują się wewnątrz człowieka. Są to poziomy skrycia przed człowiekiem Świata Nieskończoności. Stwórca rozkrywa się dla nas wprost proporcjonalnie do stopnia naprawy naszego egoizmu. Stopień naprawy egoizmu określa natomiast naszą pozycję w przestrzeni duchowej, w Światach.

Pragnienie otrzymywania łączy wszystkie dusze. Natomiast stopień otrzymywania, napełnienia, warunkuje podział pragnienia na dużą ilość detali. Jak już mówiliśmy wcześniej, pragnienie otrzymywania jest nazywane tworem, ponieważ jakościowo jest nowe - nie istniało wcześniej. Od momentu, kiedy pragnienie zaczyna odczuwać i uświadamiać pojawiające się wrażenia, można zacząć mówić o detalach uczuć. Jest to stosunek między Światłem i pragnieniem otrzymywania.

Wynika stąd, że jeśli duża ilość ludzi postrzega ten sam obiekt duchowy, to każdy z nich postrzega go inaczej, w zgodzie z własnymi odczuciami i wrażeniami. A te z kolei są zależne od stopnia naprawy KLI. Światło jest w swej budowie proste, nieskomplikowane, nie ma żadnej formy, kształtu. Postrzegane przez nas formy, jakie przybiera światło, powstają wewnątrz nas, w zależności od naszych właściwości. Światło jest niezmienne, a stan naszego KLI jest ciągłym procesem.

Duchowe zmysły postrzegania

Obecnie, nasza rzeczywistość, to świat odbierany za pomocą pięciu zmysłów. Jaki ten świat jest naprawdę - nie wiemy. Nasz mózg odbiera sygnały z zewnątrz, które stanowią zaledwie niewielką część wszystkich otaczających nas informacji. Sygnały odbierane przez pięć zmysłów, trafiają do mózgu, gdzie są porównywane z przeszłością, z wspomnieniami, z definicjami i sumę tej informacji odbieramy jako obraz świata w jednostce czasu. Gdyby nasze zmysły zbudowane byłyby inaczej, jak np. u pszczoły, to odbieralibyśmy świat zupełnie inaczej, w postaci plam termicznych, obłoków zapachów itp.

Kabała mówi o szóstym zmyśle postrzegania, o ekranie, który składa się z odpowiedników fizycznych zmysłów : keter, chochma, bina, zeir anpin, malchut. Powstaje pytanie, czy gdybyśmy nie posiadali pięciu zmysłów fizycznych, to czy moglibyśmy odczuwać bodźce płynące ze Świata Nieskończoności za pomocą szóstego zmysłu? Odpowiedź brzmi : tak. Pięć fizycznych zmysłów stanowią najbardziej zewnętrzne i powierzchowne narzędzie odbioru obrazu świata. Rozwijając swój zalążek duszy, jesteśmy w stanie odbierać świat na poziomie przyczyn, duchowych korzeni. To poziom sił i oddziaływań, które kształtują to, co nazywamy naszym światem. Po to i dana jest nam Kabała, abyśmy za jej pomocą wznieśli się na poziom Świata Nieskończoności.
Poziomy postrzegania rzeczywistości
Co znaczy "istnieć?" Czy jestem jedynym tworem, czy istnieją inne twory? Obecnie, według naszego obrazu świata, inni ludzie istnieją. Kiedy podnoszę się na wyższy poziom postrzegania rzeczywistości, obraz świata staje się bardziej pełny. Jesteśmy w stanie dostrzec powiązania między nami, które nie są widoczne za pomocą pięciu zmysłów. Wchodzimy w odczuwanie świata sił. Dostrzegamy, że wewnątrz ciał kryją się siły, na które oddziaływują inne siły. Kiedy umieramy, to tracimy jedynie pięć ziemskich zmysłów. Jednak wciąż mamy pięć poziomów postrzegania duchowego (keter, chochma, bin, zeir anpin, malchut). Człowiek, który nie wykształcił duszy za życia, przestaje istnieć po śmierci - przestaje istnieć jego świat, ponieważ nie jest on już odbierany za pomocą ciała. Kiedy natomiast nasze zmysły nie są ograniczone ciałem, to i śmierć nie jest ograniczeniem życia i świadomości. Kabaliści z wielkim spokojem wypowiadają się na temat śmierci. Zdają sobie sprawę, że ich świat nie zniknie wraz ze śmiercią i absolutnie nie czują strachu i niepewności w stosunku do śmierci. W Świecie Nieskończoności stanowimy jedno stworzenie. Nie istniał tam podział na poziom nieożywiony, roślinny, zwierzęcy i człowieczy. Żaden z tych poziomów w rzeczywistości nie istnieje osobno. Wszystko zamyka się w pojęciu "dusza". Zamysłem Stwórcy było narozkoszowanie duszy. Proszę zauważyć, że kiedy uczymy się o budowie podziale rzeczywistości, zauważamy, że tylko człowiek ma obowiązek doprowadzenia otoczenia do Świata Nieskończoności. To zadanie nie dotyczy poziomu nieożywionego, roślinnego i zwierzęcego. Bhaal aSulam pisze w "Pticha leChochmat aKabbalah", że : "tylko człowiek może prowadzić wszystkich za sobą. Dlaczego? Dlatego, że tylko w stadium malchut pragnienie otrzymywania jest rozwinięte do tego stopnia, że jest w stanie poczuć Oddającego, upodobnić się do Niego, a następnie połączyć się z Nim. Tą możliwość ma tylko stadium malchut, dzięki głebi jej odczuć. Dlatego naprawiając siebie, człowiek ciągnie za sobą wszystkie znajdujące się pod nim stadia, tj. przyrode nieożywioną, roślinną i zwierzęcą. "

Nie ma ani jednej cząstki stanowiącej stworzenie, która by w wyniku naprawy człowieka nie poczuła zmiany swoich właściwości. Jednakże tylko człowiek posiada wolność woli (nie całkowitą wolność oczywiście, ale o tym jeszcze będzie mowa) i tylko on może doprowadzić wszechświat do Świata Nieskończoności. Powstaje zatem pytanie : naukowcy twierdzą, że Wszechświat zaczął się z punktu i z tego punktu nieskończenie się rozszerza. Czy oznacza to, że gdy ludzkość osiągnie Świat Nieskończoności, to Wszechświat wróci do wielkości punktu? Nie! Postrzegany przez nas rozwój materii ma związek z rozwojem naszych pięciu zmysłów! W rzeczywistości oprócz Świata Nieskończoności nie istnieje żadna inna rzeczywistość znajdująca się poza nami!.

Światy o których mówimy, włączając w to nasz świat, to poziomy skrycia Świata Nieskończoności i te Światy nie istnieją poza nami, lecz w nas. Właściwości naszego KLI nie pozwalają nam ujrzenia obiektywnego świata sił, złożonego z prostego Światła. Przez to powstaje zniekształcony obraz świata odbierany za pomocą pięciu zmysłów. Można to porównać do zjawiska wpadającego światła do ciemnego pokoju przez dziurkę od klucza w drzwiach. Nie widzimy tego światła, bo nasze zmysły nie odbierają fal takiej częstotliwości. Jednak widzimy odbicia tego światła od cząsteczek kurzu, które zaczynają się świecić. Daje nam to subiektywny obraz promieni światła. Tak samo jest ze światłem padającym na Ziemię ze Słońca. Kosmos, który jest przepełniony światłem słońca, postrzegamy jako zupełnie ciemny. Jednak światło odbijane przez atmosferę Ziemi zaczyna nam się przejawiać w postaci obrazu świata, który znamy. Gdyby światło nie było odbijane od Ziemi, zniknąłby cały wizualny świat, jaki znamy.



Rysunek przedstawia poziomy skrycia Prostego Światła pochodzącego ze Świata Nieskończoności. Na rysunku zostały użyte skróty nazw Światów, które od teraz będą stosowane częściej. W ramach formalności :

A"K - Adam Kadmon
A - Acylut
B - Brija
J - Jecyra
A - Asija

Osiągając kolejne Światy, człowiek jakby zbiera je w sobie. Kiedy osiąga wyższy stopień, wszystko co jest poniżej tego stopnia - znika. Pozostaje postrzeganie płynące z tymczasowych pięciu fizycznych zmysłów (bo śmiertelnych) i postrzeganie wynikające z osiągniętego poziomu. Nasz świat, to poziom nieożywiony, który jak wiemy, nie może się zmienić. Podnosząc się na wyższe poziomy, poszerzamy nasz obraz świata, jednak ten podstawowy obraz odbierany fizycznie się nie zmienia.

Bibliografia
Pticha le Chochmat ha Kabbalah z komentarzem rawa Michaela Laitmana