www.machsom.fora.pl

adm

IX. Krótkie powtórzenie ( lekcje 6-8 )

Adam - szczególny parcuf

Od Stwórcy do naszego świata znajduje się pięć światów. W każdym z nich jest pięć parcufim, a w każdym parcufie pięć sfirot. Więc łącznie od nas do Stwórcy prowadzi 125 schodków.
Przechodząc przez te wszystkie schodki, Malchut osiąga ostatni. Właśnie tym osiąga się zmieszanie czwartego Stadium, jedynego stworzenia, z poprzednimi czteroma Stadiami. Machut całkowicie przejmuje ich właściwości i w ten sposób staje się równa Stwórcy. I to właśnie jest Cel stworzenia.
Żeby zmieszać Malchut z resztą dziewięciu sfirot, tworzy się specjalny parcuf, który jest złożony z Malchut i dziewięciu sfirot - od Keter do Jesod. Nazywa się on "Adam".
Początkowo, dziewięć pierwszych sfirot i Malchut - dziesiąta sfira, nie są ze sobą połączone. Dlatego jest powiedziane, że Adamowi było zabronione jeść płody drzewa poznania dobra i zła. Drzewem nazywa się wszystkie sfiroty budowy duszy.
Żeby naprawić Malchut, niezbędnym jest zmieszać jej właściwości z właściwościami dziewięciu pierwszych sfirot. Osiąga się to podczas działania "upadku Adama": rozbijają się jego kelim, dziewięć pierwszych sfirot upada w Malchut i Malchut otrzymuje możliwość wykorzystania ich dla stworzenia swojego podobieństwa do Stwórcy.
Jeżeli Malchut pozostanie podobna sama do siebie, będzie to oznaczać, że ona - dusza Adama, znajduje się w świecie Asia. Jeżeli upodobni się do trzeciego Stadium znaczy to, że znajduje się w świecie Jecira. Podobieństwo do drugiego Stadium oznacza znajdowanie się w świecie Bria, podobieństwo do pierwszego Stadium oznacza znajdowanie się Malchut w świecie Acilut, a podobieństwo Malchut do zerowego Stadium równa się przebywaniu w świecie Adam Kadmon.
Wszystkie duchowe ruchy z góry w dół, od Malchut świata Nieskończoności do naszego świata i z powrotem do świata Nieskończoności, zawczasu są przewidziane. Nie ma nic, co nie byłoby zaprogramowane z kierunkiem na cel stworzenia, kiedy to czwarte Stadium upodabnia się do trzeciego, drugiego, pierwszego i zerowego Stadium, znajdujących się wewnątrz czwartego.
Światy - jest to zejście Stwórcy z góry w dół, jakby Jego skrócenie. Jest to stopniowe oddalenie stworzenia od Stwórcy, dopóki ono nie opuści się w nasz świat i całkowicie nie oderwie się od Stwórcy, przestając Go odczuwać.
Zaczynając ruch do góry, stworzenie idzie tą samą drogą, po tych samych 125 schodkach pięciu światów, które były stworzone z góry w dół właśnie w tym celu. Przy wejściu na jeden schodek, człowiek otrzymuje od niego siły podnieść się na drugi, i tak dalej.
Opuszczenie się po schodkach z góry w dół - jest to proces regresji duszy, a wzniesienie, odpowiednio - jej naprawienie i doskonałość. Przy zejściu w dół, siła każdego schodka zmniejsza się, coraz bardziej zasłaniając sobą światło Stwórcy w stosunku do stworzenia. Wzniesienie człowieka z dołu do góry, coraz więcej i więcej otwiera światło Stwórcy, i daje stworzeniu coraz większą siłę pokonać tą drogę.

Rozbicie pojemników

Żeby stworzenie mogło ocenić doskonałość i wieczność, powinno być z nich stworzone i również z przeciwnych im właściwości. Na skutek tego wynika niezbędność w połączeniu właściwości Stwórcy i stworzenia, altruistycznych i egoistycznych właściwości. Osiąga się to rozbiciem tych właściwości i pozbawieniem ich ekranu. Właściwość Stwórcy - Bina i właściwość stworzenia - Malchut, upadają i łączą się. Taka czynność powinna odbyć się w światach (w świecie Nekudim) - w systemie sterowania i w duszach (rozbicie Adam Riszon).
Na początku odbywa się naprawianie światów, na skutek czego stają się one przydatne do sterowania i prowadzenia dusz do naprawienia. Po tym jak światy zrekonstruowały siebie, odbywa się rozbicie Adama, a następnie, już w nas, zaczynając z naszego czasostanu, naprawienie dusz.
Kiedy światło Hochma zaczyna przechodzić poprzez parsę - granicę pomiędzy życzeniem oddawać i otrzymywać, pojemniki zaczynają się rozbijać dlatego, że pojemniki, znajdujące się pod parsą, chcą otrzymywać światło dla siebie, a nie dla Stwórcy. Ponieważ oddające pojemniki, znajdujące się nad parsą, łączą się z pojemnikami otrzymywania, znajdującymi się pod parsą, w jedną całość, po prostu rozbijają się.

Skutek rozbicia

W egoistyczną część Malchut upada dziewięć altruistycznych sfirot, które Malchut próbuje wykorzystać dla siebie. Przy tym pojawia się połączenie altruizmu i egoizmu. Jeśli teraz na te połączenie zaświeci silne światło, zdolne obudzić Malchut i dać jej zrozumienie kim ona jest i kto to Stwórca, w niej pojawi się chęć bycia podobną do górnych sfirot, czyli do świata Stwórcy.
Po rozbiciu, zaczynają się budować dwa równoległe systemy światów Asia, Jecira, Bria, Acilut i Adam Kadmon - altruistyczny i egoistyczny.
Dusza człowieka również jest stworzona z altruistycznych i egoistycznych kelim. Grzech i upadek Adama wymieszał razem oba kelim i jego parcuf rozbił się. Przy wzniesieniu każdej takiej cząstki na odpowiedni poziom światów, znajduje ona tam odpowiednią jej właściwość.

Każdy parcuf stworzony jest z Galgalty we-Ejnaim (G'E) - oddających kelim i AHa'P - otrzymujących, przy rozbiciu kli, zjawiają się w nim nie dwie części, a cztery: Galgalta we-Ejnaim, AHa'P, G'E wewnątrz AHa'P i AHa'P wewnątrz G'E. Takie połączenie znajduje się w każdym z rozbitych kelim. Celowym jest, żeby rozbić każdą cząstkę, a następnie oddzielić G'E od AHa'P. W procesie oddzielenia właściwości G'E od AHa'P, stworzenie otrzymuje zrozumienie działań Stwórcy.

Kolejność naprawienia

Kolejność naprawiania jest taka: świat Acilut kieruje na każdą nienaprawioną cząsteczkę silny promień światła, wydziela ze zmieszanej cząsteczki G'E, wznosi ją do góry, a pozostałe AHa'P "odstawia na bok" jako egoistyczne kelim, nie wykorzystując ich.

Naprawienie AHaP

Jak naprawiają się AHa'P znajdujące się pod parsą? Zaczyna je oświecać ogromne światło, w którym one widzą swoją odmienność od Stwórcy. Zaczynają życzyć sobie naprawienia i zwracają się do wyższego parcufa, który jest ich Stwórcą, z prośbą o otrzymanie właściwości oddawać, otrzymać ekran. Jeżeli prośba jakiegokolwiek AHa'P jest rzeczywista i prawdziwa, wyższy parcuf wznosi go ze światów Bria, Jecira, Asia (BE'A) w świat Acilut. Napełnienie światłem odbywa się wyłącznie w świecie Acilut.
Oprócz AHa'P, które można wznieść w świat Acilut, w BE'A pozostaje jeszcze duża ilość kelim, które niemożliwością jest wznieść, gdyż nie są wymieszane z G'E. Żeby naprawić te kelim, powinno odbyć się rozbicie w duszach, podobne do tego, które odbyło się przy rozbiciu w światach.
Dlatego Malchut świata Nieskończoności, znajdujący się w skróceniu Cimcum Alef, łączy się z kelim świata Acilut. Tutaj otrzymujemy połączenie oddających kelim z otrzymującymi i parcuf rozbija się na drobne cząsteczki, na skutek uderzeniowego połączenia przeciwnych właściwości. Kiedy oddzielne światełka altruizmu i egoizmu wymieszają się między sobą, zjawia się nadzieja na naprawienie Malchut z pomocą tych iskierek.

Podział Adama na dusze

Przy rozbiciu Adam Riszon jego ciało podzieliło się na 600.000 części - indywidualnych dusz. Każda z tych części powinna w ciągu 6.000 lat - poziomów, dokonać swojego osobistego naprawienia. Część egoizmu, którą człowiek może ofiarować Stwórcy, nazywa się jego duszą.
Podczas rozbicia, życzenia Adama upadły na najniższy egoistyczny poziom. Nie ma połączenia pomiędzy ludźmi, wszyscy są inni i każda oddzielna cząstka życzy sobie wyłącznie egoistycznie nasłodzić się w tym świecie, dlatego stworzono w nim specjalne warunki pomagające człowiekowi przywrócić połączenie ze Stwórcą, żeby otrzymać z góry światło naprawiania.
W ciągu 6.000 lat, dopóki nie wszystkie dusze zostały naprawione, a tylko oddzielne osobowości, otwarcie Stwórcy w tym świecie nie jest odczuwalne. Po tym, jak zostanie dokonana naprawa, we wszystkich duszach wyniknie stan, który nazywa się "Koniec Naprawiania" (Gmar Tikun) i w tym świecie, we wszystkim przejawi się Stwórca, świat ten stanie się doskonałym, dlatego że światło ze świata Nieskończoności zejdzie do niego i zniknie parsa świata Acilut, a ona była przeszkodą rozprzestrzenienia światła. Taki stan nazywa się "Siódme tysiąclecie".
Kiedy człowiek w procesie naprawiania wznosi do Stwórcy prośbę o naprawienie wszystkich swoich życzeń (Ma'N), schodzi światło Stwórcy i człowiek drogą stopniowych działań naprawia swoją duszę do takiego poziomu, że staje się ona podobna do Malchut świata Nieskończoności i otrzymuje całe światło Stwórcy dla Niego.
Wyższe naprawiające światło schodzi z naprawionego stanu Adama. Duchowe wzniesienie zaczyna się jeszcze w granicach naszego świata, w stanie ukrycia.
Wszystko, czego się uczymy, ma odniesienie tylko do świata Acilut i parcufa Adam Riszon. Od tego na jaki poziom wznosi się człowiek i jaką część w parcufie Adam Riszon on zajmuje, zależy jego odczucie świata, w którym znajduje się w każdym momencie.

Droga człowieka

Żeby podłączyć się do duchowego świata, trzeba mieć wspólne z nim właściwości. Jeżeli ze wszystkich moich życzeń chociaż jedno w jakiejś swojej części będzie odpowiadać duchowym właściwościom oddawania, to przez ten punkt we mnie będzie kontakt ze Stwórcą. Najtrudniej jest ustawić ten pierwszy kontakt.
Kiedy człowiek otrzymuje duchowe osiągnięcia, nie może pomylić się w tym, że jest to duchowe, on jasno to poznaje. Człowiek powinien wyłącznie życzyć sobie zmiany życzenia. Stwórca chce nas naprawić i czeka, kiedy Go o to poprosimy.

Wyższe światło znajduje się w absolutnym spokoju. Zmieniają się tylko dusze. Na każdym etapie zmieniają się one, otrzymując od światła coraz nowszą informację. Stwórca odpowiada wyłącznie na szczerą modlitwę, prośbę. Jeżeli odpowiedzi nie ma, oznacza to, że jest to jeszcze nieprawdziwe życzenie, na które nie schodzi odpowiedź. Jak tylko człowiek będzie gotów, odpowiedź natychmiast się pojawi, dlatego że światło zawsze chce wejść w kli.

Naprawienie podobieństwem

Urodzenie pięciu światów (Adam Kadmon, Acilut, Bria, Jecira, Asia) jest realizacją pięciu sfirot: Keter, Hochma, Bina, Zeir Anpin i Malchut, znajdujących się w samej Malchut. Światy z góry w dół rozprzestrzeniają się poprzez stopniowe, kolejne zwiększenie życzenia otrzymywać (awijut): zero, jeden, dwa, trzy, cztery.
Światy są tą sferą, gdzie istnieje dusza i podobnie do tego, jak jest w naszym świecie, odczuwamy otaczający nas świat z zewnątrz, a siebie w jego wnętrzu. Przy polepszeniu organów zmysłów i zmianie swoich jakości, człowiek stopniowo zaczyna odczuwać następną sferę, potem następną, i tak dalej.
Wszystkie światy są jakby filtrami na drodze rozprzestrzenienia Wyższego światła, osiągając które człowiek zdejmuje filtry jeden po drugim, coraz bardziej zbliżając się do Stwórcy i jeżeliby światło dochodziło do człowieka bez osłabiających sfer, nastąpiłoby rozbicie kelim człowieka naszego świata, i bylibyśmy w całkowitej władzy nieczystego systemu, i w żaden sposób nie moglibyśmy wyjść spod jego panowania.
Stopniowo, zdejmując zasłonę światów, człowiek dopuszcza wszystkie światy w siebie i pozostaje ze światłem, stając się takim jak światło. Taki stan następuje przy Końcowym Naprawieniu.
Będąc wewnątrz światów, człowiek odczuwa ich władzę i ograniczenie. Żeby zdjąć ograniczenie, trzeba przyjąć na siebie wewnętrzne naprawienie, odpowiadające na przykład światu Asia. Oznacza to bycie altruistą na zerowym poziomie. Ja pokonuję świat Asia i on już wchodzi we mnie, odbija się we mnie i ja go odczuwam. Żeby odczuć świat Jecira, niezbędnym jest upodobnić się jego właściwościom, wówczas on również wejdzie we mnie.
Następnie staję się altruistą na pierwszym poziomie. Zadaniem jest zebrać w siebie wszystkie światy, za pomocą upodobnienia się do nich, na kolejne poziomy Awijuta: dwa, trzy i cztery. W ten oto sposób naprawia się Malchut, wchłaniając w siebie właściwości dziewięciu pierwszych sfirot. Człowiek wychodzi za granicę wszystkich światów, w świat Nieskończoności.

Podsumowanie

Ucząc układu Wyższych światów, w którym znajdują się korzenie wszystkiego, co istnieje i odbywa się w naszym świecie, nauka Kabbaly pokazuje drogi, kanały, którymi schodzi stamtąd w nasz świat program, na bazie którego on istnieje. Ten program powinniśmy zrozumieć, żeby prawidłowo z niego korzystać.
W naszym świecie, podobnie jak w Wyższych światach, wszystko jest ułożone w jeden system: zgodnie z pięcio-schodkowym zejściem Wyższego światła. Milionami nici połączony jest nasz materialny świat ze światem Wyższym.
W świecie Acilut znajduje się kontrolny blok, sterujący naszym światem. Cała jego struktura, jego różne możliwe części i podbloki, a także połączenie między nimi, określają wszystko, co jest w naszym świecie. W naszym świecie te właściwości objawiają się w trzech głównych parametrach naszego odczucia rzeczywistości: ruch, czas i miejsce.
Celem człowieka jest to, aby każdy z nas (a w skutku i cała ludzkość), jeszcze znajdując się w naszym świecie, w naszym życiu, doszedł swoim poznaniem - jawnym, realnym i naukowym, to znaczy odczuwalnym - do odczucia świata Nieskończoności.
Zadaniem Wyższego sterowania jest to, żeby wznieść człowieka na wyższe poziomy, na których był on stworzony. Do tego wszystkiego człowiek powinien być wzniesiony na ten poziom, zgodnie ze swoimi wysiłkami - tak, żeby wszystko to, co osiąga, było osiągnięte przez niego jawnie, rozumowo i ze zrozumieniem, żeby życzenie osiągnięcia wychodziło z samego człowieka, i cała otrzymywana wiedza była przez niego uświadomiona, jakby wywalczona przez niego.
Ucząc oddziaływania Wyższych światów na nasz świat, nauka Kabbala pokazuje ich oddziaływanie na każdą cząstkę naszej planety. W zależności od tego, człowiek odczuwa różne oddziaływania Wyższych sił i w ten sposób zmienia się, zmienia się jego charakter, zewnętrzny wygląd, i tak dalej. Widzimy to na przykładzie różnych narodów zamieszkujących Ziemię. Ta nauka opisuje ogólną strukturę stworzenia, w niej można znaleźć bardzo ciekawe informacje o powstaniu muzyki, języków, nauk - o wszystkich formach działalności człowieka.
Wychodząc ze swojego praktycznego doświadczenia, powiedziałbym tak: człowiek zaczyna widzieć siatkę, na której leży cała nasza materia - cały nasz świat, połączenia, łączące obiekty naszego świata w ogólny system. Jest to podobne do tego, jak można zobaczyć wszystkie połączenia, węzły, istniejące z drugiej strony wyszywanego obrazu.
Na naszych zajęciach podano bardzo krótkie położenie układu Wyższego świata. U Ari opis stworzenia zajmuje 21 tomów. Główna książka z nauki Kabbala: "Nauka dziesięciu sfirot" - jest złożona z sześciu tomów (2.200 stron). Oprócz tego istnieją albumy rysunków Wyższych światów, tablice rozprzestrzenienia światła i wiele różnych materiałów wspomagających. Wyższy świat jest bardziej skomplikowany od tego świata, lecz tak, jak w nim rodzi się nasz świat i wszystko odbywające się nim, tak ucząc się o Wyższym świecie, również osiągamy ten świat.
Teraz, patrząc na otwierający się przed wami harmonijny system stworzenia, osądźcie sami, jakie nieograniczone możliwości otwierają się przed współczesnym człowiekiem: całkowite osiągnięcie zamysłu stworzenia, celu stworzenia i naszego życia, wyjścia z cielesnej klatki materialnego świata w świat Nieskończoności - wieczny i doskonały.