www.machsom.fora.pl

adm

Franz Bardon

"Wtajemniczenie do Hermetyzmu"

Droga prawdziwego Adepta

Wprowadzenie

Każdy, kto sądzi, że znajdzie w tej książce zbiór przepisów, dzięki którym będzie mógł bez wysiłku uzyskać honor, sławę, bogactwo i władzę, czy też inne środki do unicestwiania swoich wrogów, ten powinien wiedzieć, że ostatecznie bardzo zawiedziony odstawi tę książkę na bok.

Wiele sekt, religii i tym podobnych, tak samo jak i wiele szkół myśli filozoficznej, przez słowo ?magia? rozumie nic więcej niż tylko czarnoksięstwo i konspirację z mrocznymi siłami. Nie jest zaskakujące, że wielu ludzi obawia się nieco na samo wspomnienie tego słowa. Prestydygitatorzy, iluzjoniści, szarlatani, tzw. magicy scenowi i inni, często nadużywają koncepcji magii, co powoduje, iż do magicznej wiedzy zawsze odnoszono się z pewnym lekceważeniem.

Od niepamiętnych czasów Magi1 byli zawsze uważani za najwyższych wtajemniczonych - słowo ?magia? wywodzi się od nich. Tak zwani czarodzieje nie są wtajemniczonymi - są oni jedynie imitatorami Tajemnic, którzy wykorzystują niewiedzę i łatwowierność osoby jak i całego społeczeństwa, aby osiągnąć swoje egoistyczne cele poprzez oszustwo i nieszczerość. Prawdziwy mag gardzi takimi działaniami.

Magia jest w rzeczywistości świętą nauką. Jest to, w najprawdziwszym znaczeniu tego słowa, wiedza wszelkiej wiedzy, ponieważ uczy nas ona, jak rozumieć i używać uniwersalne prawa. Ilekroć masz do czynienia z prawdziwym wtajemniczeniem, nie istnieje żadna różnica pomiędzy magią a mistycyzmem, czy też innymi podobnymi koncepcjami, niezależnie od tego, jakich nazw używa się w panującej ideologii. Trzeba kroczyć według tych samych podstaw, w zgodności z tymi samymi uniwersalnymi prawami. Według uniwersalnych praw biegunowości dobra i zła, aktywności i bierności, światła i cienia, każda nauka może być użyta dla dobrych i złych celów. Na przykład właściwym przeznaczeniem noża jest krojenie chleba, lecz może stać się on niebezpieczną bronią w rękach mordercy. Wszystko zależy od charakteru danej osoby. To prawo dotyczy wszystkich obszarów wiedzy okultystycznej. W mojej książce wybrałem dla ucznia określenie ?mag? jako symbol jego aspiracji ku najwyższemu wtajemniczeniu i najwyższej wiedzy.

Wielu czytelników jest prawdopodobnie świadomych tego, że Tarot nie jest grą karcianą służącą do celów wróżbiarskich czy do przepowiedni. Jest to księga wtajemniczenia, w której zawarte są symbolicznie największe tajemnice. Pierwsza karta na okładce tej książki przedstawia Maga, który reprezentuje panowanie nad elementami i podaje klucz do pierwszego arcanum - do tajemnicy niewypowiadalnego imienia Tetragrammaton, kabalistycznego JOD-HE-VAU-HE. Odnajdziemy tutaj bramę wtajemniczenia dla magów. Czytelnik zda sobie naprawdę sprawę, jak znaczące i jak uniwersalne jest zastosowanie pierwszej karty Tarota. W żadnej innej do tej pory wydanej książce prawdziwe znaczenie pierwszej karty Tarota nie zostało tak jasno opisane jak w tej pracy. Ten system jest ułożony z największą troską i z najwyższą rozwagą ? to nie jest metoda spekulatywna, lecz rezultat trzydziestu lat badań, praktycznych ćwiczeń i ciągłych porównań do wielu innych systemów różnych lóż, tajnych stowarzyszeń i wiedzy Orientu, które są dostępne jedynie dla szczególnie uzdolnionych i wybranych osób. Jest on nota bene przeznaczony do powszechnego użytku,najlepszy i najbardziej użyteczny system.

To jednak nie znaczy, ani ja tak nie twierdzę, że ta książka odpowiada na wszystkie pytania odnośnie magii czy mistycyzmu. Jeśli wszystko odnośnie tej wyższej wiedzy miałoby zostać spisane, to objęłoby to wiele tomów. Można powiedzieć, że ta praca jest właściwie wejściem do prawdziwego wtajemniczenia ? jest pierwszym kluczem używania uniwersalnych praw. Bez wątpienia znajdziesz fragmenty wiedzy hermetycznej w pracach różnych autorów, lecz czytelnik nie znajdzie prawie żadnej książki, która opisywałaby pierwszą kartę Tarota w takich szczegółach jak ta praca.

W każdym miejscu tego kursu poczyniłem wszelkie starania, aby być jak najbardziej zrozumiałym, by największe prawdy były dostępne dla wszystkich. Wyrazić prawdę w prostych słowach tak, aby była zrozumiała dla każdego, było bardzo trudnym zadaniem. Pozostawiam ocenie czytelnika to, czy osiągnąłem powyższy cel. W kilku przypadkach uznałem za konieczne powtarzanie pewnych stwierdzeń, aby podkreślić wyjątkowo ważne rzeczy i aby oszczędzić czytelnikowi czasu na ich odszukiwanie.

W przeszłości wiele osób zainteresowanych naukami tajemnymi, tak samo jak i wielu uczniów nauk okultystycznych, skarżyło się, że nie mieli żadnej okazji, aby zostać wtajemniczonym przez osobistego mistrza czy przewodnika (guru), a przez to prawdziwa wiedza była dostępna jedynie dla wyjątkowo zdolnych czy utalentowanych. Wielu prawdziwych poszukiwaczy musiało przeszukiwać wiele tomów książek, aby tu i tam uzyskać zaledwie błysk pereł prawdy. Każdy, kto poważnie podchodzi do swojego rozwoju i kto nie dąży do tej tajemnej wiedzy z czystej ciekawości, czy też dla zaspokojenia swoich własnych żądz, odnajdzie w tej pracy właściwego przewodnika do wtajemniczenia. Nie istnieje żaden ziemski wtajemniczony, niezależnie od tego jak wysokiego byłby poziomu, który mógłby zaoferować neoficie więcej, niż jest oferowane w tej książce. Jeśli szczery uczeń i uważny czytelnik odnajdzie w tej książce to, czego nie mógł znaleźć w żadnej innej pracy, to ta książka całkowicie spełniła swoje zadanie.

Franz Bardon

adm · Wysłany: Czw 0:32, 15 Mar 2012 Temat postu:

CZĘŚĆ I
TEORIA

Wielka tajemnica Tetragramu, czyli kabalistycznego Jod-He-Vau-He

Motto: Jak na górze, tak i na dole.

Hermes Trismegistos

Elementy

Wszystko, co zostało stworzone, powstało poprzez działanie elementów. Odnosi się to zarówno do makrokosmosu, jak i do mikrokosmosu, do dużych, jak i do małych światów. Zajmę się więc tymi energiami na samym początku wtajemniczenia i skupię szczególnie na ich ogromnej wadze. Literatura okultystyczna do tej pory bardzo mało mówiła o energiach elementów. Z tego powodu uważam, iż moją odpowiedzialnością jest unieść zasłonę okrywającą te prawa. Jest to oczywiście zadanie trudne - oświecić niewtajemniczonych w taki sposób, aby nie tylko byli świadomi istnienia i działania elementów, lecz aby byli także w stanie praktycznie wykorzystywać te energie w przyszłości.

Cały wszechświat można porównać do mechanizmu, w którym tryby oddziałują na siebie nawzajem i są współzależne. Nawet koncepcja bóstwa, jako najwyższej rozumnej istoty, może zostać skategoryzowana wedle aspektów analogicznych do elementów. Bardziej precyzyjny wywód podany jest w późniejszym rozdziale zajmującym się koncepcją Boga.

W najstarszych, starożytnych, orientalnych dziełach elementy nazywane są tattwas. W europejskiej literaturze zwracamy na nie uwagę jedynie co do ich pozytywnego oddziaływania i otrzymujemy ostrzeżenia o ich niekorzystnym wpływie. Innymi słowy, pod wpływem tattwas określone działanie może zostać przedsięwzięte lub nie. Precyzja tego faktu nie powinna budzić żadnej wątpliwości. Jednak wszystko, co do tej pory zostało opublikowane, ukazuje jedynie ograniczone aspekty działania elementów. Ich działanie można w sposób wystarczający na własny użytek określić poprzez książki o astrologii.

Ja jednakże spenetruję sekrety elementów głębiej. Z tego powodu wybrałem inny klucz - taki, który jest analogiczny do klucza astrologicznego, lecz nie ma z nim w zasadzie nic wspólnego. Przedstawię, jak używać tego klucza na wiele różnych sposobów, które do tej pory nie były czytelnikowi znane. W kolejnych rozdziałach będę w odpowiedniej kolejności i szczegółowo opisywał poszczególne zadania, analogie i oddziaływania elementów. Nie tylko zostanie odkryta teoria, lecz uwaga zostanie również zwrócona na praktykę, gdyż w niej właśnie znajduje się największe arcanum.

Nawet w Tarocie, najstarszej księdze mądrości, ta wielka tajemnica elementów zapisana jest poprzez fakt, iż pierwsza karta Tarota przedstawia Maga, który posiada wiedzę i kontrolę nad elementami. Na tej karcie miecz symbolizuje element ognia, różdżka - element powietrza, kielich - element wody, a moneta - element ziemi. Jest zatem oczywiste, że starożytne tajemnice przedstawiały Maga jako pierwszą kartę Tarota i, co za tym idzie, wybrały kontrolę nad elementami jako pierwszy akt wtajemniczenia. Honorując tę tradycję, elementom poświęcę najwięcej uwagi. Co więcej, stanie się oczywistym fakt, że klucz do elementów jest uniwersalnym remedium, przy pomocy którego można rozwiązać wszystkie problemy, jakie mogą się pojawić.

Kolejność tattwas według hinduizmu jest następująca:

Akasha - pierwiastek eteru
Tejas - pierwiastek ognia
Waju - pierwiastek powietrza
Apas - pierwiastek wody
Prithivi - pierwiastek ziemi

Według nauk Hindu, cztery pospolitsze tattwas wywodzą się z piątej tattwa - pierwiastka akashy. Zatem akasha jest pierwiastkiem przyczynowym i, jako piąta energia, uważana jest za tzw. kwintesencję. W odpowiednim rozdziale tej książki bardziej szczegółowo opiszę czytelnikowi akashę, najczystszy z elementów. Poza tym, w następnych rozdziałach wyróżniane będą specyficzne właściwości każdego z elementów, zaczynając od najwyższych płaszczyzn, a kończąc na najgęstszej materii fizycznej. Do tej pory czytelnik zapewne zdał sobie sprawę z tego, że nie jest łatwym zadaniem analizować wielką tajemnicę stworzenia i znajdować odpowiednie słowa, które umożliwią mu zgłębienie tej materii i uchwycenie jej obrazu.

Analiza elementów jest przeprowadzana z dużą szczegółowością i podkreślona jest ich praktyczna wartość, aby każdy naukowiec, niezależnie od tego, czy jest chemikiem, lekarzem, magnetopatą, okultystą, magiem, mistykiem, kabalistą, joginem itp., mógł wynieść z tego praktyczne korzyści. Cel tej książki zostanie wypełniony, jeśli uda mi się nauczyć czytelnika zgłębiać tę materię przynajmniej do momentu, gdy będzie w stanie używać praktycznego klucza w tej dziedzinie wiedzy, którą się interesuje.

Pierwiastek ognia

Zostało już wspomniane, że akasha, czyli pierwiastek eteru, jest przyczyną formowania się elementów. Według orientalnych zapisów, pierwszym elementem, który powstał z akashy, jest Tejas - pierwiastek ognia. Element ten, tak samo jak i pozostałe, działa nie tylko na naszej płaszczyźnie fizycznej, lecz we wszystkim, co zostało stworzone. Podstawowe atrybuty pierwiastka ognia to ciepło i ekspansja. Dlatego na początku każdego stworzenia istnieje ogień i światło. Nawet Biblia zaczyna się słowami: Fiat lux - Niech stanie się światło.

Światło oczywiście ma u swej podstawy ogień. Każdy element ma dwa bieguny - aktywny i pasywny, czyli pozytywny (+) i negatywny (-) - dotyczy to również elementu ognia. Plus jest zawsze konstruktywny, kreatywny i prokreacyjny, natomiast minus jest rozkładający i destrukcyjny. Kiedy mówimy o elemencie, musimy zawsze mówić o obu podstawowych atrybutach.

Religia zawsze przypisywała dobro części aktywnej, a zło części pasywnej. Jednakże nie ma ani dobra, ani zła - to są jedynie ludzkie koncepcje. We wszechświecie nie istnieje ani dobro, ani zło, ponieważ wszystko zostało stworzone według niezmiennych praw. W tych prawach odzwierciedlone są pierwiastki boskości i jedynie poprzez poznanie tych praw jesteśmy w stanie zbliżyć się do boskości.

Jak wspomniano wcześniej, pierwiastek ognia posiada atrybut ekspansji, który dla lepszego zrozumienia nazwiemy elektrycznym fluidem. Później odkryjemy podstawę dla analogii pomiędzy elektrycznym fluidem i materialną elektrycznością. Elementowy pierwiastek ognia jest aktywny i ukryty we wszystkim, co zostało stworzone w całym wszechświecie - od najmniejszego ziarenka piasku do największych widzialnych rzeczy, tak samo jak i w tym, co niewidzialne.

Pierwiastek wody

W poprzednim rozdziale zaznajomiliśmy się z powstaniem i atrybutami pozytywnego elementu ognia. W tym rozdziale opiszę przeciwny pierwiastek, pierwiastek wody. Tak samo jak i ogień, pierwiastek ten powstał z akashy, pierwiastka eteru. Jednakże w porównaniu z ogniem ma on całkowicie przeciwne atrybuty, gdyż jego podstawowe właściwości to zimno i kurczenie się. Tutaj również mamy do czynienia z dwoma biegunami: aktywny biegun jest konstruktywny, życiodajny, odżywczy i zachowawczy, podczas gdy negatywny, tak jak i w ogniu, jest rozkładający, fermentujący, rozdzielający i rozpraszający. Ponieważ fundamentalnym atrybutem tego elementu jest kurczenie się, to właśnie z niego wywodzi się fluid magnetyczny. Woda, tak samo jak i ogień, jest aktywna na wszystkich obszarach. Według prawa tworzenia, pierwiastek ognia nie może istnieć samodzielnie, lecz musi zawierać w sobie biegun przeciwny - pierwiastek wody. Te dwa elementy, ogień i woda, są podstawowymi elementami, przy pomocy których wszystko zostało stworzone. W konsekwencji wszystko musimy łączyć z tymi dwoma głównymi elementami i, co więcej, z elektrycznym i magnetycznym fluidem jako przeciwnymi biegunami.

Pierwiastek powietrza

Kolejnym elementem wywodzącym się z akashy jest element powietrza. Wtajemniczeni nie uznają tego pierwiastka za prawdziwy element - oddają mu natomiast miejsce mediatora pomiędzy pierwiastkiem ognia i wody, gdzie pierwiastek powietrza ustanawia, można by rzec, neutralną równowagę jako pośrednik pomiędzy aktywnym i pasywnym działaniem wody i ognia. Wszelkie stworzone życie zostało wprawione w ruch poprzez wzajemne oddziaływanie aktywnych i pasywnych biegunów ognia i wody.

Mając pozycję mediatora, pierwiastek powietrza uzyskał od ognia atrybut ciepła i od wody atrybut wilgoci. Życie nie byłoby możliwe bez tych dwóch właściwości. Dają one również pierwiastkowi powietrza dwie biegunowe polaryzacje - pozytywne działanie bieguna życiodajnego i negatywne działanie bieguna destrukcyjnego.

Powinienem jeszcze dodać, iż w przypadku wymienionych elementów nie mamy do czynienia ze zwykłym ogniem, wodą i powietrzem, które naprawdę są jedynie ich pewnymi aspektami na płaszczyźnie materialnej. Tutaj mamy do czynienia wyłącznie z uniwersalnymi atrybutami elementów.

Pierwiastek ziemi

Powiedzieliśmy, że pierwiastek powietrza właściwie nie stanowi prawdziwego elementu - to samo tyczy się pierwiastka ziemi. Oznacza to, że poprzez wzajemne oddziaływanie tych elementów, jako ostatni powstał element ziemi, który poprzez swoją specyficzną właściwość zespalania, zawiera trzy pozostałe elementy. To właśnie atrybut zespalania dał trzem powyższym elementom konkretną formę. Równocześnie działanie tych trzech elementów zostało ograniczone, co zaowocowało powstaniem przestrzeni, miary, wagi i czasu.

Wzajemne oddziaływanie trzech elementów razem z elementem ziemi stało się czterobiegunowe. Pierwiastek ziemi można zatem uważać za czterobiegunowy magnes. Fluid w polaryzacji elementu ziemi jest elektromagnetyczny. Poprzez aktywność wszystkich elementów w czwartym elemencie, ziemi, można wytłumaczyć wszelkie stworzone życie. Poprzez realizację mającą miejsce w elemencie ziemi, zaistniało fiat - "niech się stanie".

Szczegóły dotyczące specyficznych działań elementów w różnych sferach i światach, takich jak królestwo przyrody, zwierząt, ludzi etc., czytelnik będzie mógł odnaleźć w następnych rozdziałach. Najważniejsze jest, aby czytelnik uzyskał ogólny zarys warsztatu działań cech elementów w całym wszechświecie.

Światło

Podstawą dla światła jest pierwiastek ognia. Światło nigdy by nie powstało bez tego pierwiastka. Tak więc jest ono aspektem ognia. Każdy element ognia może zostać przekształcony w światło i vice versa. Właśnie dlatego światło zawiera wszystkie jego specyficzne właściwości. Jest rozświetlające, penetrujące i ekspansywne. Przeciwnością światła jest ciemność, która pochodzi od pierwiastka wody i posiada właściwości przeciwne. Światła nie dałoby się rozpoznać bez ciemności, ponieważ bez ciemności światło nie mogłoby istnieć. To świadczy o tym, że światło i ciemność powstały poprzez wzajemne oddziaływanie dwóch elementów, ognia i wody. Tak więc światło posiada, jako przejaw swojego działania, atrybut pozytywny, a ciemność - atrybut negatywny. To wzajemne oddziaływanie jest aktywne we wszystkich obszarach.

Akasha, czyli pierwiastek eteru

Opisując elementy kilka razy wspomniałem, że wywodzą się one z pierwiastka eteru. Tym samym pierwiastek eteru jest najwyższą, najpotężniejszą, najbardziej niewyobrażalną pierwotną egzystencją, pierwszą przyczyną wszystkich rzeczy i wszelkiego tworzenia - jest to sfera przyczynowa. Co za tym idzie, akasha jest bezprzestrzenna i bezczasowa - jest niestworzona, nie do zrozumienia i nie do zdefiniowania. Niektóre religie nazywają ją Bogiem. Jest to piąta, pierwotna energia - to jest to, co stworzyło wszystko i utrzymuje wszystko w równowadze. Jest źródłem i czystością wszystkich myśli i idei, jest światem przyczynowym, w którym wszelkie tworzenie się utrzymuje, od sfer najwyższych do najniższych. Jest to kwintesencja alchemików. Jest to Wszystko we Wszystkim.

Karma: Prawo przyczyny i skutku

Prawo przyczyny i skutku jest niezmiennym prawem, które ma swoje źródło w pierwiastku akashy. Każda przyczyna wytwarza odpowiadający jej skutek. Jest to wszędzie uznawane jako najwyższe prawo. Każdy uczynek ma swój skutek i w konsekwencji rodzi owoce. Co za tym idzie, karma nie powinna być uważana za prawo dla naszych dobrych uczynków, tak jak naucza filozofia Orientu. To, że posiada ona dużo głębsze znaczenie jest faktem oczywistym, biorąc pod uwagę to, czego się do tej pory dowiedzieliśmy. Ludzie instynktownie czują, że wszystko dobre rodzi jedynie dobre owoce, a wszystko złe musi mieć zło jako swoją konsekwencję. Mówi o tym stare przysłowie: "jakie ziarno, taki plon". Każdy musi znać i respektować to niezmienne prawo. Prawo przyczyny i skutku dotyczy także elementowych pierwiastków. Nie będę wchodził w dalsze szczegóły tego prawa, które można wyrazić w kilku słowach, a które jest jasne i oczywiste dla każdego logicznie myślącego człowieka. Prawo rozwoju jest przedmiotem prawa przyczyny i skutku. Co za tym idzie, rozwój jest aspektem prawa karmy.

adm

Człowiek:

Ciało

Prawdziwym obrazem Boga jest człowiek, który został stworzony na podobieństwo wszechświata. Wszystko, co można znaleźć we wszechświecie w dużej skali, jest odzwierciedlone w człowieku w małej skali. Dlatego właśnie człowiek nazywany jest mikrokosmosem, w przeciwieństwie do wszechświata - makrokosmosu. W człowieku ma w rzeczywistości miejsce cały cykl natury, a zadaniem tego rozdziału jest nauczyć go odkrywać, obserwować, poznawać i opanowywać.

Nie będę opisywał fizycznych procesów zachodzących w ludzkim ciele, gdyż można to odnaleźć w odpowiedniej literaturze. Zamiast tego postaram się nauczyć, jak obserwować człowieka z hermetycznego punktu widzenia i oświecić tych, którzy są zainteresowani sposobem, w jaki można właściwie wykorzystywać podstawowy klucz - działanie elementów - w odniesieniu do ludzi.

Znane przysłowie mówi: "W zdrowym ciele zdrowy duch". Głęboka prawda zawarta w tych słowach stanie się jasna dla każdego, kto studiuje człowieka. Z pewnością pojawia się pytanie: Czym jest zdrowie z hermetycznego punktu widzenia? Nie wszyscy będą w stanie od razu na nie odpowiedzieć, gdyż większość ludzi będzie tłumaczyło koncepcję zdrowia z całkowicie indywidualnego punktu widzenia. Jednakże w Hermetyzmie, zdrowie jest rozumiane jako całkowita harmonia energii, które działają w ciele poprzez podstawowe atrybuty elementów. Do wyzwolenia widocznego efektu nazywanego chorobą nie jest konieczna długotrwałość poważnej dysharmonii elementów. Sama dysharmonia w postaci dolegliwości już jest poważnym zakłóceniem działania elementów w ciele. Tym samym bardzo ważne jest, aby nowicjusz poświęcił całą swoją uwagę ciału. Zewnętrzny widok ciała przypomina piękną szatę, a wszelkie piękno we wszystkich swoich aspektach - od ogółu w dół, do najmniejszych szczegółów - jest także aspektem boskiej natury. Generalnie, piękno to nie tylko to, co nas cieszy i budzi naszą sympatię, ponieważ sympatia i antypatia zależą od wzajemnego oddziaływania elementów. Prawdziwe zdrowie jest wymogiem duchowego wzrostu. Jeśli chcemy żyć w pięknym otoczeniu, to musimy aranżować nasze mieszkanie, nasz dom, czy jak w tym przypadku - nasze ciało, w sposób piękny i harmonijny.

Zgodnie z uniwersalnym prawem, elementy muszą w ciele spełniać określone funkcje - elementy są przede wszystkim konstruktywne, zachowawcze i rozkładające. Pozytywna część ciała - ta, która jest konstruktywna - jest aktywną częścią elementów. Zachowawcza, czyli równoważąca część, uzyskiwana jest poprzez łączenie neutralnych części elementów, a rozkładająca część w ciele jest tworzona przez negatywne atrybuty elementów.

Co za tym idzie, pierwiastek ognia w swojej aktywnej postaci, ze swoim elektrycznym fluidem, przypisywany jest aktywnemu, konstruktywnemu i ekspansywnemu działaniu, a przeciwieństwo tych działań jest przypisywane jego formie negatywnej.

Pierwiastek wody w swojej aktywnej postaci wpływa na działania konstruktywne, a w negatywnej - na rozkładające działania wszystkich płynów w ciele.

Pierwiastek powietrza otrzymał zadanie regulowania w ciele elektrycznego fluidu ognia i magnetycznego fluidu wody oraz utrzymywania ich w równowadze. Jest on więc uznawany za element neutralny czy też mediacyjny.

Tak jak zostało już wspomniane w fundamentalnym kluczu w odniesieniu do energii pierwiastka ziemi, ma on za zadanie utrzymywać w ciele efekty czy działania wszystkich trzech elementów razem. Pierwiastek elementu ziemi w swojej aktywnej formie jest stymulujący, wzmacniający, konstruktywny, zachowawczy itp. W swojej negatywnej formie jest tego przeciwieństwem. Rozwój, tak samo jak i starzenie się ciała, jest przedmiotem działania pierwiastka ziemi. Można przytoczyć wiele innych analogii w odniesieniu do działania elementów w ciele, lecz na razie te wyjaśnienia powinny wystarczyć.

Od zarania dziejów, wtajemniczeni nigdy nie pisali szczegółowo o działaniu elementów, być może, aby zapobiec nadużyciom, chociaż te działania i ich skutki były im dobrze znane. Podzielili oni ludzkie ciało na trzy podstawowe koncepcje, przypisując głowę pierwiastkowi ognia, miednicę pierwiastkowi wody, a klatkę piersiową pierwiastkowi powietrza jako pierwiastkowi mediacyjnemu pomiędzy ogniem i wodą.

Oczywistym jest, jak trafni byli w takim ułożeniu ludzkiego ciała, ponieważ wszystko, co jest aktywne, i wszystko, co jest ogniste, ma miejsce w głowie. W miednicy zaś ma miejsce rzecz przeciwna, jaką niesie pierwiastek wody - wydalanie, działania płynów etc. Klatka piersiowa związana jest z powietrzem i wypełnia tym samym funkcję mediacyjną, ponieważ oddychanie odbywa się tam dość mechanicznie. Pierwiastek ziemi ze swoją spoistością, energią, która reprezentuje wszystko razem, w zasadzie reprezentuje całe ludzkie ciało, ze wszystkimi kośćmi i skórą.

Teraz może pojawić się pytanie: w jaki sposób akasha, czyli pierwiastek eteru, ukazuje się w materialnym ciele? Ten, kto będzie nad tym głęboko kontemplował, będzie w stanie samemu odpowiedzieć na to pytanie - pierwiastek eteru w swojej najprostszej materialnej postaci jest ukryty we krwi i w nasieniu oraz we wzajemnym oddziaływaniu tych dwóch substancji - w substancji witalnej bądź w witalności.

Dowiedzieliśmy się, że element ognia wytwarza w ciele fluid elektryczny, a element wody - fluid magnetyczny. Każdy z tych fluidów ma dwubiegunową radiację, aktywną i pasywną, a wspólny wpływ i wzajemne oddziaływanie wszystkich czterech biegunowych emanacji przypomina czterobiegunowy magnes, który tożsamy jest z tajemnicą Tetragramu - Jod-He-Vau-He kabalistów. To dlatego elektromagnetyczny fluid w ludzkim ciele, w swojej zewnętrznej emanacji, nazywany jest magnetyzmem życia lub magnetyzmem witalnym, odem - jest również znany pod innymi nazwami. Prawa strona ciała u praworęcznej osoby jest aktywnie-elektryczna, a lewa strona jest pasywnie-magnetyczna. Osoba leworęczna ma odwrotną polaryzację. Intensywność emanacji fluidu elektromagnetycznego całkowicie zależy od pojemności danej osoby - innymi słowy zależy od intensywności działania elementów w ciele. Im mocniej i bardziej harmonijnie zachodzą te działania, tym intensywniejsza jest emanacja.

Jeśli tego wymaga konieczność, dana osoba, przy pomocy konkretnych ćwiczeń, jak również przy dobrym podejściu i dokładnym rozważeniu tych praw, może zarówno zmniejszyć, jak i zwiększyć pojemność, siłę i moc efektu fluidu elektromagnetycznego, odu. Sposób, w jaki można tego dokonać, będzie opisany w praktycznej części tej książki.

Elektryczny i magnetyczny fluid w ludzkim ciele nie ma bezpośrednio nic wspólnego ze zwykłą elektrycznością i magnetyzmem - są one jednak analogiczne. Prawo analogii jest bardzo ważnym czynnikiem w naukach hermetycznych i posiadanie tej wiedzy pozwoli adeptowi osiągać przy pomocy tego klucza wielkie cuda.

Jeśli chodzi o pokarm, to elementy w nim zawarte są wymieszane. Pobieranie tych elementów wyzwala chemiczny proces, poprzez który elementy w naszym ciele zostają zachowane. Pobieranie jakiegokolwiek rodzaju pokarmu w połączeniu z oddychaniem wyzwala, z medycznego punktu widzenia, proces spalania. Hermetyzm uważa ten proces za dużo więcej niż tylko chemiczną procedurę. Widzi on wzajemny rozkład pokarmu, podobny do ognia, który jest podtrzymywany poprzez podkładanie palnych substancji. To dlatego całe życie zależy od ciągłego dostarczania palnych substancji, tj. z pokarmu i poprzez oddychanie. Wskazane jest dostarczanie różnych rodzajów pokarmu, które zawierają podstawowe substancje elementów, aby każdy element otrzymał substancje niezbędne do jego podtrzymania. Gdybyśmy przez całe życie byli skazani na jeden rodzaj pokarmu, to nasze ciała zachorowałyby, tzn. wytworzona byłaby w nich dysharmonia. Poprzez rozkładanie pokarmu i powietrza, elementy są zasilane substancjami, które je utrzymują i przez to ich aktywność jest również podtrzymana. Jest to dla człowieka naturalna kolej rzeczy. Gdy będzie brakowało niezbędnej substancji energetycznej, czyli paliwa, dla tego czy innego elementu, reakcja będzie natychmiastowa. Ten brak przejawia się w funkcjach, które są od tego elementu zależne. Na przykład, kiedy element ognia osiąga w ciele wysoki poziom efektywności przez brak jego pożywienia, to jesteśmy spragnieni, element powietrza sprawia, że jesteśmy głodni, element wody powoduje uczucie zimna, a element ziemi tworzy zmęczenie.

Z kolei przesycenie elementów w ciele, wywołuje zintensyfikowane efekty w konkretnym obszarze. Przewaga elementu ognia wytwarza w ciele pragnienie ruchu i aktywności. W przypadku elementu wody - wzmagają się procesy wydalnicze. Przesycenie elementu powietrza ogranicza przyjmowanie jakiegokolwiek pokarmu. Przesycenie elementu ziemi objawia się w aspektach życia seksualnego, lecz niekoniecznie wyraża się poprzez popęd seksualny w ziemskim znaczeniu. Może objawiać się zewnętrznie, na przykład w starszym wieku, poprzez bodźce do wzmożonej fizycznej aktywności czy kreatywnej pracy.

Z chemicznego, a prawdopodobnie i z alchemicznego punktu widzenia, elektryczny i magnetyczny fluid, w swoich aktywnych i pasywnych biegunowościach, mają za zadanie tworzyć kombinacje kwasów we wszystkich organicznych i nieorganicznych ciałach. W aktywnym sensie są one konstruktywne, a w negatywnym - rozkładające, rozpuszczające i destrukcyjne. To tłumaczy biologiczne funkcje w ciele. Końcowym rezultatem jest cykl życia: zaczyna ono istnieć, rozwija się, dorasta i odchodzi - takie jest istnienie, czy też ewolucja wszystkiego, co stworzone.

Dieta

Aby utrzymać harmonię elementów w ciele należy przyjąć umiarkowany styl życia. Ilekroć w działaniu elementów wystąpi dysharmonia, gdzie jeden z nich będzie dominujący lub osłabiony, należy wówczas odpowiednio dopasować pobieranie pokarmu, tak aby kierować elementy na właściwe kanały lub przynajmniej aby wywrzeć na nie odpowiedni wpływ. Dlatego też w różnych przypadkach przepisywane są różne diety. Od niepamiętnych czasów nawet pospolity człowiek dochodził do tego wniosku poprzez liczne obserwacje, nie posiadając zrozumienia właściwej przyczyny.

Kiedy zakłócenie elementów jest tak duże, że dysharmonia staje się widoczna, to już nie mamy do czynienia z samą dysharmonią, lecz z chorobą. Oznacza to, że jeśli chcesz całkowicie wyzdrowieć i chcesz, aby ciało znów funkcjonowało normalnie, musisz zastosować bardziej skuteczne środki przywracające wymaganą harmonię. Wszystkie znane nam dzisiaj metody leczenia oparte są na tej podstawie. Powstrzymam się od podawania szczegółów tych metod, gdyż są one powszechnie znane i dostępne.

Generalnie, naturopata wykorzystuje działania czy wpływy termiczne, takie jak kąpiele, kompresy, okłady, zioła, masaże etc. Alopata wykorzystuje koncentraty remediów, które wywołują efekt odpowiadający elementom i mający wywołać wyzdrowienie. Homeopata poprzez swoje metody leczenia stymuluje przeciwny element, similia similibus curantur, aby sprowadzić zagrożony element z powrotem do równowagi względem jego biegunowości. Poprzez swoje metody, elektrohomeopata pracuje bezpośrednio z elektrycznym i magnetycznym fluidem, aby poprzez odpowiednie ich wzmacnianie równoważyć element, który wypadł z harmonii, - oczywiście w zależności od rodzaju danego schorzenia.

W ten sposób każda metoda leczenia ma na celu przywrócenie zachwianej równowagi elementów. Możliwości magnetopaty są znacznie większe dzięki jego wiedzy o wpływie elementów na nasze ciało. To pozwala mu być skuteczniejszym przy pomocy swoich energii, zwłaszcza kiedy ma zdolność świadomego pobudzania elektrycznego i magnetycznego fluidu, by zintensyfikować ich przepływ do tej części ciała, która popadła w dysharmonię. W tej książce poświęciłem specjalny rozdział praktyce tej metody leczenia.

Jak dotąd, szczegółowo przedstawione zostały jedynie ogólne funkcje ciała. Lecz każda część ciała jest również, analogicznie do działań elementów w całym ciele, uwarunkowywana przez konkretny element wyrażający się w polaryzacji danej części ciała. Interesujący jest fakt, że w ludzkim organizmie może w niektórych organach istnieć przepływ fluidu elektrycznego z zewnątrz do wewnątrz, przy odwrotnym przepływie fluidu magnetycznego, co wpływa na funkcje całego organizmu w sposób analogiczny i harmonijny. Przy innych organach ma miejsce sytuacja odwrotna - fluid elektryczny działa z wewnątrz na zewnątrz, a fluid magnetyczny z zewnątrz do wewnątrz. Wiedza o tej biegunowej emanacji znana jest w naukach hermetycznych jako okultystyczna anatomia ciała. Niezwykle ważne jest, aby każdy adept posiadał wiedzę o jej działaniu, jeśli chce on poznać swoje ciało, wpływać nań i je kontrolować.

Dalej przedstawię okultystyczną anatomię ludzkiego ciała w odniesieniu do elektrycznego i magnetycznego fluidu, tj. w pozytywnych i negatywnych sferach aktywności. Informacja ta będzie wielce korzystna dla magnetopaty, gdyż będzie on w stanie przy pomocy elektrycznego czy magnetycznego fluidu leczyć konkretną część ciała, w zależności od tego, gdzie powstała choroba. Ta wiedza może być jednak wielce korzystna również dla innych.

Głowa
Przednia część głowy jest elektryczna. Tył głowy i prawa strona są magnetyczne. Lewa strona i wnętrze są elektryczne.

Oczy
Przednia i tylna część oczu są neutralne. Prawa i lewa strona są elektryczne. Wewnętrzna część jest magnetyczna.

Uszy
Przednia i tylna część uszu są neutralne. Prawa strona jest magnetyczna. Lewa strona jest elektryczna. Wnętrze jest neutralne.

Usta i język
Przednia i tylna część oraz prawa i lewa strona są neutralne. Wnętrze jest magnetyczne.

Szyja
Przednia i tylna część oraz prawa strona szyi są magnetyczne. Lewa strona i wnętrze są elektryczne.

Klatka piersiowa
Przednia część klatki piersiowej jest elektromagnetyczna. Tylna część jest elektryczna. Prawa strona jest neutralna. Lewa strona jest elektryczna. Wnętrze jest neutralne.

Brzuch
Przednia część jest elektryczna. Tylna część i prawa strona są magnetyczne. Lewa strona jest elektryczna. Wnętrze jest magnetyczne.

Dłonie
Przednia i tylna część są neutralne. Prawa strona jest magnetyczna. Lewa strona jest elektryczna. Wnętrze jest neutralne.

Palce prawej dłoni
Przednia i tylna część są neutralne. Prawa i lewa strona są elektryczne. Wnętrze jest neutralne.

Palce lewej dłoni
Przednia i tylna część są neutralne. Prawa i lewa strona są elektryczne. Wnętrze jest neutralne.

Stopy
Przednia i tylna część są neutralne. Prawa strona jest magnetyczna. Lewa strona jest elektryczna. Wnętrze jest neutralne.

Męskie genitalia
Przednia część jest elektryczna. Tylna część oraz prawa i lewa strona są neutralne. Wnętrze jest magnetyczne.

Żeńskie genitalia
Przednia część jest magnetyczna. Tylna część oraz prawa i lewa strona są neutralne. Wnętrze jest elektryczne.

Koniec kręgosłupa i odbyt
Przednia i tylna część oraz prawa i lewa strona są neutralne. Wnętrze jest magnetyczne.

W zależności od potrzeb, adept może na podstawie tej okultystycznej anatomii tworzyć dalsze analogie w zakresie czterobiegunowego magnesu. Alchemik zauważy, że ludzkie ciało to prawdziwy Athanor, w którym zachodzi najpełniejszy alchemiczny proces - wielkie dzieło, czyli tworzenie Kamienia Filozoficznego.

Tym sposobem kończymy rozdział o ciele. Nie twierdzę, że opisałem wszystko, lecz przynajmniej wymieniłem najważniejsze aspekty w odniesieniu do elementów, czyli czterobiegunowego magnesu, i odkryłem tajemnicę Tetragramu w odniesieniu do ciała fizycznego.

Płaszczyzna materialna, czyli materialny świat

W niniejszym rozdziale nie będę opisywał materialnego świata, królestw minerałów, roślin ani zwierząt. Nie będę też przedstawiał fizycznych procesów zachodzących w naturze. Jestem pewien, że było to wystarczająco omówione w szkołach, na przykład fakt, że istnieje biegun północny i południowy, jak tworzy się deszcz, jak powstaje burza itp. Początkujący adept powinien być mniej zainteresowany tymi rzeczami, a bardziej swoim dążeniem do poznania świata materialnego poprzez elementy i ich biegunowości. Nie muszę wspominać, że na naszej planecie istnieje ogień, woda, powietrze i ziemia. Jest to jasne dla wszystkich. Niemniej bardzo użyteczne jest, by adept zaznajomił się z przyczynami i skutkami działań czterech elementów oraz wiedział, jak ich prawidłowo używać na innych płaszczyznach według odpowiednich analogii. To, w jaki sposób znając materialne elementy można kontaktować się z wyższymi płaszczyznami, będzie opisane w dalszym rozdziale o praktyce magii. Obecnie ważne jest, by wiedzieć, że na Ziemi działania elementów w swojej najsubtelniejszej postaci kształtują się w ten sam sposób jak w ciele człowieka. Nakreślając analogie do ludzkiego ciała, z pewnością odkryjesz, jakie istnieją odwzorowania do elementów, i zobaczysz, że analogia do ludzkiego ciała jest słuszna. W rozdziale o ciele rozprawialiśmy o stylu życia i działaniu elementów w odniesieniu do ciała - jeśli adept opanuje używanie elementów w ich najbardziej subtelnej formie, to będzie w stanie dokonywać w swoim ciele rzeczy cudownych. A nawet więcej - będzie miał on pełną świadomość, że w tej dziedzinie nic nie jest niemożliwe.

Element ziemi zawiera w sobie czterobiegunowy magnes z jego polaryzacją i działaniem pozostałych elementów. W naturze, pierwiastek ognia w swojej aktywnej postaci ukazuje się jako pierwiastek ożywiający, a w swojej negatywnej postaci - jako pierwiastek destrukcyjny i rozkładający. Pierwiastek wody w swojej negatywnej postaci działa przeciwnie. Pierwiastek powietrza, ze swoją dwubiegunową polaryzacją, jest w naturze pierwiastkiem neutralnym, równoważącym i zachowawczym. Poprzez swoją specyficzną cechę spójności, element ziemi ma u podstawy dwa wielkie, fundamentalne elementy ognia i wody, razem z ich neutralizacją poprzez pierwiastek powietrza. Powinien zatem uchodzić za najgęstszy z materialnych elementów. Poprzez wzajemne oddziaływanie elementów ognia i wody, mamy, jak było wspomniane w odniesieniu do ciała, dwa podstawowe fluidy - elektryczny i magnetyczny. Powstały one według tych samych praw, które odnoszą się do ciała, i również wzajemnie na siebie oddziałują. Wszystko, co zachodzi na Ziemi w materialnym sensie, jest powodowane przez te dwa elementy z ich fluidami. Warunkują one wszystkie procesy chemiczne wewnątrz i na zewnątrz Ziemi, w królestwie minerałów, roślin i zwierząt. Można więc przypuszczać, że elektryczny fluid znajduje się w środku Ziemi, a fluid magnetyczny na jej powierzchni. Magnetyczny fluid powierzchni Ziemi przyciąga i utrzymuje wszystkie materialne i złożone rzeczy, z wyłączeniem właściwości pierwiastka wody, czyli spójności.

Poprzez specyficzne atrybuty każdego ciała, które zależą od składu elementów, każdy obiekt ma, w odniesieniu do fluidu elektrycznego, szczególną emanację - tak zwane wibracje elektronowe, które przyciągane są przez ogólny fluid magnetyczny całego materialnego świata. To przyciąganie nazywamy ciężarem. Co za tym idzie, ciężar jest przejawem siły przyciągania ziemskiego. Dobrze nam znana siła przyciągania żelaza i niklu jest jedynie małym przykładem imitacji zjawiska zachodzącego na dużą skalę na całej Ziemi. To, co na Ziemi znamy jako magnetyzm i elektryczność, jest przejawem czterobiegunowego magnesu. Wiemy również, że poprzez odwracanie biegunów możemy wytworzyć elektryczność z magnetyzmu, a przy pomocy mechanicznych środków możemy ponownie uzyskać magnetyzm z elektryczności. Przekształcenie jednej siły w drugą jest alchemiczną czy też magiczną procedurą, która z biegiem czasu stała się tak pospolita, że przestano ją uważać za alchemię czy magię, a zaczęto przypisywać fizyce. Na tej podstawie widzimy zastosowanie czterobiegunowego magnesu.

W odniesieniu do prawa mówiącego o zagadnieniu magnetyzmu i elektryczności nie tylko w ciele - jak wspomniano w poprzednim rozdziale - lecz również w materialnym świecie, każdy hermetyk dokładnie wie, że jak na górze, tak i na dole. Każdy adept, który wie jak na wszystkich płaszczyznach używać mocy elementów, czyli wielkiej tajemnicy Tetragramu, jest również w stanie osiągać wielkie rzeczy w naszym materialnym świecie - rzeczy, które ktoś z zewnątrz uważałby za cuda. Adept jednakże nie widzi w tym żadnych cudów, gdyż, opierając się na znajomości praw, będzie on w stanie wytłumaczyć nawet najbardziej niezwykłe zjawiska.

Wszystko na Ziemi - wszelki rozwój, dorastanie, życie i śmierć - zależne jest od praw, które zostały tutaj opisane. Przez to adept w pełni dostrzega, że fizyczna śmierć nie oznacza dezintegracji, odejścia w nicość, lecz to, co nazywamy unicestwieniem czy śmiercią, to nic innego niż przejście z jednego stanu do drugiego.

Materialny świat wywodzi się z pierwiastka akashy, który jest nam znany jako eter. Świat jest również kontrolowany i utrzymywany przez pierwiastek akashy. Przez to zrozumiałym jest, że to właśnie na przenoszeniu elektrycznego bądź magnetycznego fluidu poprzez eter oparte są wszystkie wynalazki związane z komunikacją na odległość, takie jak: radio, telegraf, telefon, telewizja. Dotyczy to również wszystkich, stosujących elektryczny i magnetyczny fluid w eterze przyszłych wynalazków, które zostaną jeszcze odkryte. Podstawowe zasady i prawa były, są i zawsze będą takie same.

O działaniu konkretnych magnetycznych i elektrycznych fluidów na płaszczyźnie materialnej można by napisać bardzo ekscytującą i obszerną książkę. Jednak uważny czytelnik, który podjął decyzję kroczenia drogą wtajemniczenia i który nie jest zniechęcony studiowaniem podstawowych zasad, sam odkryje wszystko o różnorodnościach energii i ich właściwościach. Owoce jego pracy będą wystarczająco nagrodzone zdobytą mądrością.

adm

Dusza, czyli ciało astralne

Poprzez subtelniejsze wibracje elementów, poprzez polaryzację elektrycznego i magnetycznego fluidu, człowiek właściwy, dusza, wywodzi się z pierwiastka akashy, czyli z delikatniejszych wibracji eterycznych. Funkcjonowanie elementów w ciele fizycznym jest takie jak funkcjonowanie duszy, czyli ciała astralnego. Dusza połączona jest z ciałem poprzez czterobiegunowy magnes i jego specyficzne atrybuty. To zjednoczenie ma miejsce, analogicznie jak w ciele, poprzez elektromagnetyczny wpływ elementów. Aktywne zachowanie elementów, czyli tzw. elektromagnetyczny fluid duszy, nazywamy "matrycą astralną", a także "życiem". Matryca astralna, czyli elektromagnetyczny fluid duszy, nie jest w rozumieniu okultystycznym tożsama z aurą, o której powiem w dalszej części. Jest elementem łączącym ciało i duszę. Pierwiastek ognia jest w duszy przyczyną tego, co jest konstruktywne, pierwiastek wody jest ożywczy, pierwiastek powietrza jest równoważący, a pierwiastek ziemi jest w duszy przyczyną rozwijania, budowania i utrzymywania. Ciało astralne wykonuje dokładnie te same funkcje co ciało materialne.

Człowiek został wyposażony w pięć zmysłów odpowiadających pięciu elementom, poprzez które ciało astralne, czyli dusza, odbiera percepcję świata fizycznego. Odbieranie i urzeczywistnianie pięciu zmysłów w astralnym i materialnym ciele zachodzi poprzez naszego nieśmiertelnego ducha. To, dlaczego ten duch jest nieśmiertelny, zostanie wyjaśnione w późniejszym rozdziale. Bez ducha działającego w duszy, ciało astralne byłoby pozbawione życia i rozpuściłoby się, pozostawiając elementy składowe.

Duch nie mógłby działać bez pośrednictwa duszy. Z tego powodu ciało astralne jest siedliskiem wszystkich atrybutów posiadanych przez nieśmiertelnego ducha. W zależności od swojego rozwoju i dojrzałości, duch posiada różny rodzaj wibracji elektrycznego i magnetycznego fluidu, które dusza ukazuje na zewnątrz w postaci czterech temperamentów. W zależności od dominującego elementu wyróżniamy temperament choleryka, sangwinika, melancholika i flegmatyka. Temperament choleryka wywodzi się z elementu ognia, temperament sangwinika z elementu powietrza, temperament melancholika z elementu wody, a temperament flegmatyka z elementu ziemi. Siła i wibracja danego elementu w różnych właściwościach odpowiada sile, żywiołowości oraz ekspansji danych wibracji fluidów.

Każdy z tych czterech elementów, który określa temperament człowieka, w swojej aktywnej postaci posiada dobre cechy, a w pasywnej formie przeciwnie - cechy złe. Szczegółowy opis działania elementów byłby zbyt obszerny. Dla początkującego adepta lepiej będzie, jeśli sam odkryje dodatkowe działania elementów poprzez medytację, gdyż służy to konkretnemu celowi na drodze do wtajemniczenia. Niemniej, oto kilka przykładów:

Temperament choleryka w swojej polaryzacji aktywnej posiada następujące dobre cechy: aktywność, entuzjazm, gorliwość, determinacja, odwaga, kreatywna energia, wytrwałość etc. Temperament choleryka w swojej negatywnej postaci posiada następujące złe cechy: nienasycenie, zazdrość, pasja, drażliwość, kłótliwość, nieumiarkowanie, pragnienia destrukcyjne etc.

Temperament sangwinika w swojej polaryzacji aktywnej posiada następujące dobre cechy: przenikliwość, pracowitość, radość, pomysłowość, dobroduszność, jasność, brak zmartwień, promienność, niefrasobliwość, optymizm, żwawość, niezależność, czujność, ufność etc. Temperament sangwinika w swojej negatywnej postaci posiada następujące złe cechy: łatwe obrażanie się, lekceważenie, pasja do plotek, brak wytrwałości, przebiegłość, gadatliwość, nieszczerość, zmienność etc.

Temperament melancholika w swojej polaryzacji aktywnej posiada następujące dobre cechy: respekt, litość, umiarkowanie, pokora, powaga, usłużność, gorliwość, zażyłość, zdolność pojmowania i medytacji, współczucie, spokój, tłumienie emocji, wnikliwość, nadmierna ufność, przebaczanie, łagodność etc. Temperament melancholika w swojej negatywnej postaci posiada następujące złe cechy: obojętność, przygnębienie, nieśmiałość, brak zainteresowania, nieustępliwość, lenistwo etc.

Temperament flegmatyka w swojej polaryzacji aktywnej posiada następujące dobre cechy: respekt, reputacja, wytrzymałość, przezorność, determinacja, powaga, stałość, skrupulatność, dokładność, koncentracja, wstrzemięźliwość, punktualność, powściągliwość, adekwatność, niezawodność, poczucie odpowiedzialności, solidność, ostrożność, zdolność przeciwstawiania się, stanowczość etc. Temperament flegmatyka w swojej negatywnej postaci posiada następujące złe cechy: płytkość, niedbalstwo, lekceważenie, obojętność, nieodpowiedzialność, lękliwość, powolność, ociężałość, lenistwo, niesolidność, małomówność etc.

Charakterystyka temperamentów tworzy podstawę charakteru osoby w zależności od tego, który atrybut dominuje. Intensywność uzewnętrzniających się konkretnych cech zależy od biegunowości elektrycznego i magnetycznego fluidu. Całkowity wpływ działań temperamentów skutkuje emanacją, która jest nazywana aurą. Zatem aury nie można porównywać do matrycy astralnej, gdyż pomiędzy nimi istnieje wyraźna różnica. Matryca astralna jest łączącą, wiążącą substancją pomiędzy ciałem i duszą, podczas gdy aura jest emanacją działań różnych cech elementów, mającą u swych podstaw formę aktywną bądź pasywną. Ta emanacja tworzy w całej duszy określoną wibrację, która odpowiada określonemu kolorowi. Na podstawie tego koloru wtajemniczony, przy pomocy astralnych oczu, może wyraźnie widzieć swoją własną aurę bądź też aurę innych istot. Ci, którzy potrafią widzieć astralnymi oczyma, przy pomocy aury potrafią nie tylko określić podstawowy charakter człowieka, lecz mogą oni także postrzegać działanie lub biegunowość wibracji duszy oraz mogą być w stanie wpływać na tę wibrację. Temat ten zostanie bardziej szczegółowo omówiony w rozdziale zajmującym się introspekcją. Tym samym, temperament osoby wpływa na jej charakter, a to razem wzięte, poprzez swoje działanie, ostatecznie tworzy emanację duszy, czyli aurę. Z tego powodu wysoce wtajemniczeni lub święci zawsze byli przedstawiani na obrazach z aureolą, która jest tożsama z aurą, którą właśnie opisaliśmy.

Poza charakterem, temperamentami i działaniami elektromagnetycznego fluidu, ciało astralne posiada dwa ośrodki w mózgu. Pierwszym jest siedziba normalnej świadomości, która jest umiejscowiona w głównej części mózgu, a drugim jest podświadomość, przeciwieństwo normalnej świadomości, która umiejscowiona jest w móżdżku. Więcej szczegółów odnośnie ich funkcji odnajdziesz w rozdziale zatytułowanym "Duch".

Jak zostało już powiedziane w odniesieniu do elementów, dusza podzielona jest w taki sam sposób jak ciało. Funkcje, energie i właściwości psychiczne, czyli astralne, mają swoje siedziby w duszy w konkretnych ośrodkach, które filozofia hinduska określa jako "lotosy" (czakry), analogiczne do wszystkich elementów. W naukach hinduizmu pobudzanie tych czakr nazywane jest Kundalini Joga. Nie będę wdawał się w dalszą dyskusję na temat tych lotosów czy ośrodków, gdyż wiedzę na ten temat można nabyć poprzez odpowiednią literaturę. Wspomnę jedynie, że najniższym ośrodkiem jest muladhara, czyli ośrodek ziemi, który położony jest w najniższej części duszy. Następny ośrodek jest wodny, w hinduskiej terminologii nazywany jest svadhisthana, a położony jest w okolicy organów seksualnych. Ośrodek ognia będący centrum duszy, położony jest w okolicy pępka i nazywany jest manipura. Ośrodek powietrza, elementu równoważącego, umiejscowiony jest w okolicy serca i nazywany jest anahata. Ośrodek eteru, czyli pierwiastka akashy, można znaleźć na obszarze szyi, a jest nazywany visuddha. Kolejny ośrodek, centrum woli, rozumowania i intelektu umieszczony jest pomiędzy brwiami i nazywa się ajna. Najwyższym i najbardziej boskim ośrodkiem jest tysiącpłatkowy lotos zwany sahasrara, z którego wszystkie energie pozostałych ośrodków biorą swój początek i są kierowane. Zaczynając od najwyższego ośrodka, susumna, czyli dobrze nam znany pierwiastek akashy, biegnie wzdłuż pleców w dół do najniższego ośrodka ziemi, jakby płynąc przez kanał. Jest on odpowiedzialny za połączenie wszystkich ośrodków i regulowanie przepływu pomiędzy nimi. Rozbudzanie Wężowej Mocy w poszczególnych ośrodkach opiszę w innym rozdziale. Przy opisywaniu duszy naszym głównym zadaniem jest ustanowienie i jasne przedstawienie powiązań elementów w duszy z ich pozytywną i negatywną polaryzacją. Staje się oczywistym, że ciało i dusza we wszystkich swoich działaniach żyją i funkcjonują tak, że ich utrzymanie i destrukcja są przedmiotem niezmiennych praw czterobiegunowego magnesu - tajemnicy Tetragramu - i podporządkowują się im. Jeśli osoba dążąca do wtajemniczenia będzie uważnie nad tym medytowała, to jasno zrozumie funkcje ciała i duszy oraz uzyska właściwy, w odniesieniu do pierwotnych praw, pogląd na ich interakcję.

Płaszczyzna astralna

Płaszczyzna astralna, często opisywana jako czwarty wymiar, nie została stworzona z czterech elementów, lecz jest stopniem gęstości pierwiastka akashy. Jest zatem wszystkim, co się w materialnym świecie wydarzyło, dzieje obecnie oraz będzie miało miejsce w przyszłości. Jest dla wszystkiego źródłem, regulacją i istnieniem.

Jak zostało już wspomniane, akasha w swojej najsubtelniejszej postaci jest dobrze znanym eterem, w którym, między innymi, rozchodzą się wibracje elektryczne i magnetyczne. Jest to zatem również sfera wibracji, w której swe źródło ma światło, dźwięk, kolor, rytm i wszelkie życie we wszystkim, co stworzone. Skoro akasha jest źródłem wszelkiego istnienia, zrozumiałym jest, że wszystko znajduje w niej swoje odbicie - czyli wszystko, co już zaszło i zostało utworzone, wszystko, co obecnie się dzieje i jest tworzone oraz wszystko, co będzie miało miejsce i zostanie stworzone. Dlatego właśnie na płaszczyźnie astralnej odnajdziesz emanację wiecznego, które nie ma ani początku, ani końca, i tym samym jest bezczasowe i bezprzestrzenne. Adept, który będzie umiał poruszać się po tej płaszczyźnie, odnajdzie w niej wszystko - niezależnie od tego, czy jest to przeszłość, teraźniejszość, czy przyszłość. To, jak daleko będzie sięgać jego percepcja, zależy od stopnia jego doskonałości.

Większość religii, okultystów i spirytualistów opisuje płaszczyznę astralną jako świat "po drugiej stronie". Dla adepta jasne jest, że nie istnieje taka rzecz jak życie obecne i życie przyszłe; ten świat i świat, który nadejdzie po obecnym. Dlatego nie boi się on śmierci, gdyż ta koncepcja jest mu obca. Kiedy substancja łącząca ciało astralne i fizyczne rozpuści się przez rozkładające działanie elementów, czy też poprzez nagłe zerwanie matrycy astralnej, nastąpi to, co pospolicie nazywane jest śmiercią, a co w rzeczywistości jest jedynie przejściem ze świata ziemskiego do świata astralnego. Adept nie boi się śmierci, gdyż na podstawie tego prawa wie, że nie wkracza w nieznane. Poprzez opanowanie elementów może, między innymi, osiągnąć poluźnienie matrycy astralnej, co zaowocuje separacją ciała astralnego od ziemskiej powłoki. To pozwoli mu przy pomocy jego astralnego ciała m.in. na odwiedzanie najbardziej odległych miejsc i na wchodzenie na różne płaszczyzny. W zjawisku tym odnajdziemy właściwe wytłumaczenie opowieści, w których niektórzy święci byli nie tylko widziani w tym samym czasie w różnych miejscach, lecz nawet działali tam.

Płaszczyzna astralna posiada różnego rodzaju mieszkańców. Przede wszystkim są tam osoby zmarłe, które opuściły ziemski świat i trwają tam w stopniu gęstości odpowiednim dla ich duchowej dojrzałości. Według różnych religii jest to opisywane jako niebo albo piekło, lecz adept odbiera to jedynie jako symbol. Im bardziej doskonała, szlachetna i czysta jest istota, w tym czystszym i subtelniejszym stopniu gęstości sfery astralnej będzie przebywać. Ciało astralne zaczyna się stopniowo rozpuszczać, aż będzie odpowiadało częstotliwości wibracji danego poziomu płaszczyzny astralnej, czyli innymi słowy, aż stanie się z tym poziomem identyczne. To ujednolicenie zależy od dojrzałości i duchowej doskonałości, jaką dana istota osiągnęła w ziemskim świecie.

Poza wspomnianymi zmarłymi ludźmi, płaszczyzna astralna zamieszkana jest przez wiele innych istot, z których wymienię tylko kilka gatunków. Istnieją tam na przykład tzw. elementaria - istoty tylko z jednym lub kilkoma cechami, zależnymi od wibracji dominującego elementu. Utrzymują się z wibracji, które są właściwe człowiekowi, a które ludzie wysyłają na płaszczyznę astralną. Istnieją między nimi takie, które już osiągnęły pewien poziom inteligencji. Niektórzy magowie używają tych niższych sił dla swoich własnych, egoistycznych celów.

Kolejnym rodzajem istot są tzw. larwy, które powstały z matrycy astralnej poprzez celowe lub nieświadome, intensywne emocjonalne myślenie. Nie są one prawdziwymi istotami, lecz jedynie formami, które dzięki pasjom i namiętnościom zwierzęcego świata utrzymują się przy życiu na najniższym poziomie płaszczyzny astralnej. Ich instynkt przetrwania sprowadza je do sfery tych ludzi, których pasje je przyciągają. Próbują one, bezpośrednio lub pośrednio, rozbudzić i przywołać uśpione w człowieku pasje. Jeśli formom tym uda się wzbudzić w człowieku odpowiadającą im pasję, wtedy karmią się, utrzymują i wzmacniają poprzez emanację, jaką wytwarza ona w człowieku. Osoba obciążona wieloma pasjami przynosi ze sobą, na najniższe sfery swojej płaszczyzny astralnej, mnóstwo takich larw i rozgrywa się z nimi wielka walka. Fakt ten w temacie magii odgrywa ważną rolę. Więcej na ten temat można znaleźć w rozdziale zajmującym się introspekcją. Istnieją również inne elementaria i larwy, które można stworzyć sztucznie w sposób magiczny. Szczegóły odnajdziesz w praktycznej części tej książki.

Istnieje jeszcze jeden rodzaj istot, którego nie można przeoczyć, gdyż adept będzie dość często miał z nimi do czynienia na płaszczyźnie astralnej. Są to istoty czterech czystych elementów. Istoty elementu ognia są nazywane salamandrami, elementu powietrza - sylfami, elementu wody - syrenami lub rusałkami, a elementu ziemi - gnomami lub goblinami. Można powiedzieć, że istoty te reprezentują połączenie pomiędzy płaszczyzną astralną i ziemskimi elementami. To, jak kontaktować się z takimi istotami, jak je kontrolować i jak przy ich pomocy coś osiągnąć, zostanie opisane w praktycznej części tej książki, w kroku dziesiątym.

Istnieje również wiele innych istot, takich jak: satyry, drzewne nimfy, wodne elfy etc., które można dodać do powyższych. To wszystko może brzmieć jak bajka. Jednak na płaszczyźnie astralnej jest rzeczywistością, tak samo jak rzeczywiste są wszystkie istoty ziemskie. Jasnowidzące oczy adepta mogą je wszystkie zobaczyć, jeśli sobie on tego życzy, a sam jest w stanie się z nimi kontaktować. Ta możliwość natychmiast usuwa wszelką wątpliwość co do ich istnienia. Dlatego też adept musi najpierw nauczyć się obserwować, zanim będzie w stanie osądzać.

Duch

Zostało wcześniej wspomniane, że człowiek został stworzony na obraz Boga i że składa się z ciała, duszy i ducha. Z poprzednich rozdziałów wiemy, że ciało i dusza służą jedynie jako powłoka, okrycie dla ducha, gdyż są tylko przejściowe. Zatem jedynie duch jest częścią nieśmiertelną i obrazem Boga. Trudno jest analizować coś boskiego, coś nieśmiertelnego i coś wiecznego i odnajdować przy tym właściwe słowa. Jednak nawet tutaj, tak jak i przy każdym innym problemie, możemy skorzystać z pomocy klucza czterobiegunowego magnesu.

Z najwyższego pierwotnego pierwiastka (akashy), ze źródła istnienia, z doskonałej duchowej substancji został stworzony duch, duchowe EGO ("JA"), ze szczególnymi właściwościami elementów, które należą do nieśmiertelnego ducha stworzonego na obraz Boga.

Pierwiastek ognia, część impulsywna, jest wolą. Pierwiastek powietrza ukazuje się w intelekcie. Pierwiastek wody poznajemy jako życie i uczucia. Pierwiastek ziemi ukazuje się jako zjednoczenie wszystkich trzech elementów w świadomości ego.

Wszystkie inne atrybuty ducha mają u swojej podstawy te cztery pierwotne pierwiastki. Charakterystyczna część piątego pierwiastka - pierwiastka eteru (akashy), przejawia się w swoim najwyższym aspekcie jako wiara, a w najniższej postaci jako instynkt przetrwania. Każdy z wspomnianych tutaj czterech elementowych pierwiastków posiada dużo więcej aspektów odpowiadających prawu analogii biegunowości, czyli pozytywnym i negatywnym stronom elementów. One wszystkie razem tworzą ego ducha. Możemy więc przypisać energię, moc i pasję pierwiastkowi ognia. Pamięć, moc osądzania i rozróżniania przypisywane są pierwiastkowi powietrza, sumienie i intuicja - pierwiastkowi wody, natomiast egotyzm, instynkt przetrwania i rozmnażania - ziemskiej części ducha.

Wymienianie wszystkich wartości ducha w odniesieniu do elementów byłoby zbyt obszerne. Początkujący adept może rozszerzać listę tych wartości samodzielnie poprzez intensywne medytacje i dokładne studiowanie tego tematu w odniesieniu do praw analogii czterobiegunowego magnesu. Jest to bardzo wartościowa praca i nigdy nie powinna być zaniedbywana, gdyż prowadzi do wielkich osiągnięć i pewnych rezultatów w zakresie poznania i opanowania elementów.

W tych trzech rozdziałach zajmujących się ciałem, duszą i duchem, przedstawiłem człowieka w jego najbardziej doskonałej postaci. Musi być dla ucznia oczywistym, jak bardzo posiadanie wiedzy o swoim własnym mikrokosmosie potrzebne jest dla wtajemniczenia, a konkretnie dla praktyki magii i mistycyzmu - w rzeczy samej, dla wszystkich tajemnic. Większość autorów, przez całkowitą nieświadomość czy też z innych powodów, omijała tę niezwykle ważną część, ten fundament.

Płaszczyzna mentalna

Tak jak ciało fizyczne ma płaszczyznę ziemską, a ciało astralne, dusza, ma płaszczyznę astralną, tak i duch ma swoją własną, mentalną sferę, czyli płaszczyznę. Jest to sfera ducha ze wszystkimi jego energiami i mocami.

Zarówno sfera materialna, jak i astralna, powstały poprzez cztery elementy z akashy, czyli pierwiastka przyczynowego odpowiedniej sfery. Tak samo sfera mentalna zbudowana jest na tych samych podstawach ? ona również powstała z pierwiastka akashy ducha. Poprzez odpowiednie działanie, duch tworzy wewnątrz siebie czterobiegunowy magnes i, analogicznie jak w ciele astralnym, ukazuje on na zewnątrz elektromagnetyczny fluid jako rezultat działań elementów zależnych od ich biegunowości. Tak właśnie ciało mentalne zachowuje się w mentalnej, czyli duchowej sferze. Tak jak ciało astralne poprzez elektromagnetyczny fluid astralnego świata tworzy matrycę astralną, tzw. astralny od, tak samo elektromagnetyczny fluid świata mentalnego tworzy matrycę mentalną łączącą ciało mentalne z astralnym. Matryca mentalna - mentalny od, tzw. substancja mentalna - będąc najsubtelniejszą formą akashy, reguluje i utrzymuje w ciele astralnym działanie ducha.

Ta mentalna substancja jest równocześnie elektromagnetyczna i służy za przekaźnik myśli oraz idei do świadomości ducha, skąd oddziałuje poprzez astralne i fizyczne ciało. Zatem matryca mentalna, mentalny od, ze swoim dwubiegunowym fluidem, jest najsubtelniejszą substancją w ludzkim ciele, jaką możemy sobie wyobrazić.

Sfera mentalna jest równocześnie sferą myśli mających swoje źródło w świecie idei, w akashy ducha. Każda myśl poprzedzona jest podstawową ideą, która w zależności od swojej właściwości przyjmuje konkretną formę, i poprzez pierwiastek eteru - innymi słowy poprzez matrycę mentalną - dociera do świadomości ego jako myślokształt, czyli plastyczny obraz myśli. Zatem człowiek nie jest twórcą swoich własnych myśli - ich źródło można znaleźć w najwyższych sferach akashy, czyli w sferze mentalnej. Duch człowieka jest, można by rzec, odbiornikiem - jest on anteną dla myśli, które pochodzą ze świata idei, w zależności od pozycji i sytuacji, w jakiej się znajduje. Skoro świat idei jest wszystkim we wszystkim, to możemy powiedzieć, że każda nowa myśl, każda nowa inwencja - w skrócie, wszystko, co ludzie uważają za wytwór ich własnego geniuszu - zostały wzięte z tego świata idei. Czerpanie stamtąd nowych pomysłów zależy od podejścia i dojrzałości ducha. Każda myśl ma w sobie całkowicie czysty element, zwłaszcza, kiedy zawiera ona idee abstrakcyjne. Jeśli myśl oparta jest na kilku zaczerpniętych ze świata idei kombinacjach, wtedy w swoich postaciach aktywne są różne elementy, razem ze swoją wzajemną emanacją. Jedynie myśli abstrakcyjne posiadają czyste elementy i czyste emanacje biegunowe, gdyż schodzą one bezpośrednio z przyczynowego świata idei.

Na podstawie tej wiedzy możesz stwierdzić, że, biorąc pod uwagę ich działanie, istnieją myśli czysto elektryczne, czysto magnetyczne, obojętne i neutralne. W sferze mentalnej każda myśl ma swoją formę, kolor i wibrację w zależności od jej idei. Poprzez czterobiegunowy magnes ducha myśl dociera do świadomości, skąd jest przekazywana do realizacji. Wszystko stworzone w fizycznym świecie ma swoją przyczynę - poprzez myśl i świadomość ducha - w świecie idei. Tu również znajduje swoje odbicie. Jeśli nie mamy bezpośrednio do czynienia z ideą abstrakcyjną, to możemy wyrazić kilka postaci tej myśli. Takie myśli są elektryczne, magnetyczne lub elektromagnetyczne - zawsze w zależności od rodzaju właściwości elementu obecnego w myśli.

Płaszczyzna fizyczna jest związana czasem i przestrzenią. Płaszczyzna astralna, sfera przejściowego, czyli transformowalnego ducha, jest związana przestrzenią. Płaszczyzna mentalna jest bezczasowa i bezprzestrzenna. To samo dotyczy wszystkich właściwości ducha. Jednak przez łączące ogniwo ? mentalną i astralną matrycę, które w swoich ogólnych postaciach są związane czasem i przestrzenią - ciało mentalne potrzebuje określonego czasu, aby stało się w pełni świadomym danej myśli. Kształtowanie myśli jest różne u każdej osoby, gdyż zależy ono od dojrzałości ducha. Im bardziej dojrzała i duchowo rozwinięta jest dana osoba, tym szybciej w jej umyśle formują się myśli.

Tak jak płaszczyzna astralna ma swoich mieszkańców, to samo tyczy się płaszczyzny mentalnej. Poza myślokształtami, zamieszkana jest przede wszystkim przez zmarłych, których ciała astralne zostały, na skutek ich dojrzewania, rozpuszczone przez elementy, a którym, w zależności od ich doskonałości, przypisano siedziby w takim obszarze sfery mentalnej, który jest dla nich właściwy i do nich analogiczny.

Poza tym, sfera mentalna jest również sferą elementali. Są to istoty stworzone, świadomie bądź nieświadomie, przez ludzi, poprzez powtarzające się, intensywne myślenie. Istota elementala nie jest na tyle, aby wytworzyć lub przyjąć dla siebie powłokę astralną. Działa tym samym jedynie w sferze mentalnej. Różnica pomiędzy myślokształtem a elementalem jest taka, że myślokształt ma u swojej podstawy jedną lub więcej idei, natomiast elemental wyposażony jest w określoną ilość świadomości i tym samym posiada instynkt przetrwania. Poza tym jednak nie różni się bardzo od innych żyjących istot mentalnych - może nawet mieć tę samą postać, co myślokształt. Adept często się nimi posługuje. To, jak tworzyć, utrzymywać i wykorzystywać te istoty do różnych zadań, przedstawione będzie w praktycznej części tej książki.

O sferze mentalnej można by jeszcze wiele powiedzieć - zwłaszcza o specyficznych właściwościach konkretnych istot. Lecz to, co zostało przedstawione, powinno wystarczyć na zachętę do pracy i posłużyć za podstawową wiedzę o płaszczyźnie mentalnej.

adm

Prawda

Teraz zostawimy mikrokosmos, czyli człowieka z jego ziemskim, astralnym i mentalnym ciałem, a skierujemy swoją uwagę ku innym zadaniom, którymi początkujący adept będzie musiał w niedługim czasie się zająć. Problem prawdy stoi ponad wszystkim. Wielu filozofów często zajmowało się tym zadaniem i my również będziemy musieli do niego podejść.

Zajmiemy się tutaj tylko tymi prawdami, co do których posiadamy precyzyjną wiedzę. Prawda u danej osoby zależy od poznania. A skoro wszyscy nie mamy jednego i tego samego poznania, to nie możemy generalizować problemu prawdy. To dlatego każda osoba, jeśli jest szczera, ma swoją własną prawdę przy swoim punkcie widzenia, zależną od własnej dojrzałości i doświadczenia. Tylko ten, kto pozna i opanuje absolutne prawa makro- i mikrokosmosu, może mówić o prawdzie absolutnej. Każdy jednak uznaje pewne aspekty absolutnej prawdy. Nikt nie wątpi w istnienie życia, woli, pamięci i intelektu. Z pewnością każdy wstrzyma się przed zaprzeczaniem tym rzeczom. Prawdziwy adept nigdy nie będzie zmuszał do zaakceptowania jego prawdy nikogo, kto nie osiągnął określonego poziomu dojrzałości. Dana osoba znowu widziałaby prawdę ze swojego punktu widzenia. Bezcelowe jest zatem omawianie wyższych prawd z osobami niewtajemniczonymi, z wyjątkiem tych, którzy dążą do tych prawd i zaczynają do nich dojrzewać. Każdy inny przypadek jest, z magicznego punktu widzenia, niewłaściwy. Rozważ słowa wielkiego Mistrza Chrześcijaństwa: "Nie rzucajcie swych pereł przed świnie".

Zdolność do odróżniania wiedzy od mądrości również należy do prawdy. Wiedza na wszystkich poziomach ludzkiej egzystencji zależy od dojrzałości, chłonności umysłu, inteligencji i pamięci, niezależnie od tego, czy otrzymaliśmy naszą wiedzę poprzez czytanie, przekaz i komunikację, czy poprzez inne doświadczenia.

Istnieje ogromna różnica pomiędzy wiedzą a mądrością. Zdecydowanie łatwiej jest zyskać wiedzę niż mądrość. Mądrość w żadnej mierze nie zależy od wiedzy, chociaż do pewnego stopnia są one identyczne. Źródło mądrości jest wewnątrz Boga, w pierwiastku przyczynowym, w akashy, na wszystkich płaszczyznach materialnego, astralnego i mentalnego świata. Zatem mądrość nie zależy od intelektu ani pamięci, lecz od dojrzałości, czystości i perfekcji danej osobowości. Możesz również uważać mądrość za stan rozwoju ego. Zatem poznanie nie przechodzi przez umysł, lecz ? i to w szczególności ? przez intuicję, inspirację. Stopień mądrości jest tym samym określony poziomem rozwoju danej osoby.

Nie oznacza to, że powinniśmy zaniedbywać wiedzę. Wręcz przeciwnie - wiedza i mądrość muszą iść ramię w ramię. Dlatego też adept będzie dążył do rozszerzania zarówno wiedzy, jak i mądrości, gdyż w rozwoju nie można pozostawić w tyle żadnej z tych rzeczy.

Kiedy wiedza i mądrość utrzymują w rozwoju adepta to same tempo, posiada on możliwość rozumienia i rozpoznawania wszystkich praw mikro- i makrokosmosu - nie tylko z punktu widzenia mądrości, lecz również z intelektualnego punktu widzenia, innymi słowy dwubiegunowo - i używania ich dla swojego rozwoju.

Jedno z wielu praw, pierwszy główny klucz, tajemnica Tetragramu, czyli czterobiegunowego magnesu na wszystkich płaszczyznach, zostało już opisane. Skoro jest to uniwersalny klucz, można użyć go do rozwiązania wszystkich problemów, wszystkich praw, każdej prawdy. W skrócie, można użyć go do wszystkiego, o ile adept rozumie, jak go właściwie używać. Z biegiem czasu, gdy jego rozwój będzie szedł naprzód, i będzie się doskonalił w naukach hermetycznych, pozna on dużo większą ilość aspektów tego klucza i będzie musiał uznać je za niewzruszalne prawa. Nigdy więcej nie będzie błądził w ciemności i niepewności, lecz będzie niósł w swoim ręku pochodnię, której światło rozświetli ciemności niewiedzy.

Ten krótki opis powinien adeptowi wystarczyć, by wiedział, jak podchodzić do problemu prawdy.

Religia

Początkujący mag wyznaje wiarę religii uniwersalnej. Odkryje on, że każda religia ma swoje dobre aspekty, lecz również i ciemną stronę. Będzie on zatem zatrzymywał dla siebie to, co najlepsze, a nie będzie zwracał uwagi na słabości. Nie znaczy to, że musi on znać każdą religię, lecz wszystkim powinien okazywać właściwy respekt. Każda religia ma swój własny pierwiastek Boga, niezależnie od tego czy mamy do czynienia z Chrześcijaństwem, Buddyzmem, Islamem, czy czymkolwiek innym. Generalnie, mag może pozostać wierny swojej własnej religii. Nie będzie on jednak usatysfakcjonowany oficjalnymi dogmatami swojego kościoła, a będzie starał się spenetrować boży warsztat głębiej. I taki jest cel naszego wtajemniczenia. W odniesieniu do uniwersalnych praw, mag stworzy swój własny punkt widzenia wszechświata, który tym samym będzie jego prawdziwą religią. Zauważy on, że każdy obrońca religii będzie starał się zaprezentować swoją religię w jak najlepszym świetle, nie zważając na jej słabości. Wszelka religijna prawda jest względna i jej rozumienie zależy od dojrzałości danej osoby. Zatem adept nie przeszkadza nikomu w tym zakresie, nie próbuje odwrócić go od jego prawdy, nie potępia go ani nawet nie krytykuje. W głębi serca może on współczuć fanatykom czy ateistom, nie okazując tego na zewnątrz. Niech każdy trzyma się tego, w co wierzy i co go uszczęśliwia i zadowala. Gdyby wszyscy trzymali się tej zasady, nie byłoby na Ziemi ani nienawiści, ani niezgody religijnej. Nie byłoby podstawy dla różnicy opinii i wszystkie filozofie czy też wszystkie religie mogłyby współistnieć szczęśliwie.

Zupełnie inną rzeczą jest, gdy osoba poszukująca, nieusatysfakcjonowana materializmem lub dogmatami, a pożądająca duchowego pokarmu, zwraca się do adepta o poradę i oświecenie. W takim przypadku adept zobowiązany jest zapewnić poszukującemu, w zależności od jego zdolności poznawczych, duchowe światło i poznanie. Mag nie powinien szczędzić czasu ani wysiłku, by przekazać poszukującemu swoje duchowe bogactwo i poprowadzić go ku światłu.

Bóg

Ludzkość od pierwotnych czasów wierzyła w coś wyższego i ponadzmysłowego - w coś, co czciła, niezależnie od tego, czy była to upersonifikowana koncepcja Boga, czy nie. Wszystko, czego człowiek nie mógł uchwycić lub zrozumieć, było zawsze przypisywane wyższym mocom, jakie uznawała jego intuicja. W ten sposób narodziły się ludzkie bóstwa, zarówno dobre, jak i złe (demony). Z biegiem czasu czczono bogów, anioły, bóstwa, demony i duchy, niezależnie od tego, czy naprawdę żyły, czy istniały tylko w wyobraźni. Koncepcja bogów ginęła razem z rozwojem intelektualnym ludzkości - zwłaszcza, kiedy wiele zjawisk wcześniej przypisywanych bogom mogło być wytłumaczonych przez naukę. Próba szczegółowego opisania różnych wierzeń w bogów na przestrzeni całej historii ludzkości wypełniłaby wiele tomów.

Spójrzmy na koncepcję Boga z punktu widzenia maga. Przeciętnemu człowiekowi koncepcja Boga służy jako podparcie lub jako punkt odniesienia dla jego ducha, aby uwolnił się on od niepewności i nie zagubił się. Właśnie dlatego Bóg zawsze pozostaje niemożliwy do zrozumienia, pojęcia i wyobrażenia. Zupełnie inaczej jest w przypadku maga - on zna Boga we wszystkich aspektach. Odnosi się do swojego bóstwa z największym szacunkiem, gdyż wie, że został stworzony na Jego obraz. Wie, że jest częścią Boga. Zatem swój najwyższy ideał, swój najwyższy obowiązek i swój najświętszy cel widzi on w stawaniu się jednością z bóstwem, w stawaniu się człowiekiem-bogiem. Urastanie do tego egzaltowanego celu opiszę w dalszej części. Synteza stawania się jednością z Bogiem leży w rozwijaniu boskich idei, zaczynając od najniższego poziomu do najwyższego ? do punktu, gdzie osiągnie się jedność z uniwersalnym. Własnemu uznaniu pozostawione jest, czy chce się porzucić swoją indywidualność, czy ją zatrzymać. Ludzie, którzy osiągną taką wielkość, zazwyczaj powracają na Ziemię, by wypełniać szczególnie święte zadania bądź misje.

Podczas tego urastania wtajemniczony mag jest równocześnie mistykiem. Dopiero kiedy porzuci on swoją indywidualność i stanie się Jednym, z własnej woli przechodzi w stan rozpadu, który w terminologii mistycznej nazywany jest mistyczną śmiercią.

Ukazuje to, że w prawdziwym wtajemniczeniu nie istnieje mistyczna ani magiczna droga. Istnieje tylko jedno prawdziwe wtajemniczenie, które łączy obie koncepcje, w przeciwieństwie do większości mistycznych i duchowych kierunków, które natychmiast, poprzez medytację czy inne duchowe ćwiczenia, zajmują się najwyższymi problemami bez wcześniejszego wypracowania drogi przez poziomy najniższe. Można to porównać do osoby, która od razu wstępuje na uniwersytet, a nigdy nie uczęszczała nawet do podstawówki. Konsekwencje takiej jednostronnej edukacji są w niektórych przypadkach bardzo ciężkie, a czasami nawet drastyczne - w zależności od uzdolnienia danej osoby. Ten błąd można najczęściej przypisać do faktu, iż większość materiałów na ten temat pochodzi z Orientu, gdzie materialny i astralny świat opisywane są jako maya (iluzja) i przez to poświęca się im niewiele uwagi. Przedstawienie szczegółów nie jest możliwe, gdyż wykraczałoby poza zakres tej książki. Jednakże dobrze zaplanowany rozwój, krok po kroku, nie zaowocuje porażką lub ciężkimi konsekwencjami, gdyż proces dojrzewania jest powolny, lecz bezpieczny. Całkiem indywidualną sprawą jest, czy adept za swoją koncepcję Boga obierze Chrystusa, Buddę, Brahmę, Allacha bądź kogokolwiek innego. We wtajemniczeniu wszystko zależy od idei. Mistyk będzie podchodził do swojego Boga jedynie poprzez wszechogarniającą miłość. Jogin również zajmuje się najczęściej tylko pojedynczym aspektem Boga - bhakti jogin stoi na ścieżce miłości i dewocji, raja jogin i hatha jogin są na ścieżce woli, czyli samokontroli, a jnana jogin jest na ścieżce mądrości i poznania.

Jeśli przyjrzymy się koncepcji Boga z magicznego punktu widzenia - w odniesieniu do czterech elementów, tak zwanego Tetragramu, niewymawialnego, najwyższego - wtedy: pierwiastek ognia jest związany z wszechmocą i wszechogarniająca energią, pierwiastek powietrza obejmuje mądrość, czystość i przejrzystość, z których powstaje uniwersalna prawość. Miłość i wieczne życie przypisywane są pierwiastkowi wody, a wszechobecność, nieśmiertelność i, co za tym idzie, wieczność, należą do pierwiastka ziemi. Razem te cztery aspekty tworzą najwyższą Boskość. Kroczmy tą drogą do najwyższego aspektu Boskości w sposób praktyczny i krok po kroku, zaczynając od najniższej sfery, by osiągnąć prawdziwe spełnienie Boga w nas samych. Chwalmy szczęśliwego człowieka, który osiągnie ten cel podczas swojej ziemskiej egzystencji. Odrzućmy lęk przed cierpieniem, gdyż wszyscy osiągniemy ten cel.

Ascetyzm

Od niepamiętnych czasów wszystkie religie, sekty, ideologie i systemy edukacyjne największą wagę przypisywały ascetyzmowi. W przypadku niektórych systemów orientalnych, ascetyzm przeistoczył się w fanatyzm, który w wielu przypadkach powoduje wielką krzywdę. Kiedy ascetyzm wpada w skrajność, staje się nienaturalny i nieprawy. Generalnie, umartwianie ciała jest tylko jednostronne, tak jakby ktoś miał rozwijać tylko jedną stronę ludzkiego ciała, a zaniedbywać drugą. Kiedy ascetyzm służy ciału w postaci diety, dla wyeliminowania różnych nieczystości albo usunięcia schorzenia i zrównoważenia dysharmonii, wtedy użycie tych środków jest słuszne. Strzeż się jednak wszelkich skrajności.

Dla kogoś, kto wykonuje ciężką pracę fizyczną, głupotą byłoby pozbawiać swoje ciało substancji absolutnie niezbędnych dla jego utrzymania, tylko dlatego, że prywatnie zajmuje się on jogą czy mistycyzmem. Takie radykalne środki nieuchronnie prowadzą do poważnych konsekwencji w zakresie zdrowia danej osoby.

Wegetarianizm nie jest konieczny dla rozwoju duchowego danej osoby, chyba że służy on konkretnemu celowi, jak na przykład detoksykacja bądź oczyszczenie ciała. Okazjonalna abstynencja od mięsa, czy w ogóle jedzenia wyrabianego ze zwierząt, zalecana jest tylko dla ściśle określonych magicznych działań, w tym samym czasie co przygotowywanie się do nich i tylko przez pewien okres. Abstynencja od współżycia seksualnego również należy do tej kategorii.

Pomysł, że jedzenie mięsa powoduje nabywanie cech zwierzęcych, jest nonsensem i wywodzi się z ideologii, która nie zna pełnych i prawdziwych praw pierwotnych. Mag nie zwraca najmniejszej uwagi na te wyobrażenia.

Dla magiczno-mistycznego rozwoju mag musi jednak praktykować umiarkowanie w jedzeniu i piciu oraz prowadzić zrównoważony styl życia. Nie można jednak podać dokładnych instrukcji, gdyż styl życia każdego maga jest sprawą bardzo indywidualną. Każdy powinien jednak wiedzieć, co jest zgodne z nim samym, a co nie, i jego świętym obowiązkiem jest utrzymywanie wszędzie równowagi. Istnieją trzy przykłady ascetyzmu:

1. Duchowy, czyli mentalny.
2. Psychiczny, czyli astralny.
3. Ziemski, czyli materialny.

Przy pierwszym punkcie konieczna jest dyscyplina myśli, uszlachetnianie duszy poprzez kontrolowanie pasji i chęci jest konieczne przy drugim, a harmonizowanie ciała poprzez umiarkowany i naturalny styl życia konieczne jest przy trzecim rodzaju ascetyzmu. Bez tych trzech rodzajów ascetyzmu właściwy magiczny wzrost jest nie do pomyślenia. Muszą one być rozwijane równocześnie i równolegle do siebie. Żaden z nich nie może być zaniedbany i żaden nie powinien zyskiwać priorytetu ponad innym, inaczej rozwój będzie jednostronny. Metoda osiągnięcia tych celów będzie wyjaśniona w praktycznej części tej książki.

Zanim zakończę część teoretyczną, która ilustrowała podstawy, radzę każdemu, by nie tylko czytał tę część, lecz aby stała się ona jego mentalną własnością poprzez intensywne refleksje i medytacje. Ten, kto zamierza być magiem, zobaczy, że życie zależy od działania elementów w różnych płaszczyznach i sferach. Te siły działają wszędzie - widać to w wielkich i małych rzeczach, w mikro-, jak i w makrokosmosie, w rzeczach doczesnych i wiecznych. Możesz z tego wywnioskować, że nie istnieje śmierć w prawdziwym tego słowa znaczeniu - zamiast tego wszystko ciągle żyje, przekształca się i staje doskonałym, zgodnie z prawami pierwotnymi. Dlatego mag nie boi się śmierci, gdyż fizyczna śmierć jest jedynie przejściem do bardziej subtelnej sfery, do płaszczyzny astralnej, a stamtąd do płaszczyzny duchowej itd. Mag nie wierzy w niebo ani piekło. Kapłani różnych religii nawiązują do tej koncepcji, aby utrzymywać swoich wiernych pod kontrolą. Ich kazania budzą lęk przed piekłem i czyśćcem oraz niosą obietnicę nieba dla moralnie dobrych ludzi. Dla przeciętnej osoby, jeśli jest ona religijna, ma to swoje dobre strony, ponieważ przynajmniej będzie ona starała się być dobrą ze strachu przed piekłem.

Z drugiej strony, te moralne prawa służą magowi do uszlachetniania duszy i ducha. Uniwersalne energie mogą działać jedynie w uszlachetnionej duszy, szczególnie kiedy ciało, dusza i duch były ćwiczone i rozwijane równocześnie.

adm

CZĘŚĆ II
PRAKTYKA

Krok I

Wprowadzenie

W tej części książki zajmiemy się praktyczną stroną wtajemniczenia. Musimy ciągle pamiętać, że niemożliwe jest osiągnięcie i utrzymanie magicznej równowagi, jeśli ciało, dusza i duch nie są ćwiczone równocześnie. W teoretycznej części tej książki zwróciłem uwagę czytelnika na zagrożenia jednostronnego ćwiczenia czy rozwoju. Wszystko wymaga określonego czasu. Nie należy się zatem spieszyć podczas okresu rozwoju. Fundamentalnymi warunkami są: cierpliwość, wytrwałość i nieustępliwość. Twój wysiłek przyniesie ci olbrzymie korzyści, jeśli poświęcisz się swemu rozwojowi. Jeśli zdecydujesz się wstąpić na ścieżkę magii, to regularne ćwiczenie uczyń swoim świętym obowiązkiem. Dla innych ludzi bądź miły, przyjacielski i wyrozumiały, lecz wobec siebie bądź nieustępliwy i bezlitosny. Jeśli będziesz zachowywać się w ten sposób, to możesz spodziewać się w magii jedynie pozytywnych wyników. Nigdy nie potępiaj ani nie krytykuj nikogo i najpierw uporządkuj swój własny dom. Nie pozwól nikomu na wejrzenie do twojego wewnętrznego sanctum. Mag nigdy nie mówi o swojej drodze, swoim wzroście i sukcesach. Milczenie zawiera w sobie największą moc, a im lepiej wykonujesz to zalecenie, tym bardziej dostępne i łatwiejsze do osiągnięcia stają się te energie. Zorganizuj swój dzień w taki sposób, abyś poświęcał na swój wzrost tak dużo czasu, jak to tylko możliwe. Nie musisz spędzać czasu jedząc i pijąc, czy też marnować go w bezwartościowym towarzystwie. Czas płynie jak woda i nigdy nie wraca. Określ konkretną ilość czasu, której musisz przestrzegać niezależnie od okoliczności.

Wyjątki są dozwolone tylko w nieuniknionych sytuacjach. Człowiek jest stworzeniem nawyków i kiedy już przyzwyczai się do ćwiczeń o konkretnej godzinie, wtedy potrzeba ćwiczeń będzie przychodziła automatycznie. Tak jak potrzeba jedzenia, picia i snu, to samo tyczy się ćwiczeń ? muszą stać się one nawykiem. Powodzenie zapewnisz sobie jedynie przestrzegając powyższych wskazówek. Nie będziesz szedł naprzód, jeśli nie będziesz bardzo pracowity. Będę usiłował ułożyć instrukcje w taki sposób, aby nawet najbardziej zajęta osoba była w stanie wykonywać ćwiczenia. Ci z was, którzy mają dużo czasu do swojej dyspozycji, mogą wykonywać dwa czy więcej ćwiczeń w odpowiedniej kolejności.

Magiczne kształcenie ducha

Obserwacja myśli

Usiądź wygodnie w fotelu lub połóż się na kanapie czy łóżku. Zrelaksuj całe swoje ciało, zamknij oczy i obserwuj bieg swoich myśli. Na początku zauważysz, że zalewają cię myśli dotyczące spraw życia codziennego, twojej pracy i spraw z nią związanych, czy też dotyczące twoich trosk. W stosunku do tych myśli powinieneś stać się cichym obserwatorem, całkowicie wolnym i niezależnym. Ćwiczenie to może być proste bądź trudne, zależnie od twojej sytuacji i obecnego stanu umysłu. Kiedy pojawiają się trudności, nie trać biegu myśli i nie trać poczucia siebie, lecz uważnie obserwuj swoje myśli. Nie zasypiaj podczas tego ćwiczenia. Jeśli się zmęczysz, to natychmiast przerwij ćwiczenie i odłóż je na czas, kiedy postanowisz, że nie padniesz ofiarą zmęczenia. Ludzie z Orientu, np. z Indii, opłukują bądź myją twarz i górną część ciała zimną wodą, aby pozostać czujnym i nie tracić cennego czasu. Aby zapobiec nadmiernemu zmęczeniu i senności możesz przed rozpoczęciem ćwiczenia wziąć kilka głębokich oddechów.

Z czasem uczeń samodzielnie rozwinie te i inne, podobne, metody. To ćwiczenie kontroli umysłu musi być praktykowane rano i wieczorem, zaczynając od pięciu minut. Każdego dnia to ćwiczenie powinno być przedłużane o jedną minutę, abyś w ciągu tygodnia był w stanie obserwować i kontrolować swoje własne myśli przez co najmniej dziesięć minut bez najmniejszego rozkojarzenia. Ten okres czasu jest niezbędny dla przeciętnego człowieka. Jeśli jednak jest on niewystarczający, wówczas możesz go wydłużać, w zależności od własnej zdolności percepcji. Bądź sumienny we wszystkim - wykonywanie tego ćwiczenia w pośpiechu mija się z celem. Rozwój każdej osoby jest bardzo indywidualną sprawą. Pod żadnym pozorem nie powinieneś przechodzić do następnego ćwiczenia zanim w pełni nie opanujesz obecnego.

Uważny uczeń zauważy, jak bardzo oblegany był na początku przez myśli i jak szybko one przepływały, że trudno było mu je wszystkie zapamiętać. Zauważy on jednak, że w miarę ćwiczenia myśli będą stawały się mniej chaotyczne i będą stopniowo słabnąć, aż w końcu jedynie kilka myśli będzie wyłaniało się w świadomości, jak gdyby z bardzo daleka.

Musisz poświęcić swoją największą uwagę ćwiczeniu kontroli myśli, gdyż jest ono niezwykle ważne dla magicznego rozwoju - jest to fakt, który później zrozumiesz.

Jeśli opanujesz to ćwiczenie w stopniu wystarczającym, to możemy zająć się następnym ćwiczeniem w rozwoju mentalnym.

Dyscyplina myśli

Nauczyliśmy się obserwować nasze myśli. Następne ćwiczenie upora się z myślami, które nieustannie, wbrew naszej woli, naprzykrzają się nam, i pozwoli na powstrzymywanie ich przed pojawianiem się w naszych umysłach. Na przykład musimy być w stanie odrzucić od siebie myśli o zadaniach i rozdrażnieniach naszego życia zawodowego, w czasie gdy jesteśmy w domu lub zajmujemy się sprawami prywatnymi. Musimy unikać wszelkich myśli, które nie dotyczą naszego życia osobistego, i musimy umieć stawać się natychmiast inną osobą. I na odwrót: kiedy jesteśmy w pracy czy w inny sposób wykonujemy naszą profesję, wtedy wszystkie nasze myśli musimy kierować ku pracy i nie pozwalać im na przebywanie w innym miejscu, takim jak nasz dom czy sprawy osobiste. Należy to praktykować, aż stanie się nawykiem. Przede wszystkim musisz przyzwyczaić się do wykonywania wszystkich zadań z pełną, świadomą uwagą, niezależnie od tego, czy dotyczy to twojej profesji, czy życia osobistego, i niezależnie od tego, czy jest to coś ważnego, czy nie. Należy to ćwiczenie wykonywać przez resztę swojego życia, gdyż wyostrza ono ducha oraz wzmacnia świadomość i pamięć.

Gdy osiągniesz już pewną sprawność w praktykowaniu tego ćwiczenia, to możesz przejść do następnego. Wygląda ono następująco: utrzymuj pojedynczą myśl czy ideę przez dłuższy okres czasu, podczas gdy nieugięcie tłumisz wszystkie pozostałe myśli, które próbują się do niej dołączyć. Do tego celu wybierz jakąkolwiek ideę, bieg myśli, czy też jakąkolwiek inną, odpowiednią koncepcję, wedle własnego uznania. Utrzymuj tę koncepcję całą swoją mocą. Odpieraj energicznie wszystkie pozostałe myśli, które nie mają nic wspólnego z tą, na której oparłeś ćwiczenie. Na początku będzie ci się to udawało jedynie przez kilka sekund, potem będą to już minuty. Musisz być w stanie utrzymywać pojedynczą myśl i podążać za nią przez co najmniej dziesięć minut.

Opanowanie myśli

Po opanowaniu poprzedniego ćwiczenia, możesz przejść do następnego. Nauczymy się teraz tworzyć całkowitą pustkę umysłu. Zrelaksuj całe swoje ciało, leżąc wygodnie na sofie bądź łóżku, albo siedząc w wygodnym fotelu. Zamknij oczy. Energicznie odpieraj wszelkie myśli, które będą cię atakować. Nie możesz pozwolić, by cokolwiek pojawiło się w twoim umyśle - zachowywana powinna być jedynie całkowita mentalna pustka. Utrzymuj wtedy ten pusty stan umysłu bez rozkojarzania się i bez zapominania siebie. Na początku będzie ci się to udawało jedynie na kilka sekund. Jednakże, poprzez regularne ćwiczenia będzie wychodziło to coraz lepiej. Kiedy będziesz potrafił utrzymywać ten stan przez pełne dziesięć minut, bez zapominania siebie ani zasypiania, wówczas cel tego ćwiczenia zostanie osiągnięty.

Zapisuj dokładnie w dzienniku magicznym swoje sukcesy, porażki, czas trwania ćwiczeń, przerwania czy przeszkody (szczegóły podane są w rozdziale "Magiczne kształcenie duszy"). Ten dziennik daje uczniowi środki do badania własnego rozwoju. Jeżeli uczeń będzie prowadził go sumiennie, pozwoli mu to na osiągnięcie lepszych rezultatów z następnymi ćwiczeniami. Przygotuj konkretny plan na jutrzejszy dzień bądź na nadchodzący tydzień i ćwicz samokrytycyzm.

Magiczne kształcenie duszy

Introspekcja (samopoznanie)

W naszym domu, tzn. w naszym ciele i duszy, ciągle musimy odnajdować drogę. Dlatego pierwszym zadaniem jest poznanie samego siebie. Warunek ten wymagany jest przez wszystkie systemy inicjacji, niezależnie od ich rodzaju. Bez samopoznania prawdziwy rozwój na wysokim poziomie nie jest możliwy.

Podczas pierwszych dni kształcenia duszy zajmiemy się praktyką introspekcji, czyli badaniem i obserwacją własnego charakteru. Załóż dziennik magiczny i spisuj w nim wszystkie negatywne cechy swojej duszy. Ten dziennik jest wyłącznie do twojego użytku i pod żadnym pozorem nie powinien być on nikomu prezentowany. Jest to tak zwana "książka kontroli". Przy ćwiczeniu samokontroli musisz być bezlitosny i bardzo surowy w stosunku do samego siebie, jeśli chodzi o wady, słabości, nałogi, pasje, pragnienia i wszelkie inne negatywne cechy charakteru. Bądź nieustępliwy w stosunku do samego siebie i nie upiększaj żadnej ze swoich wad czy słabości. Medytuj i kontempluj nad samym sobą - umieszczaj się w różnych sytuacjach swojej przeszłości i rozważaj, w jaki sposób się zachowywałeś, odnotowując różnorodne słabości i wady, które zaistniały w tamtych okolicznościach. Zapisuj wszystkie słabości w ich najdrobniejszych niuansach i wariacjach. Im więcej odkryjesz, tym lepiej. Nic nie powinno pozostawać w ukryciu; wszystko powinno zostać odsłonięte, zarówno ważne słabości, jak i te nic nie znaczące. Szczególnie uzdolnieni uczniowie odkrywają setki wad w najdrobniejszych odmianach. Uczniowie ci posiadają zdolność do poprawnego medytowania i głębokiego penetrowania własnych dusz. Umyj swoją duszę do idealnej czystości i wymieć z niej wszelki brud.

Ta analiza samego siebie jest jedną z najważniejszych części magicznej pracy przygotowawczej. Wiele systemów okultystycznych zaniedbało ją i dlatego nie osiągnęły one dobrych rezultatów. Przygotowawcza praca astralna, psychiczna, jest najważniejszym składnikiem osiągnięcia równowagi magicznej. Bez niej stały wzrost rozwoju nie jest możliwy. Poświęcaj na samokrytykę kilka minut każdego ranka i wieczora. Jeśli będziesz mieć kilka wolnych chwil w ciągu dnia, wykorzystaj je; rozmyślaj intensywnie nad tym, czy jakieś słabości nie kryją się gdzieś w zakamarkach. Jeśli jakieś odkryjesz, odnotuj je natychmiast, aby ich nie zapomnieć. Ilekroć odkryjesz jakąś wadę, nie zwlekaj, lecz natychmiast ją zapisz.

Jeśli w ciągu jednego tygodnia nie uda ci się odkryć wszystkich swoich wad czy słabości, to na badania poświęć kolejny tydzień, aż wypełnisz swój spis przewinień. Jeśli będziesz w stanie skończyć go w ciągu tygodnia czy dwóch, to przejdź do następnego ćwiczenia. Poprzez bardzo głęboką i intensywną kontemplację, próbuj przypisywać każdą ze swoich negatywnych cech jednemu z czterech elementów. W swoim dzienniku magicznym poświęć kolumnę lub stronę na każdy z czterech elementów, pod którym będziesz wypisywać swoje wady. Jeśli nie jesteś pewien, do którego elementu przypisać jakąś cechę, wtedy dodaj kolejną kategorię - "nierozpoznane". W miarę postępu w rozwoju, będziesz w stanie określić, do którego elementu te cechy należą.

Przykładowo, elementowi ognia można przypisać takie cechy jak: porywczość, zazdrość, nienawiść, mściwość, złość; elementowi powietrza - bezmyślność, chełpliwość, zarozumiałość, plotkowanie, marnotrawstwo; elementowi wody - obojętność, apatię, nieczułość, zgodliwość, niedbalstwo, nieśmiałość, przekorę, niekonsekwencję; elementowi ziemi - obrażalskość, lenistwo, nieodpowiedzialność, niezgrabność, melancholię, nielogiczność.

Podczas kolejnego tygodnia medytuj nad powyższymi kategoriami i podziel cechy każdej z nich na trzy grupy, zapisując to w dzienniku magicznym. W grupie pierwszej znajdą się negatywne cechy, które mają na ciebie największy wpływ i pojawiają się przy każdej, nawet najmniejszej sposobności. Druga grupa obejmie negatywne cechy, które pojawiają się rzadziej i mają mniejszy wpływ. W ostatniej grupie odnotowujesz te negatywne cechy, które pojawiają się z rzadka, od czasu do czasu, i mają na ciebie bardzo niewielki wpływ. Ten podział dotyczy również kategorii "nierozpoznane". Cały czas bądź sumienny, gdyż jest to bardzo ważne.

To wszystko należy wykonać w ten sam sposób z cechami pozytywnymi. Trzeba je przypisać elementom i kategorii "nierozpoznane", a potem w każdej kategorii podzielić na trzy grupy. Na przykład aktywność, entuzjazm, determinację, śmiałość, odwagę przypiszesz elementowi ognia; pracowitość, radość, sprawność, życzliwość, pociąg do pracy, optymizm - elementowi powietrza; pokorność, skromność, wstrzemięźliwość, zapał, współczucie, wyciszenie, spokój, wybaczanie, łagodność - elementowi wody; natomiast respekt, wytrwałość, sumienność, gruntowność (działania), rozwagę, zrównoważenie, ostrożność, dokładność, poczucie odpowiedzialności - elementowi ziemi.

Dzięki tym ćwiczeniom otrzymasz dwa astralne zwierciadła duszy: czarne, które reprezentuje wszystkie twoje astralne negatywne cechy, i białe, z twoimi dobrymi i szlachetnymi cechami charakteru. Te dwa magiczne zwierciadła powinny być uważane za prawdziwe lustra okultystyczne i nikt poza ich właścicielem nie ma prawa się w nich oglądać. Jeszcze raz podkreślam, że bardzo ważne jest, aby właściciel tych zwierciadeł pracował nad nimi bardzo sumiennie i dokładnie, aby końcowym rezultatem było prawdziwe lustro magiczne. Jeśli w trakcie swojego rozwoju natkniesz się na więcej cech, dobrych lub złych, pozytywnych lub negatywnych, dodaj je do swoich istniejących zapisów. Te dwa magiczne zwierciadła dają magowi zdolność do dokładnego określania elementu, który dominuje w czarnym i białym zwierciadle. Ta wiedza jest absolutnie niezbędna do osiągnięcia magicznej równowagi. Cały twój przyszły rozwój jest od tego zależny.

Magiczne kształcenie ciała

Ciało materialne, czyli ziemskie

Rozwój ducha i duszy muszą iść ręka w rękę z rozwojem naszej zewnętrznej powłoki, ciała fizycznego. Żadna część naszego ego nie może zostawać w tyle czy być zaniedbywana.

Rano, zaraz po wstaniu z łóżka, wyszczotkuj ciało miękką, naturalną szczotką, aż skóra stanie się lekko różowawa. To otworzy pory i pozwoli im lepiej oddychać. W ten sposób w znacznym stopniu ulżysz też swoim nerkom. Następnie umyj całe ciało, lub przynajmniej górną jego część, zimną wodą, a następnie natrzyj się szorstkim ręcznikiem, aż będziesz czuł przyjemne ciepło. Bardziej wrażliwe osoby, zwłaszcza podczas zimniejszych pór roku, mogą zaczynać od letniej wody i stopniowo przechodzić do zimniejszej.

Niech ta procedura stanie się twoją codzienną rutyną i utrzymuj ją przez resztę swojego życia. Eliminuje ona zmęczenie i ma bardzo odświeżające działanie.

Dodatkowo, każdego ranka wykonuj ćwiczenia rozciągające, by twoje ciało było elastyczne. Nie opiszę żadnych konkretnych ćwiczeń fizycznych - każdy powinien wykonywać to, co najlepiej mu odpowiada w zależności od stanu kondycji fizycznej. Głównym celem jest tutaj to, by twoje ciało stało się giętkie.

Tajemnica oddychania

Ćwiczeniom oddechowym należy poświęcić baczną uwagę. Każde żyjące stworzenie oddycha. Bez oddechu nie byłoby życia.

Oczywiste jest, że mag powinien wiedzieć znacznie więcej niż to, że wdycha tlen z azotem, które absorbowane są przez płuca, a wydycha azot. Płuca nie mogą istnieć bez oddychania i pożywienia. Wszystko, czego potrzebujemy do życia, wszystko, co utrzymuje życie - oddychanie i pożywienie - jest czterobiegunowe, posiada cztery elementy plus piąty element witalny, czyli pierwiastek akashy, jak zostało to wyjaśnione w teoretycznej części tej książki traktującej o elementach.

Wdychane przez nas powietrze posiada subtelniejszy stopień gęstości niż materialne, fizyczne pożywienie. Obie te rzeczy według praw uniwersalnych mają jednak tę samą naturę - obie są czterobiegunowe i służą utrzymywaniu ciała przy życiu. Spójrzmy bliżej na funkcje oddychania.

Tlen związany jest z elementem ognia. Azot jest związany z elementem wody. Element powietrza jest elementem pośrednim. Element ziemi jest tym, co utrzymuje tlen i azot razem. Akasha, eter, jest piątym elementem, pierwiastkiem prawa, przyczyny i boskości. Tak jak w wielkim wszechświecie natury, tak i w tym przypadku elementy mają swoje biegunowości, fluid elektryczny i magnetyczny.

Nawet kiedy oddychasz normalnie, instynktownie, twojemu ciału dostarczana jest taka ilość substancji elementowej, jaka jest konieczna dla jego normalnego utrzymania. Zaopatrzenie w substancję elementową jest zatem zależne od jej konsumpcji.

Zupełnie inaczej jest, gdy zaczynasz oddychać świadomie. Kiedy do wdychanego przez siebie powietrza przeniesiesz abstrakcyjną lub konkretną myśl, ideę czy koncepcję - wtedy pierwiastek akashy przyjmie ją i przeniesie do substancji powietrza poprzez elektryczny i magnetyczny fluid.

Tak zaimpregnowana substancja powietrza, kierowana przez płuca do krwiobiegu, odgrywa podwójną rolę. Po pierwsze, materialne cząsteczki elementów służą utrzymywaniu ciała. Po drugie, elektromagnetyczny fluid, naładowany ideą lub koncepcją, poprowadzi elektromagnetyczne powietrze zabarwione ideą poza krwiobieg, poprzez matrycę astralną do ciała astralnego, a stamtąd do nieśmiertelnego ducha poprzez matrycę mentalną.

Z magicznego punktu widzenia jest to rozwiązanie tajemnicy oddychania. Wiele duchowych szkół filozoficznych, na przykład system hatha joga, korzysta ze świadomego oddychania i podaje na to instrukcje nie znając samej procedury. Niektóre z tych ćwiczeń oddechowych są skrajne i, w rezultacie, wielu uczniów doznaje uszczerbku na zdrowiu. Ma to miejsce, kiedy ćwiczenia oddechowe wykonywane są bez pomocy doświadczonego nauczyciela (guru). Dość często pojawia się sytuacja, w której niedoświadczona osoba zwiedziona jest obietnicą szybkich rezultatów w zdobywaniu mocy okultystycznych. W rzeczywistości można to osiągnąć znacznie szybciej poprzez uniwersalny system wtajemniczenia prezentowany w tej książce.

Zatem ilość wdychanego powietrza nie jest tak ważna jak jego jakość w odniesieniu do idei, którą umieszcza się w substancji powietrza. Z tego powodu nie jest konieczne ani wskazane, aby przeładowywać płuca powietrzem i niepotrzebnie je w ten sposób przemęczać. Zamiast tego, wykonuj ćwiczenia oddechowe powoli i spokojnie, bez pośpiechu.

Ułóż się wygodnie, leżąc na łóżku bądź siedząc w wygodnym fotelu. Zrelaksuj całe ciało i oddychaj przez nos. Wyobraź sobie, że razem z powietrzem wdychasz zdrowie, wyciszenie, wewnętrzny spokój, sukces bądź cokolwiek, co chcesz osiągnąć w pierwszej kolejności, i że przechodzi to do całego ciała poprzez twoje płuca i krew. Obraz idei musi być tak intensywny, by wdychane przez ciebie powietrze było tak bardzo zaimpregnowane twoim życzeniem, jakby stało się już ono rzeczywistością. Podczas tego ćwiczenia nie może pojawić się najmniejsze powątpiewanie.

Aby uniknąć znużenia, wystarczy rozpocząć od siedmiu oddechów rano i siedmiu wieczorem. W zależności od swoich zdolności, stopniowo zwiększaj ilość oddechów. Bezpiecznie będzie zwiększać tę liczbę codziennie o jeden rano i jeden wieczorem. Kiedy wykonujesz te ćwiczenia, nie spiesz się ani nie przesadzaj, gdyż wszystko wymaga czasu. Nie zmieniaj jednego życzenia na drugie, dopóki to pierwsze nie spełni się całkowicie. Wysoce uzdolniony uczeń osiągnie sukces najwcześniej po siedmiu dniach. Wszystko zależy od podejścia i od siły wyobraźni. Niektórzy uczniowie mogą potrzebować kilku tygodni, aby zrealizować swoje życzenia, podczas gdy inni mogą potrzebować nawet miesięcy. Nawet sam rodzaj życzenia może w znacznym stopniu wpływać na okres czasu potrzebny na jego spełnienie. Dlatego zalecane jest, aby na początku życzenia nie były samolubne, lecz raczej powinny być wybierane z wymienionych powyżej, takich jak zdrowie, wyciszenie, wewnętrzny spokój i sukces. Kiedy wykonujesz ćwiczenia oddechowe, nie przekraczaj trzydziestu minut. Później powinno wystarczyć dziesięć minut rano i dziesięć wieczorem.

Świadome pobieranie pokarmów

To, czego się nauczyliśmy o oddychaniu, dotyczy również pobierania pokarmu dla naszego ciała. Zachodzą tutaj te same procesy elementowe co podczas oddychania, z tym wyjątkiem, że ich działanie jest mniej subtelne i bardziej fizyczne. Życzenia zaimpregnowane w jedzeniu mają znaczny wpływ na płaszczyznę materialną, gdyż są wystawione na najbardziej materialne emanacje elementów. Mag powinien zatem brać to pod uwagę, jeśli chce osiągnąć coś w zakresie swojego ciała lub innych materialnych życzeń.

Przy każdym posiłku, jedzenie, które masz za chwilę zjeść, postaw bezpośrednio przed sobą. Możliwie najsilniejszym wyobrażeniem koncentruj się na myśli, że twoje życzenie urzeczywistnia się w jedzeniu tak skutecznie, jakby było już rzeczywistością. Jeśli będziesz sam, gdzie nikt ci nie przeszkadza i nikt cię nie ogląda, przytrzymaj ręce nad jedzeniem i pobłogosław je. Jeśli nie masz takiej możliwości, zaimpregnuj przynajmniej swoim życzeniem jedzenie, które spożywasz. Możesz przy tym również zamknąć oczy. Może to wyglądać jakbyś odmawiał modlitwę przed posiłkiem, co w zasadzie czynisz. Potem zjedz posiłek powoli, lecz świadomie, z wewnętrznym przekonaniem, że twoje życzenie przechodzi razem z jedzeniem do całego ciała, w każdy najdrobniejszy nerw. Pobieranie jedzenia musi być dla ciebie świętym aktem, podobnym do Komunii w Chrześcijaństwie.

Dla magicznego rozwoju niekorzystne jest zatem jedzenie w pośpiechu. Dla magicznej impregnacji życzeń dobre są wszystkie rodzaje jedzenia i napojów. Zawsze jednak zjedz i wypij wszystko, co zaimpregnowałeś; nic nie powinno pozostać. Nigdy nie czytaj podczas jedzenia. Ten zły nawyk dotyczy niestety wielu ludzi. Podczas posiłku niewskazana jest również rozmowa. Powinieneś jeść mając na uwadze jedynie podtrzymywanie swojego życzenia. Dodatkowo uważaj, by nie dodawać innego życzenia, zwłaszcza przeciwnego. Na przykład, jeśli do świadomego, magicznego oddychania masz życzenie zdrowia, to podczas posiłku nie możesz koncentrować się na życzeniu sukcesu. Najbardziej korzystne jest wyrażanie tego samego życzenia zarówno przy oddychaniu, jak i przy jedzeniu, aby uniknąć przeciwnych emanacji czy wibracji w swoim ciele. Pamiętaj o przysłowiu: "Łapiąc dwie sroki za ogon, nie złapiesz żadnej".

Ten, kto w świadomym pobieraniu pokarmu weźmie za przykład tajemnicę Eucharystii, odnajdzie tutaj do niej analogię. Uchwyci on prawdziwe i pierwotne znaczenie słów Chrystusa: "Jedzcie i pijcie, to jest ciało i krew moja".

Magia wody

Woda odgrywa jedną z najważniejszych ról nie tylko w naszym codziennym życiu, będąc absolutnie niezbędną do picia, przygotowywania jedzenia, mycia, wytwarzania pary w fabrykach etc., lecz również w naszym magicznym rozwoju. Element wody jest ogromnie ważnym czynnikiem. W teoretycznej części zostało już wspomniane, że magnetyzm, czyli siła przyciągania, jest związana z elementem wody. Właśnie tę właściwość będziemy wykorzystywać w naszym rozwoju. We wszystkich książkach zajmujących się leczniczym magnetyzmem, emanacją odu etc., przeczytasz, że woda może być namagnetyzowana czy też naładowana odem. Jednak bardzo mało wiadomo na temat tego, w jaki sposób zwiększyć tę właściwość albo jak można ją wykorzystać w inny sposób. Nie tylko woda, lecz wszystkie płyny posiadają specyficzną właściwość przyciągania, co w połączeniu z kurczliwością powoduje, iż mają one zdolność do zatrzymywania wpływów, dobrych i złych.

Możemy zatem uważać element wody, a zwłaszcza jego fizyczną odmianę, za akumulator. Im zimniejsza woda, tym większa jej zdolność kumulowania. Woda osiąga największą wchłanialność w temperaturze +4°C, kiedy ma największy ciężar właściwy.

Ten fakt nie ma zbyt wielkiego znaczenia, gdyż różnice stopnia wchłanialności wody (czy innych płynów) do 6°C są tak niewielkie i tak trudno dostrzegalne, że jedynie dobrze wykształcony mag będzie w stanie je zauważyć.

Jeśli poprzez podgrzanie woda stanie się letnia, jej wchłanialność gwałtownie zanika. W temperaturze 36-37°C woda staje się dla magnetyzmu neutralna.

Uwaga! Mamy tutaj do czynienia z konkretnymi właściwościami siły przyciągania, będącej rezultatem interakcji elementów, i jej praktycznym znaczeniem w odniesieniu do magnetyzmu.

Impregnacja życzeniem (poprzez pierwiastek akashy obecny w każdej substancji, również i w wodzie) może być dokonywana na każdym obiekcie i przy każdej temperaturze. Kawałek chleba, gorąca zupa czy kubek kawy bądź herbaty może zostać magicznie naładowany. Ten rodzaj ładowania nie zależy od zdolności kumulacyjnej elementu wody, lecz dokonywany jest poprzez pierwiastek przyczynowy, piątą siłę elementową, i działa poprzez elektromagnetyczny fluid odpowiednich elementów. Zwrócenie uwagi na tę różnicę jest ważne dla uniknięcia błędów.

Całkiem niemożliwe jest na przykład namagnetyzowanie talerza gorącej zupy, gdyż kumulacyjna siła elementu wody równoważona jest przez ekspansję ciepła obecnego w wodzie, jeśli wzrośnie ono ponad 37°C. Można jednak tę zupę zaimpregnować danym życzeniem.

Zajmijmy się teraz praktyką magii wody. Od teraz, ilekroć będziesz myć ręce, koncentruj się intensywnie na tym, że nie tylko zmywasz brud ze swojego ciała, lecz również nieczystości ze swojej duszy. Myśl, że oczyszczasz się z chorób, problemów, braku satysfakcji czy porażek i że przenosisz je na wodę. Ilekroć jest to możliwe, myj się pod bierzącą wodą, aby brudna woda od razu odpływała, i koncentruj się na myśli, że twoje słabości odpływają razem z wodą.

Jeśli do dyspozycji masz jedynie miednicę, to nie zapomnij o natychmiastowym wylaniu użytej wody, aby nikt nie wszedł z nią w kontakt.

Możesz również na chwilę zanurzyć swoje dłonie w zimnej wodzie i koncentrować się na myśli, że magnetyczno-astralna siła przyciągania wyciąga z twojego ciała i duszy wszelkie słabości.

Bądź całkowicie przekonany, że wszystkie wady przechodzą do wody. Po krótkim czasie będziesz zaskoczony efektem tego ćwiczenia. Ta woda również powinna być wylana natychmiast po użyciu. Ćwiczenie to jest nadzwyczaj skuteczne, jeśli wykonuje się je latem w rzece, gdzie możesz zanurzyć całe ciało (oczywiście z wyjątkiem głowy).

Możesz to ćwiczenie wykonywać również w odwrotny sposób - najpierw magnetyzując bądź impregnując wodę życzeniem. Musisz być przekonany, że poprzez mycie się tą wodą, jej moc przechodzi na twoje ciało i twoje życzenie się spełnia.

Jeśli ktoś ma wystarczająco dużo czasu, może te ćwiczenia wykonywać jedno po drugim. Najpierw przenosząc wszystkie negatywne cechy na wodę (bieżącą lub w oddzielnym naczyniu), a potem myjąc się wodą zaimpregnowaną życzeniem. Zmywając negatywne cechy, możesz używać mydła.

Kobiety, poza tymi dwoma wspomnianymi możliwościami, mają również trzecią: mogą koncentrować swój magnetyzm na tym, że woda znacznie odmładza, odświeża, uelastycznia i przez to uatrakcyjnia wygląd ich twarzy i cery. Zalecane jest więc nie tylko mycie twarzy, lecz również zanurzanie jej w wodzie na kilka sekund. Powtarzaj to co najmniej siedem razy w trakcie jednej sesji. Możesz też do tej wody dodać odrobinę boraksu.

Mag ma jeszcze jedną możliwość, której nie można przeoczyć. Jest to "magnetyczna kąpiel oczu". Z rana mag zanurza swoją twarz w przegotowanej poprzedniego dnia wodzie (używając odpowiedniego naczynia) i otwiera w niej oczy. Przewraca wtedy oczyma równo siedem razy. Na początku oczy będą piekły, lecz jest to przejściowe; przyzwyczają się one do tego ćwiczenia.

Jeśli masz słaby wzrok, dodaj do wody odrobinę ziela świetlika (Euphrasia Officinalis). Kąpiele oczu sprawiają, że oczy są bardziej odporne na zmiany pogodowe, wzmacniają postrzeganie, poprawiają słaby wzrok, a oczy stają się czyste i lśniące. Nie zapomnij odpowiednio namagnetyzować wody przeznaczonej na ten cel i zaimpregnować jej swoim życzeniem.

Zaawansowani uczniowie, którzy ćwiczą jasnowidzenie, mogą tym ćwiczeniem zwiększyć swoje zdolności jasnowidcze.

To ćwiczenie kończy fizyczny rozwój i kształcenie ludzkiego ciała w kroku pierwszym.

Podsumowanie ćwiczeń kroku I

I. Magiczne kształcenie ducha

1. Obserwacja myśli
2. Dyscyplina myśli
3. Opanowanie myśli

Ad 1: Obserwacja myśli - ćwiczenie dwa razy dziennie od pięciu do dziesięciu minut.
Ad 2: Dyscyplina myśli - unikanie konkretnych myśli, które powstają. Utrzymywanie wybranej myśli.
Ad 3: Ćwiczenie pustki umysłu. Prowadzenie dziennika magicznego. Samokrytycyzm. Planowanie biegów myśli na następny dzień lub na nadchodzący tydzień.

II. Magiczne kształcenie duszy

1. Introspekcja, czyli samopoznanie
2. Przygotowanie zwierciadeł duszy (białego i czarnego) w odniesieniu do elementów na trzech płaszczyznach ich działania.

III. Magiczne kształcenie ciała fizycznego

1. Przyjęcie normalnego i zrównoważonego stylu życia jako nawyk.
2. Poranne ćwiczenia.
3. Świadome oddychanie
4. Świadome jedzenie (tajemnica Eucharystii)
5. Magia wody

Na każde z tych ćwiczeń powinniśmy przeznaczyć od czternastu dni do miesiąca. Ten przedział czasu przeznaczony jest dla osób, które już wcześniej praktykowały medytację i koncentrację. Uczniowie, którzy nie mają doświadczenia w Hermetyzmie, będą prawdopodobnie potrzebowali więcej czasu i muszą przedłużyć okres ćwiczeń w zależności od własnych potrzeb. Sukces zależy od indywidualności ucznia. Przejście do następnego kroku bez wcześniejszego opanowania, czyli poprawnego ukończenia obecnego kroku, mija się z celem.

Koniec kroku I

adm

Krok II

Autosugestia, czyli tajemnica podświadomości

Zanim zacznę opisywać poszczególne ćwiczenia tego kroku, chciałbym wyjaśnić tajemnicę podświadomości i jej praktyczne znaczenie. Tak jak normalna świadomość ma swoje siedlisko w duszy i aktywowana jest przez cerebrum [główną część mózgu], umiejscowione w głowie, tak samo podświadomość jest właściwością duszy i umiejscowiona jest w cerebellum [móżdżku], z tyłu głowy. Mając na uwadze praktyczne używanie magii, przypatrzmy się psychologicznym funkcjom cerebellum, czyli podświadomości.

Każdy człowiek, który jest świadom swych pięciu zmysłów, może być uważany za normalnego. Innymi słowy, jego sfera normalnej świadomości jest nietknięta. Oznacza to, że taka osoba ma zdolność ciągłego używania funkcji swojej normalnej świadomości. Nasze badania potwierdziły, że we wszechświecie, a tym samym w człowieku, nie ma takiej siły, która by nie miała swojego przeciwieństwa. Możemy zatem uważać podświadomość za przeciwieństwo normalnej świadomości. To, co nasza świadomość pojmuje poprzez myślenie, czucie, wolę, pamięć, rozumowanie i intelekt, w podświadomości odzwierciedlane jest w sposób przeciwny. Z praktycznego punktu widzenia, naszą podświadomość można uznać za naszego przeciwnika.

Bodziec czy impuls do wszystkiego, co dla nas niepożądane, jak nasze pasje, wady i słabości, wywodzi się z tej sfery świadomości. Zadaniem ucznia podczas introspekcji jest rozszyfrować działanie swojej podświadomości w odniesieniu do klucza elementów, czyli czterobiegunowego magnesu. Jest to warte dużego wysiłku, gdyż poprzez własne kontemplacje i medytacje uczeń osiągnie pełne zaufanie do siebie.

Podświadomość jest bodźcem do wszystkiego, czego sobie nie życzymy. Nauczmy się przekształcać ten antagonistyczny aspekt naszego ego, by nie tylko był nieszkodliwy, lecz wręcz aby pomagał nam realizować nasze własne cele. W materialnym świecie podświadomość, aby się urzeczywistniać, potrzebuje czasu i przestrzeni ? dwóch podstawowych praw, które muszą posiadać wszystkie rzeczy, żeby być przeniesionymi ze sfery przyczynowej do rzeczywistości.

Kiedy z podświadomości usuniemy czas i przestrzeń, wtedy ta przeciwna polaryzacja przestaje wywierać na nas swój wpływ - w konsekwencji jesteśmy w stanie poprzez podświadomość zrealizować wszystkie swoje życzenia. Kluczem do praktycznego zastosowania autosugestii jest nagłe odłączenie podświadomości.

Jeśli na przykład chcemy na naszej podświadomości odcisnąć ideę, że jutro, czy też w innym czasie, nie poddamy się jakiejś pasji, jak palenie czy picie alkoholu, to podświadomość będzie miała wystarczająco dużo czasu, aby ustawić na naszej drodze bezpośrednie lub pośrednie przeszkody. W większości takich przypadków, zwłaszcza jeśli nasza siła woli jest nierozwinięta i słaba, podświadomości prawie zawsze uda się nas zaskoczyć i pokonać. Z drugiej strony, jeśli impregnując podświadomość życzeniem, wykluczymy z niej koncepcje czasu i przestrzeni, to będzie oddziaływał na nas jedynie jej pozytywny biegun, który razem z naszą normalną świadomością sprawi, że impregnowanie życzeniem powinno odnieść oczekiwany sukces. Ta wiedza i możliwości z nią związane mają największą wagę dla magicznego rozwoju i tym samym należy je zawsze brać pod uwagę przy ćwiczeniu autosugestii.

Zwrot, jaki wybierasz dla autosugestii, musi być zawsze wyrażony w czasie teraźniejszym, w formie imperatywnej. Nie powinieneś mówić: "Rzucę picie / palenie / cokolwiek". Prawidłową formą jest: "Jestem niepalący; jestem niepijący" bądź też "Nie lubię palić / pić" itp., w zależności od tego, co chcesz sugerować w pozytywnym lub negatywnym znaczeniu. Kluczem do autosugestii jest forma danego zwrotu. Musisz zawsze rozważać to w każdym aspekcie, jeśli chcesz wykonywać autosugestię poprzez podświadomość.

Nocą, kiedy człowiek śpi, jego podświadomość działa najskuteczniej i najgłębiej. Podczas snu aktywność normalnej świadomości jest zawieszana, a w jej miejsce działa podświadomość. Zatem najbardziej receptywnym czasem dla przyjmowania wyrażeń autosugestywnych jest moment, kiedy senne ciało odpoczywa w łóżku, tj. tuż przed zaśnięciem jak i zaraz po obudzeniu się, kiedy człowiek jest jeszcze w połowie rozbudzony. Nie znaczy to, że inny moment jest dla autosugestii niewłaściwy - te dwa są najbardziej odpowiednie z powodu największej receptywności podświadomości. Wiedząc o tym, mag nigdy nie pozwala sobie zasnąć z negatywnymi emocjami, takimi jak złość, smutek, zmartwienie, które mają niekorzystny wpływ na jego podświadomość, która po zaśnięciu nad tym pracuje. Pamiętaj zatem, aby zawsze zasypiać, mając pogodne i harmonijne myśli o sukcesie, zdrowiu i przyjemnych uczuciach.

Zanim zaczniesz ćwiczyć autosugestię, przygotuj mały łańcuszek czterdziestu koralików. Sznurek z supełkami wystarczy. Dzięki niemu unikniesz liczenia i odwracania uwagi, kiedy w kółko będziesz powtarzał wyrażenie sugestywne. Może to służyć również jako pomoc w liczeniu wszelkich rozkojarzeń zachodzących podczas ćwiczeń koncentracji i medytacji. Wystarczy, że przesuniesz jeden koralik czy węzeł przy każdym rozkojarzeniu.

Ćwiczenie autosugestii jest naprawdę bardzo proste. Najpierw z życzenia, jakie chcesz spełnić, stwórz krótkie zdanie w czasie teraźniejszym w formie nakazującej. Na przykład: "Czuję się z dnia na dzień lepiej"; "Jestem niepalący / niepijący"; "Jestem zdrowy, zadowolony, szczęśliwy". Teraz możemy już przystąpić do właściwej praktyki.

Rozpocznij to ćwiczenie tuż przed zaśnięciem. Weź koraliki / supełki do ręki i powtarzaj to zdanie, czyli wyrażenie sugestywne niskim głosem - możesz też szeptać lub wymawiać je w myślach. Wybierz jeden z tych sposobów w zależności od swojej preferencji lub danych okoliczności. Za każdym powtórzeniem przesuwaj palcami jeden koralik. Kiedy osiągniesz koniec sznurka, wiesz, że powtórzyłeś to zdanie czterdzieści razy.

Przy tej praktyce ważne jest, by wyobrażać czy wizualizować plastycznie fakt, iż twoje życzenie stało się już rzeczywistością, musisz być o tym w pełni przekonany. Jeśli po ukończeniu ćwiczenia nie jesteś zmęczony, to zajmij się myślą, że twoje życzenie już się spełniło, i utrzymuj tę myśl, aż z nią zaśniesz. Zawsze powinieneś starać się, aby przenieść życzenie ze stanu obudzenia do stanu snu. Jeśli zaśniesz, powtarzając życzenie, zanim dojdziesz do czterdziestego koralika, to cel tego ćwiczenia mimo wszystko zostanie w pełni osiągnięty.

Rankiem, kiedy nie jesteś jeszcze w pełni obudzony i masz trochę czasu do dyspozycji, to powinieneś sięgnąć po koraliki i jeszcze raz powtórzyć ćwiczenie. Niektórzy ludzie, z różnych powodów, budzą się kilka razy w ciągu nocy. Mogą oni w takich momentach powtarzać to ćwiczenie, co sprawi, że spełnią oni swoje życzenia szybciej.

Teraz pojawia się pytanie: jaki rodzaj życzeń może zostać spełniony przy pomocy autosugestii? Przede wszystkim można spełnić każde życzenie dotyczące umysłu, duszy i ciała, np.: uszlachetnienie charakteru, pozbycie się złych cech, słabości, dysharmonii, przywrócenie zdrowia, usunięcie lub nabycie różnych zachowań, rozwój umiejętności etc. Życzenia nie mające nic wspólnego z osobowością, jak np. wygranie na loterii, nigdy nie zostaną spełnione w ten sposób.

Nie zmieniaj jednego życzenia na drugie, dopóki nie jesteś w pełni usatysfakcjonowany wynikami pierwszego. Osoby, które praktykują te ćwiczenia poważnie i systematycznie, szybko przekonają się o korzystnym wpływie autosugestii i będą korzystać z tej metody przez resztę swojego życia.

Magiczne kształcenie ducha

W pierwszym kroku magicznego kształcenia ducha nauczyliśmy się kontrolować i opanowywać własne myśli. Teraz przejdziemy do nauki zwiększania zdolności mentalnej koncentracji, aby umocnić siłę woli.

Umieść przed sobą kilka przedmiotów, np. nóż, widelec, ołówek, pudełko zapałek, i utkwij w nich wzrok na jakiś czas. Spróbuj zapamiętać dokładnie ich kształty i kolory. Następnie zamknij oczy i spróbuj wyobrazić sobie plastycznie konkretny obiekt, dokładnie w tej samej postaci, jaką rzeczywiście on posiada. Jeśli obiekt zniknie z twojej wyobraźni, spróbuj go z powrotem przywołać. Na początku ten eksperyment będzie się udawał jedynie przez kilka sekund, lecz jeśli wytrwasz i będziesz powtarzał to ćwiczenie, obiekt będzie pojawiał się coraz wyraźniej, a jego zniknięcia będą rzadsze z ćwiczenia na ćwiczenie. Nie zniechęcaj się początkowymi porażkami, a jeśli poczujesz się zmęczony, zmień obiekt na inny. Na początku nie ćwicz dłużej niż dziesięć minut, lecz po jakimś czasie możesz wydłużać to ćwiczenie po trosze aż do trzydziestu minut. Aby kontrolować rozkojarzenia możesz użyć koralików lub supełków opisanych w rozdziale dotyczącym autosugestii. Przy każdym rozkojarzeniu przesuwaj jeden koralik. Dzięki temu będziesz w stanie określić, jak wiele rozkojarzeń miało miejsce podczas ćwiczenia. Ćwiczenie jest zakończone, jeśli potrafisz utrzymać jeden obiekt przez pięć minut bez żadnych przerw.

Gdy już to osiągniesz, możesz przejść do wyobrażania obiektu przy otwartych oczach. Tutaj obiekt powinien sprawiać wrażenie zawieszonego w powietrzu i powinien być widoczny w tak plastycznym kształcie, aby zdawał się być namacalnym. Poza wyobrażanym obiektem nie możesz zwracać uwagi na widziane otoczenie. Sprawdzaj (kontroluj) rozkojarzenia przy pomocy koralików. Jeśli uda ci się utrzymać jakikolwiek obiekt plastycznie zawieszonym w powietrzu przez pięć minut bez najmniejszego problemu, to ćwiczenie to jest zakończone.

Po ćwiczeniach koncentracji wizualnej, zajmijmy się koncentracją słuchową. Na początku pewną rolę musi odegrać kreatywna wyobraźnia. Tak naprawdę nie można powiedzieć: "wyobraź sobie tykanie zegara", gdyż koncepcja wyobraźni generalnie dotyczy reprezentacji wizualnej, czego nie można powiedzieć o ćwiczeniach słuchowych. Dla lepszego zrozumienia powinniśmy powiedzieć: ?wyobraź sobie, że słyszysz tykanie zegara?. Zastosujemy więc ten właśnie zwrot.

Teraz wyobraź sobie, że słyszysz tykanie zegara na ścianie. Na początku uda ci się to jedynie przez kilka sekund, tak samo jak i w poprzednich ćwiczeniach. Lecz nie ustając w ćwiczeniach, będziesz w stanie słyszeć dźwięk coraz wyraźniej. Koraliki tutaj również będą przydatne dla liczenia rozkojarzeń. Następnie spróbuj słyszeć tykanie zegarka na rękę lub odgłos dzwonów w różnych tonacjach. Możesz również przeprowadzać inne eksperymenty koncentracji słuchowej, jak np.: brzmienie gongu, różne odgłosy młotów, pukania, drapania, szorowania, odgłos uderzenia pioruna, lekki szum wiatru wzmagający się do szalejącej burzy, melodie grane na skrzypcach, fortepianie czy innych instrumentach. Kiedy wykonujesz te ćwiczenia, najważniejszą rzeczą jest utrzymywanie się w granicach koncentracji słuchowej, nie pozwalając na wyobrażenia obrazowe. Jeśli takie wyobrażenia się pojawią, natychmiast je odsuń. Brzmienie dzwonu nigdy nie może wywoływać wyobrażenia samego dzwonu. To ćwiczenie jest zakończone, kiedy jesteś w stanie utrzymywać wyobrażenie słuchowe przez pięć minut.

Kolejnym ćwiczeniem jest koncentracja czuciowa. Spróbuj wytworzyć uczucie zimna, ciepła, ciężkości, lekkości, głodu, pragnienia i zmęczenia, i utrzymywać to odczucie przez co najmniej pięć minut, bez nawet najmniejszego wyobrażenia wizualnego czy słuchowego. Jeśli posiadłeś zdolność koncentracji w takim stopniu, że jesteś w stanie stworzyć i trwale utrzymywać każde odczucie, możesz przejść do następnego ćwiczenia.

Teraz rzućmy trochę światła na koncentrację węchową. Wyobraź sobie, że wąchasz zapach różnych kwiatów, jak róże, lilie, fiołki czy innych woni, i utrzymuj te wyobrażenie, nie pozwalając na pojawienie się wyobrażenia obrazu danego kwiatu. Spróbuj też praktykować z różnego rodzaju nieprzyjemnymi zapachami. Ćwicz ten rodzaj koncentracji, aż będziesz w stanie stworzyć wyobrażenie jakiegokolwiek zapachu i utrzymać je przez co najmniej pięć minut.

Ostatnie ćwiczenie dotyczy koncentracji smaku. Musisz koncentrować się na smaku bez myślenia o jakimkolwiek jedzeniu, piciu i bez jego wyobrażania. Zacznij od najbardziej wyrazistych smaków, jak słodki, gorzki, kwaśny i słony. Kiedy już osiągniesz odpowiednią biegłość w powyższych smakach, możesz eksperymentować ze smakami dowolnych przypraw. Jeśli uda ci się stworzyć wrażenie wybranego smaku i utrzymać je przez co najmniej pięć minut, cel tego ćwiczenia jest spełniony.

Niektórzy uczniowie odkrywają, że jedne z tych ćwiczeń są dla nich łatwiejsze, a inne są trudniejsze. Ukazuje to, że funkcje mózgu dotyczące danego zmysłu były zaniedbywane lub niewłaściwie rozwijane. Większość systemów zwraca uwagę na jedną, dwie bądź, w najlepszym przypadku, trzy funkcje. Ćwiczenia koncentracji wykonywane ze wszystkimi pięcioma zmysłami umacniają twój umysł i siłę woli. Uczysz się nie tylko jak kontrolować wszystkie pięć zmysłów, lecz również jak je dalej rozwijać i w pełni nad nimi panować. Dla magicznego rozwoju są to ćwiczenia najwyższej wagi i nigdy nie powinny być zaniedbywane.

Magiczne kształcenie duszy

W pierwszym kroku magicznego kształcenia duszy uczeń dowiedział się, jak praktykować introspekcję. Odnotowywał swoje dobre i złe cechy w odniesieniu do czterech elementów i podzielił je na trzy grupy. W ten sposób utworzył dwa zwierciadła duszy, dobre (białe) i złe (czarne). Reprezentują one jego charakter psychiczny, czyli astralny. Badając te zapiski, uczeń musi odkryć, które siły elementów są w nim dominujące zarówno dla dobrej, jak i złej strony, i musi on za wszelką cenę dążyć do stworzenia równowagi wpływu elementów. Bez równowagi elementów w ciele astralnym, czyli w duszy, magiczny wzrost czy rozwój nie będzie możliwy.

Co za tym idzie, w tym kroku musimy stworzyć psychiczną równowagę. Jeśli początkujący mag posiada wystarczającą ilość siły woli, może przejść do opanowywania pasji czy cech, które wywierają na niego największy wpływ. Jeśli nie posiada on wystarczająco silnej woli, może zacząć z drugiej strony, równoważąc najpierw swoje mniejsze słabości i walcząc z coraz to większymi wadami i słabościami, kawałek po kawałku, aż uzyska nad nimi kontrolę. Uczeń ma trzy możliwości opanowywania swoich pasji:

1. Systematyczne stosowanie autosugestii, które było wcześniej opisane.
2. Przekształcanie pasji w przeciwne wartości poprzez autosugestię lub poprzez częste medytacje nad nimi i ciągłe zapewnianie siebie o dobrych wartościach.
3. Uwaga i wola. Używając tej metody, nie pozwolisz na wyzwolenie się pasji, zwalczając ją w zarodku. Jest to najtrudniejsza metoda i jest odpowiednia tylko dla ludzi o odpowiednio silnej woli lub chcących uzyskać siłę woli poprzez zwalczanie swych pasji.

Jeśli uczeń ma wystarczająco dużo czasu i chce jak najszybciej posuwać się w swoim rozwoju, to może używać wszystkich trzech metod na raz. Najlepiej jest kierować wszystkie metody na jeden cel, np. świadome jedzenie, magię wody itd. Wtedy sukces przyjdzie szybko.

Celem tego kroku jest osiągnięcie równowagi elementów w duszy. Uczeń powinien zatem szybko i pewnie pozbyć się tych pasji, które najbardziej powstrzymują go przed odniesieniem sukcesu w sztuce magii. Pod żadnym pozorem nie powinien on zaczynać ćwiczeń z następnych kroków, zanim całkowicie nie opanuje w pełni ćwiczeń kroku drugiego, zwłaszcza równoważenia elementów. Przez cały czas należy dążyć do uszlachetniania swojego charakteru, lecz na tym poziomie muszą być wyeliminowane te złe wartości, które najbardziej hamują rozwój.

Magiczne kształcenie ciała fizycznego

Ćwiczenia magicznego kształcenia ciała fizycznego z kroku pierwszego, takie jak: mycie się codziennie zimną wodą, wycieranie się szorstkim ręcznikiem, szczotkowanie ciała od głowy do stóp, ćwiczenia fizyczne, poranna gimnastyka, magia wody, świadome jedzenie etc., mają być kontynuowane i muszą stać się codziennym nawykiem. Trening ciała w drugim kroku zmienia ćwiczenia oddechowe. W poprzednim kroku nauczyliśmy się oddychać świadomie i przenosić życzenie wdychane razem z powietrzem (poprzez pierwiastek Akashy), poprzez płuca, do krwiobiegu. W tym rozdziale opiszę świadome oddychanie porami skóry naszego ciała.

Nasza skóra spełnia dwie funkcje, tj. oddychanie i eliminowanie (wydalanie). Zatem można uważać skórę jako drugi zestaw płuc i nerek. Każdy powinien teraz rozumieć, dla jakich ważnych powodów zalecane było szczotkowanie, nacieranie, mycie zimną wodą i wszystkie inne czynności. Przede wszystkim miało to na celu całkowicie oczyścić nasze płuca i częściowo nasze nerki oraz pobudzać pory do większej aktywności. Nie wymaga tłumaczenia, jak korzystne jest to dla zdrowia. Z magicznego punktu widzenia, świadome oddychanie porami ciała jest dla nas wielce ważne, więc od razu przechodzimy do praktyki.

Usiądź wygodnie w fotelu lub połóż się na kanapie bądź łóżku i zrelaksuj wszystkie mięśnie. Myśl, że z każdym wdechem oddychają nie tylko płuca, lecz również całe ciało. Bądź w pełni przekonany, że razem z płucami, również każdy pojedynczy por twojego ciała otrzymuje siłę witalną i dostarcza jej ciału. Powinieneś czuć się jak sucha gąbka, która zanurzona w wodzie chciwie ją wchłania. Podczas wdechu musisz czuć dokładnie to samo. W ten sposób siła witalna przechodzi z pierwiastka eteru i z twojego otoczenia do ciebie. To przechodzenie siły witalnej przez pory każda osoba będzie odczuwała w inny sposób, w zależności od charakteru. Kiedy jesteś w stanie, dzięki powtarzaniu tego ćwiczenia, robić równoczesny wdech poprzez płuca i całe ciało, to użyj tego w metodzie oddychania życzeniem, tj. oddychaniem zdrowiem, sukcesem, spokojem, opanowywaniem pasji, czy inną, potrzebną rzeczą. Spełnienie się twojego życzenia (które musi być ułożone w czasie teraźniejszym i w formie nakazu) jest przyjmowane nie tylko przez płuca i krwiobieg, lecz również przez całe ciało. Kiedy osiągniesz biegłość w tym ćwiczeniu, możesz wpływać magicznie również na wydech. Przy każdym wydechu możesz wyobrażać sobie, że eliminujesz przeciwieństwo swojego życzenia, takie jak: słabości, wady, zmartwienia etc. Kiedy już uda ci się robić wdech i wydech płucami i całym ciałem, ćwiczenie jest zakończone.

Następne ćwiczenie dotyczy kontroli nad ciałem. Sztuką jest spokojne i wygodne siedzenie i trzeba się tego nauczyć. Usiądź na krześle w taki sposób, aby kręgosłup był wyprostowany. Na początku możesz opierać się o oparcie krzesła. Trzymaj stopy razem, aby tworzyły kąt prosty z kolanami. Siedź w rozluźnieniu, bez napinania mięśni, a ręce połóż na udach. Nastaw budzik, aby zadzwonił po pięciu minutach. Teraz zamknij oczy i obserwuj całe swoje ciało. Na początku zauważysz, że mięśnie stają się niespokojne z powodu impulsów nerwowych. Całą swoją siłą zmuś się do wytrwania w tym spokojnym siedzeniu. Chociaż to ćwiczenie zdaje się łatwe, jest ono trudne dla początkujących. Jeśli kolana ciągle mają tendencję do rozchodzenia się, możesz na początku związać je sznurkiem. Jeśli jesteś w stanie siedzieć bez żadnego drgnięcia i wysiłku przez pięć minut, to każde następne ćwiczenie wydłużaj o minutę. Jeśli uda ci się usiedzieć spokojnie, wygodnie i bez żadnego problemu przez trzydzieści minut, wtedy ćwiczenie jest ukończone. Kiedy dojdziesz do tego miejsca ćwiczeń, to zauważysz, że żadna inna pozycja nie będzie dawała takiego odpoczynku i regeneracji jak ta.

Jeśli ktoś chce użyć ćwiczeń postawy ciała do celów rozwoju siły woli, to może przyjmować jakąkolwiek postawę, o ile jest w stanie siedzieć w niej wygodnie i spokojnie bez żadnych przeszkód przez pełną godzinę. Hinduskie nauki jogi polecają i opisują różne pozycje nazywane asana, twierdząc przy tym, że ich opanowanie daje również możliwość osiągnięcia różnych mocy okultystycznych. To, czy te moce są uwalniane poprzez asany same w sobie - to trudno powiedzieć.

Dla naszego własnego magicznego rozwoju potrzebujemy odpowiedniej postawy ciała (asany) - opisywana tutaj jest najprostsza, ale nie ma znaczenia, jaką wybierzemy. Ta postawa służy do wyciszania ciała i zwiększania siły woli. Przede wszystkim duch i dusza potrzebują niezakłóconego działania ciała fizycznego; będzie to szczegółowo opisane w dalszych ćwiczeniach.

Każdy uczeń, który wykonując ćwiczenia pierwszego i drugiego kroku, staje się bardzo zmęczony, mentalnie i psychicznie, i często zasypia podczas ćwiczeń koncentracji i medytacji, powinien wykonywać te ćwiczenia we wspomnianej pozycji.

Uczeń powinien ćwiczyć ten rodzaj kontroli nad ciałem również w swoim codziennym życiu. Jeśli będzie uważnym obserwatorem, to zauważy wiele okazji do praktyki. Na przykład, jeśli czujesz się zmęczony, to zmuś się do zrobienia czegoś, niezależnie od tego czy miałoby to być jakieś hobby, czy krótki spacer. Jeśli jesteś głodny, poczekaj z posiłkiem pół godziny; jeśli chce ci się pić, nie pij od razu, lecz poczekaj chwilę. Jeśli zwykłeś wszystko robić w pośpiechu, zmuś się do wolniejszego tempa. Z drugiej strony, jeśli działasz powoli, ćwicz szybkie wykonywanie swoich czynności. Kontrolowanie i zmuszanie ciała oraz nerwów poprzez siłę woli pozostawione jest uznaniu ucznia.

Tu kończymy ćwiczenia kroku drugiego.

Podsumowanie ćwiczeń kroku II

I. Magiczne kształcenie ducha

1. Autosugestia, czyli odkrycie tajemnic podświadomości.
2. Ćwiczenia koncentracji:
a. wizualnej (optycznej),
b. słuchowej,
c. czuciowej,
d. węchowej,
e. smakowej.

Należy dalej wykonywać i pogłębiać ćwiczenie unikania myśli (pustki umysłu).

II. Magiczne kształcenie duszy

1. Magiczno-astralna równowaga w odniesieniu do elementów, transformacja, czyli uszlachetnianie charakteru:
a. poprzez zwalczanie negatywnych wartości lub kontrolowanie ich,
b. poprzez autosugestię,
c. poprzez przekształcanie, transformację w cechy przeciwne.

III. Magiczne kształcenie ciała fizycznego

a. świadome oddychanie porami ciała,
b. świadoma postawa ciała,
c. kontrola ciała w codziennym życiu wedle uznania.

Przed zaśnięciem należy utrzymywać i zabierać w sen jedynie najpiękniejsze i najczystsze myśli.

Koniec kroku II.

adm

Krok III

Wprowadzenie

Wiedza, odwaga, wola i milczenie są czterema filarami podstawy, na której spoczywa Świątynia Salomona, czyli mikrokosmos i makrokosmos, na których zbudowana jest święta nauka magii. Każdy mag musi posiadać te fundamentalne, związane z czterema elementami, atrybuty, jeżeli chce osiągnąć w tej świętej nauce to, co najwyższe i ostateczne.

Każdy może posiąść magiczną wiedzę poprzez pilną naukę, a opanowanie praw przywiedzie go, krok po kroku, do najwyższej mądrości.

Wola jest aspektem siły woli, który można nabyć dzięki nieustępliwości, cierpliwości i wytrwałości w świętej nauce, a zwłaszcza w jej praktycznym użyciu. Ci, którzy chcą nie tylko zaspokoić swoją ciekawość, lecz szczerze wejść na ścieżkę prowadzącą do najwyższych poziomów mądrości, muszą posiadać nieugiętą wolę.

Odwaga: ten, kto nie obawia się poświęceń ani przeszkód; kto jest obojętny na opinie innych ludzi; kto ciągle skupiony jest na celu, niezależnie od tego czy odnosi sukcesy, czy porażki - ten odkryje tajemnicę.

Milczenie: samochwała, który dużo mówi i eksponuje swoją mądrość, nigdy nie zostanie prawdziwym magiem. Prawdziwy mag nigdy nie będzie starał się być autorytetem; wręcz przeciwnie, uczyni on wszystko, by się nie zdemaskować. Milczenie jest siłą! Im bardziej milczysz o swoich praktykach, doświadczeniach i wiedzy bez odseparowywania się od innych ludzi, tym większa będzie nagroda od Najwyższego Źródła.

Ten, kto chce zdobyć wiedzę i mądrość, musi zrobić wszystko, aby nabyć te cztery wymienione fundamentalne wartości, gdyż bez nich nic nie osiągnie w świętej magii.

Teraz zaczynamy ćwiczenia kroku trzeciego.

Magiczne kształcenie ducha

W kroku II nauczyliśmy się praktykować koncentrację zmysłów. Ćwiczyliśmy każdy ze zmysłów poprzez ćwiczenia koncentracji. W tym kroku rozszerzymy naszą koncentrację, pracując już nie z jednym, a z dwoma lub trzema zmysłami równocześnie. Przytoczę kilka przykładów, z których kompetentny uczeń będzie w stanie opracować i rozwinąć swoje własne pole działania.

Wyobraź sobie zegar z ruchomym wahadłem wiszący na ścianie. Twoje wyobrażenie musi być tak kompletne, jak gdyby ten zegar naprawdę wisiał na ścianie. W tym samym czasie próbuj postrzegać tykanie tego zegara przy pomocy swojego zmysłu słuchu. Spróbuj utrzymać to podwójne wyobrażenie wzroku i słuchu przez pięć minut. Ponownie, na początku będzie ci się to udawało jedynie na kilka sekund, lecz przy częstym powtarzaniu, będziesz w stanie to udoskonalić i utrzymywać przez wymaganą długość czasu. Praktyka czyni mistrzem! Powtarzaj to ćwiczenie z podobnym obiektem, takim jak gong, gdzie nie tylko słyszysz jego brzmienie, lecz również widzisz osobę uderzającą w niego. Spróbuj wizualizować strumień i szum wody lub pole żyta kołyszące się na lekkim wietrze, równocześnie słuchając szumu tego wiatru. Dla odmiany możesz również stosować własne eksperymenty, które będą wykorzystywać dwa zmysły, na przykład wzroku i czucia (zmysłu dotyku), czy nawet trzy. Wszystkie zmysły muszą być stymulowane i rozwijane koncentracją. Szczególną wagę należy przywiązać do zmysłu wzroku, słuchu i czucia, które w nauce magii, są najważniejsze dla jakiegokolwiek dalszego postępu ucznia na jego całej magicznej ścieżce. Zatem praktykuj pilnie każdego dnia. Gdy już jesteś w stanie utrzymać dwie lub trzy koncentracje zmysłowe na raz przez co najmniej pięć minut, to ćwiczenie jest zakończone.

Jeśli podczas ćwiczeń koncentracji doświadczysz zmęczenia, to natychmiast je zakończ i odłóż na bardziej dogodny czas, kiedy jesteś mentalnie bardziej rozbudzony. Wystrzegaj się zaśnięcia podczas ćwiczeń. Z doświadczenia wiemy, że najbardziej dogodnym na nie czasem są wczesne godziny poranne.

Kiedy już osiągniesz określony poziom koncentracji opisany powyżej i jesteś w stanie równocześnie stosować dwa lub trzy zmysły przez pięć minut, to możesz przejść do następnego ćwiczenia.

Ponownie, przyjmij wygodną pozycję, jaką stosujesz do wszystkich ćwiczeń koncentracji. Zamknij oczy i wizualizuj tak plastycznie, jak tylko możesz, obszar, który jest ci dobrze znany ? wioskę, konkretne miejsce, dom, ogród, łąkę, wrzosowisko lub las. Utrzymaj tę wizualizację. Upewnij się, że utrzymujesz każdy szczegół, jak kolor, światło i formę. To, co wizualizujesz czy wyobrażasz sobie, musi być tak prawdziwe, jakbyś był osobiście obecny w tym konkretnym miejscu. Absolutnie nic nie powinno uciec twojej uwadze i nic nie powinno być przeoczone ani ominięte. Gdybyś stracił obraz bądź gdyby stał się on rozmyty, natychmiast przywołaj go na nowo, lecz dużo wyraźniej niż poprzednio. To ćwiczenie można uznać za ukończone, jeśli jesteś w stanie utrzymać obraz w wyobraźni przez co najmniej pięć minut. Następnie spróbuj dodać do tych scenerii koncentrację akustyczną. Jeśli wizualizujesz piękny las, to w tym samym czasie słuchaj śpiewu ptaków, szumu wody w małym potoku, szelestu wiatru, bzyczenia pszczół etc. Jeśli powiedzie ci się z tą scenerią, wybierz inną, podobną, lecz tym razem sam ją nakreśl. Wszystkie powyższe ćwiczenia mają być praktykowane przy zamkniętych oczach. Ćwiczenia te są ukończone, jeśli udaje ci się wyobrażać każdy obszar, miejsce czy wioskę przez co najmniej pięć minut przy zastosowaniu dwóch lub trzech zmysłów równocześnie.

Kiedy już osiągnąłeś ten poziom koncentracji, musisz osiągnąć ten sam poziom umiejętności z tym ćwiczeniem, lecz przy otwartych oczach. Dokonuje się tego, skupiając oczy na jednym punkcie lub wpatrując się w pustą przestrzeń bądź w absolutną nicość. Kiedy praktykujesz to ćwiczenie, twoje fizyczne otoczenie musi przestać dla ciebie istnieć, a wybrany obraz ma powstać przed twoimi oczyma jak fata morgana zawieszona w powietrzu. Kiedy uda ci się utrzymać jeden obraz przez co najmniej pięć minut, wybierz następny. Ćwiczenie to jest ukończone, kiedy przy otwartych oczach możesz przywołać obraz jakikolwiek sobie życzysz i utrzymać go przez pięć minut jednym lub większą ilością zmysłów. Wszystkie przyszłe ćwiczenia koncentracji powinny być praktykowane w dokładnie taki sam sposób ? tak jak po przeczytaniu książki pozwalasz, by obrazy opisanych w niej zdarzeń przeszły przez twoje oko umysłu.

Nauczyliśmy się, jak wyobrażać sobie miejsca i lokalizacje, które widzieliśmy i znamy. Następnym krokiem jest wyobrażanie sobie miejsc, wiosek i miast, których nigdy nie widzieliśmy. Na początku wyobrażamy sobie te miejsca przy zamkniętych oczach, a kiedy uda się nam to przez pięć minut z dwoma bądź trzema zmysłami równocześnie, to następnie praktykujemy to samo ćwiczenie koncentracyjne z oczami otwartymi. Ćwiczenie jest zakończone, kiedy uda ci się utrzymać ten obraz z otwartymi oczyma przez co najmniej pięć minut przy zastosowaniu dwóch lub trzech zmysłów równocześnie.

Z pozbawionych dynamiki obiektów, takich jak: miejsca, wioski, miasta, domy i lasy, przechodzimy do żywych stworzeń, jak: psy, koty, ptaki, konie, krowy, cielęta, kurczaki. Wyobraź je sobie dokładnie w ten sam sposób jak wszystkie inne obiekty, które były przedmiotem naszych ćwiczeń koncentracji ? najpierw, przez pięć minut z zamkniętymi oczyma, a następnie przez pięć minut przy oczach otwartych. Kiedy już to osiągniemy, wyobrażamy sobie zwierzęta w ruchu ? na przykład kota myjącego się, łapiącego mysz lub pijącego mleko, szczekającego i biegnącego psa, ptaka w locie itp. Uczeń może wybrać te bądź inne sytuacje ? zależnie od jego woli. Ćwiczenie jest najpierw praktykowane z zamkniętymi oczyma, a następnie z otwartymi. Jeśli wykonasz je z zamkniętymi oczyma przez pięć minut i przez pięć minut z otwartymi, ćwiczenie jest zakończone i możesz przejść do następnego.

W ten sam sposób wyobrażaj sobie ludzi ? najpierw przyjaciół, bliskich, znajomych, zmarłych znajomych i przyjaciół, a potem obcych i ludzi, których wcześniej nigdy nie widziałeś.

Najpierw wyobrażaj sobie ich twarze, oczy, brwi, nos, usta, zęby, rysy twarzy, szczęki, policzki, uszy, włosy, skórę, a potem całą głowę, kończąc na ubraniu noszonym przez tę osobę. Zawsze praktykuj najpierw z zamkniętymi oczyma, a następnie z otwartymi, przez co najmniej pięć minut, zanim przejdziesz do wyobrażania ludzi w ruchu, na przykład idących, pracujących, mówiących. Jeśli uda ci się z jednym zmysłem, wizualnym, to dodaj zmysł akustyczny, by słyszeć jak osoba mówi, wyobrażając sobie, że słyszysz jej głos. Zrób wysiłek, by twoje wyobrażenie odpowiadało rzeczywistości, na przykład brzmienie czy wysokość głosu, mówienie powoli bądź szybko. Słuchaj głosu w wyobraźni w dokładnie ten sam sposób, jak dana osoba naprawdę mówi, najpierw z zamkniętymi oczyma, a następnie z otwartymi.

Kiedy już uda ci się wykonać te ćwiczenia, zacznij wyobrażać sobie osoby całkowicie obce, ludzi, których nigdy wcześniej nie widziałeś. Wizualizuj różne cechy twarzy i głosy. Niech będą mężczyznami lub kobietami, w dowolnym wieku. Następnie wizualizuj ludzi innych ras, mężczyzn, kobiety, dzieci, młodych i starych, pochodzących z Indii, Afryki, Chin czy Japonii. Gdybyś potrzebował jakiejś pomocy w odniesieniu do stymulacji wizualnej, zapoznaj się z książkami czy czasopismami w tym temacie. Wizyty w muzeach są bardzo wskazane w tym celu.

Kiedy już to wszystko osiągniesz i jesteś w stanie utrzymywać ten obraz przez pięć minut z oczami zamkniętymi i otwartymi, wówczas magiczne kształcenie ducha w trzecim kroku zostało zakończone.

Ukończenie tych najtrudniejszych ćwiczeń wymaga uporu, cierpliwości, determinacji i wytrwałości. Ci uczniowie, którzy chcą dać z siebie ten konieczny wysiłek, będą wielce usatysfakcjonowani z mocy, jaką nabędą dzięki tym ćwiczeniom koncentracji i będą ją doskonalić w następnym kroku.

Ćwiczenia koncentracji zawarte w tym kroku nie tylko wzmacniają siłę woli i zdolność koncentracji, lecz również siłę intelektualną i mentalną. Wznoszą one magiczne zdolności ducha i są wstępnymi ćwiczeniami dla przenoszenia myśli, telepatii, podróży mentalnej, jasnowidzenia i dla wielu innych rzeczy. Zatem te ćwiczenia są absolutnie konieczne. Aspirujący mag nie dokona postępów bez tych zdolności. Zatem dołóż wszelkich starań, by pracować z nimi skrupulatnie i sumiennie.

Magiczne kształcenie duszy

Zanim zaczniesz te ćwiczenia, musisz już posiadać astralną równowagę elementów w duszy wytworzoną przez introspekcję i samokontrolę. Inaczej wyrządzisz sobie wielką krzywdę. W dalszym rozwoju powinieneś kontynuować pracę nad uszlachetnianiem swojego charakteru, lecz pracę z elementami ciała astralnego powinieneś zaczynać tylko wtedy, gdy jesteś absolutnie pewny, że żaden z twoich elementów nie góruje nad innym.

Zadaniem tego kroku jest przyswojenie fundamentalnych atrybutów charakterystyki elementów i dowolne przywoływanie ich oraz rozpuszczanie. Już znamy teorię działania elementów, a teraz połączymy teorię z praktyką w następujący sposób.

Element ognia

Ogień, ze swoją ekspansją we wszystkich kierunkach, jako swój specyficzny atrybut posiada ciepło - jest zatem kulisty (sferyczny). Przede wszystkim ten atrybut powinniśmy nabywać i wedle woli przywoływać go w swojej duszy i w ciele. W magicznym szkoleniu ciała fizycznego kroku II wybraliśmy postawę, czyli w naukach Hindu ? asanę, siedzącą. Kiedy przyjmujemy tę postawę, pozwala nam ona pozostawać w niej wygodnie i bez przerw przez długi czas. Od tego momentu będziemy używać tej terminologii dla łatwiejszego zrozumienia i będziemy odnosić się do niej jako do asany.

Pierwszym krokiem tego ćwiczenia jest przyjęcie wybranej asany i wyobrażenie, że jest się w środku elementu ognia, który, w kształcie kuli, obejmuje cały wszechświat. Wyobraź sobie, że wszystko dookoła ciebie jest ogniste, nawet cały wszechświat.

Teraz zacznij wdychać element ognia poprzez swój nos i wdychaj go równocześnie całym ciałem (wdychanie porami ciała). Wdychaj głęboko i równo, rytmicznie, bez kompresji powietrza czy napinania płuc.

Ciało fizyczne i astralne muszą być jak puste zbiorniki, do których z każdym oddechem wdychasz czy wciągasz ten element. Ciepło elementu musi być z każdym oddechem zwiększane i przekazywane ciału. Ciepło, jak również ekspansywna siła, muszą się stale zwiększać, tak samo jak ogniste napięcie, aż będziesz czuł się ogniście gorący.

Cały proces wdychania elementu przez ciało jest oczywiście czysto wyobrażeniową procedurą i musi być praktykowane z plastyczną wizualizacją konkretnego elementu.

Zacznij to ćwiczenie od siedmiu wdechów elementu ognia i z każdym udanym ćwiczeniem zwiększaj tę liczbę o jeden wdech. W zasadzie, dwadzieścia do trzydziestu oddechów powinno wystarczyć. Tylko ci uczniowie, którzy są fizycznie silni i którzy posiadają ogromną siłę woli, powinni przekraczać tę liczbę wdechów, w zależności od swoich możliwości.

Jeśli liczenie przeszkadza ci w koncentracji, po prostu użyj koralików. Na początku będziesz postrzegał wyobrażane ciepło jedynie astralnie (w duszy). Jednakże z każdym ćwiczeniem ciepło staje się coraz bardziej odczuwalne fizycznie równocześnie z astralnym. Ciepło może zwiększyć się do takiego stopnia, że temperatura może wznieść się do poziomu pocenia się czy nawet gorączki. Jeśli uczeń do tego czasu ustanowił w swojej duszy równowagę elementów, to taka akumulacja elementu nie wyrządzi mu krzywdy.

Kiedy już ukończysz ćwiczenie wyobrażanej akumulacji elementu ognia, wyobrażalnie czujesz ciepło i ekspansywną siłę ognia. Następnym krokiem jest usunięcie elementu ognia. Wdychaj normalnie przez usta, a wydychaj element ognia do całego wszechświata poprzez usta i całe ciało (wydychanie porami ciała). Wydychanie elementu ma nastąpić tyle razy ile było wdechów. Innymi słowy, jeśli zaczynasz to ćwiczenie od siedmiu wdechów, to musisz zrobić również siedem wydechów. Ilość wdechów musi odpowiadać liczbie wydechów. Jest to bardzo ważne, gdyż po ukończeniu tego ćwiczenia uczeń musi czuć, że nie została w nim nawet najmniejsza cząstka elementu. Również uczucie ciepła, które zostało wytworzone, musi całkowicie zniknąć. Jest zatem zalecane używanie koralików przy wdychaniu i wydychaniu. Na początku te ćwiczenia należy praktykować z zamkniętymi oczyma, a następnie z otwartymi. Alexandra David-Neel, tybetańska badaczka i podróżniczka, opisuje w swoich książkach podobny eksperyment nazywany tumo, którego praktykowanie przypisuje się lamom. Jednakże to ćwiczenie jest - z praktycznych względów i zwłaszcza dla Europejczyków - niepełne i nie może być polecone studentom magii.

Istnieją w Oriencie adepci, którzy przez lata praktykowali to ćwiczenie, które w ich języku nazywane jest sadhana. Mieli zdolność kondensowania elementu ognia do takiego stopnia, że mogli chodzić nago i boso bez odczuwania zimna; nawet gdy byli owinięci mokrym materiałem, wysychał on w bardzo krótkim czasie. Wpływali oni na otoczenie poprzez akumulację elementu ognia, a zatem mieli bezpośredni wpływ na samą naturę - nie tylko byli w stanie topić śnieg i lód w promieniu kilku metrów, lecz również na odległość wielu kilometrów. Te i podobne zjawiska mogą być wytworzone przez Europejczyka, jak również przez każdą inną osobę, o ile spędzi ona wystarczająco dużo czasu z tymi ćwiczeniami. Jednakże dla naszego własnego magicznego wzrostu czy rozwoju, kontrolowanie tylko jednego elementu nie jest ani ważne, ani potrzebne. Musimy kontrolować wszystkie elementy, gdyż z magicznego punktu widzenia jest to jedyne właściwe podejście.

Element powietrza

To ćwiczenie dotyczy elementu powietrza. Stosowana praktyka jest taka sama jak przy elemencie ognia, tylko musimy wyobrażać sobie inne uczucie. Przyjmij tę samą, wspomnianą, wygodną asanę, następnie zamknij oczy i wyobraź sobie, że jesteś w środku przestrzeni powietrza, takiej, która zajmuje cały wszechświat. Nie postrzegasz niczego, jesteś całkowicie nieświadomy swojego otoczenia, nic nie istnieje dla ciebie poza tym, że przestrzeń obejmująca cały wszechświat jest wypełniona powietrzem. Wdychaj element powietrza do pustego wehikułu duszy i do ciała fizycznego poprzez oddychanie całym ciałem (płucami i porami ciała).

Każdy oddech dodaje porcję powietrza i wypełniasz swoje ciało coraz większą jego ilością. Musisz utrzymać obraz, że z każdym oddechem twoje ciało jest wypełnione powietrzem w takim stopniu, że przypomina balon. W tym samym czasie musisz wyobrażać sobie, że twoje ciało robi się coraz lżejsze, tak lekkie jak samo powietrze. Uczucie lekkości ma być tak intensywne, że ostatecznie, z powodu jego lekkości, przestajesz czuć swoje ciało.

Zacznij ćwiczenia z elementem powietrza w dokładnie ten sam sposób jak z elementem ognia - od siedmiu wdechów i siedmiu wydechów. Gdy już zakończysz ćwiczenie, musisz czuć, że nawet najmniejsza cząstka elementu powietrza nie pozostała w ciele i musisz czuć się dokładnie tak samo jak przed rozpoczęciem tego ćwiczenia. Abyś nie musiał liczyć swoich wdechów i wydechów, użyj koralików lub węzełków na sznurku. Zwiększaj liczbę wdechów i wydechów przy każdym ćwiczeniu, lecz nie przekraczaj czterdziestu.

Wtajemniczony, poprzez ciągłą praktykę, osiągnie zjawiska takie jak: lewitacja, chodzenie po wodzie, latanie w powietrzu, przemieszczanie ciała fizycznego i wiele innych rzeczy, zwłaszcza jeśli będzie się on koncentrował na tym jednym elemencie. Jednakże prawdziwi wtajemniczeni nie są usatysfakcjonowani jednostronnymi zjawiskami, gdyż nie jest to celem dla prawdziwego maga. Prawdziwi magowie chcą dużo głębiej spenetrować rozumienie i kontrolę, chcąc osiągnąć dużo więcej.

Element wody

Przyjmij asanę, zamknij oczy i zapomnij o całym otoczeniu. Wyobraź sobie, że cały wszechświat jest nieskończonym oceanem, a ty jesteś umiejscowiony w samym środku. Z każdym oddechem całe ciało jest wypełniane tym elementem. Musisz czuć chłód wody w całym ciele. Jeśli wypełnisz je elementem wody poprzez siedem wdechów, musisz również wydychać go siedem razy. Kiedy wydychasz, usuwasz element wody z ciała, tak że po ostatnim wydechu nie pozostaje nawet najmniejsza jego cząstka.

Ponownie, używaj koralików. Pamiętaj, by zwiększać ilość wdechów i wydechów przy każdym ćwiczeniu.

Im częściej będziesz praktykował to ćwiczenie, tym wyraźniej będziesz czuł element wody z jego atrybutem chłodu. Musisz czuć się praktycznie jak bryła lodu. Każde ćwiczenie nie powinno przekraczać dwudziestu minut. W tym czasie powinieneś być w stanie uczynić swe ciało lodowatozimnym, nawet w najgorętszy dzień lata.

Adepci Orientu kontrolują element wody w takim stopniu, że bardzo łatwo osiągają dzięki niemu wielkie zjawiska. Są w stanie wytworzyć deszcz podczas najgorętszego okresu w roku, w czasie suszy; ale mogą też uczynić coś przeciwnego - zatrzymać deszcz. Mogą odganiać burze, uspokajać szalejący ocean, kontrolować wszystkie zwierzęta pod wodą itp. Prawdziwy mag wie, jak to jest dokonywane i nie potrzebuje żadnego wytłumaczenia.

Element ziemi

Element ziemi jest ostatnim elementem. Zaczynasz swoje ćwiczenie od dokładnie tej samej postawy, jak przy ćwiczeniach z innymi elementami. Teraz wyobraź sobie, że cały wszechświat składa się tylko z ziemi i siedzisz w jego środku. Nie wyobrażaj sobie ziemi jako bryły gliny, lecz jako gęstą, ziemistą substancję. Specyficznym atrybutem substancji ziemi jest gęstość i grawitacja (ciężkość). Wypełniasz swoje ciało tą ciężką substancją przy pomocy metody oddychania całym ciałem. Ponownie, zacznij od siedmiu wdechów i z każdym ćwiczeniem zwiększaj tę liczbę o jeden. Poprzez koncentrację musisz być w stanie gromadzić tak dużo substancji ziemi w swoim ciele, by było ciężkie jak ołów i, z powodu tej ciężkości, masz się czuć, jakbyś był sparaliżowany. Metoda wydychania tego elementu jest taka sama jak w przypadku innych elementów. Kiedy ukończysz to ćwiczenie, powinieneś czuć się tak samo jak przed jego rozpoczęciem. Czas trwania nie powinien przekraczać dwudziestu minut.

W Tybecie to ćwiczenie, sadhana, jest jednym z często praktykowanych przez lamów: medytują oni nad kawałkiem gliny, rozłamują na części i ponownie nad tym medytują. Prawdziwy mag rozumie jak kontrolować element ziemi w dużo prostszy sposób, schodząc bezpośrednio do źródła, i tym samym nie musi odwoływać się do tak trudnych procedur medytacyjnych.

Kolory indywidualnych elementów mogą być pomocne przy wykonywaniu ćwiczeń koncentracji:

ogień - czerwony
powietrze - niebieski
woda - zielono-niebieski
ziemia - żółty, szary lub czarny.

Używanie powyższych kolorów podczas ćwiczeń, stosując odpowiedni kolor do konkretnego elementu, jest sprawą indywidualną ? nie jest to absolutnie konieczne. Jeśli wyobrażanie koloru czyni ćwiczenie łatwiejszym, używaj go na początku. Pamiętaj, że główny cel tych ćwiczeń jest skierowany bezpośrednio na zmysł odczuwania. Po praktykowaniu tych ćwiczeń przez dłuższy okres czasu, uczeń musi - jeśli chodzi np. o element ognia - być w stanie wytworzyć taki poziom ciepła, że kiedy zmierzy się temperaturę termometrem, to wskaże on gorączkę. Te wstępne ćwiczenie kontrolowania elementów jest absolutnie konieczne i trzeba poświęcić mu najwyższą uwagę.

Wtajemniczony, posiadając zdolność kontrolowania elementu ziemi, może wytworzyć wiele różnych rodzajów zjawisk. Może on samodzielnie nad tym medytować. Kontrola elementów jest najmniej znanym obszarem w magii ? bardzo mało było powiedziane na ten temat, gdyż zawiera on największe arcanum. Jest to zatem najważniejszy temat w nauce magii. Kto nie posiada zdolności kontrolowania elementów, nie będzie w stanie niczego ważnego osiągnąć w dziedzinie magicznej wiedzy.

Magiczne kształcenie ciała fizycznego

Do tego miejsca ćwiczenia pierwszego kroku tego kursu muszą już być nawykiem i uczeń musi je praktykować do końca. Trzeci krok jest przedłużeniem drugiego.

Postawa siedzenia spokojnie w absolutnym bezruchu ma być rozszerzona do trzydziestu minut. W kroku III oddychanie porami całego ciała będzie bardzo wyspecjalizowane i skierowane ku konkretnym organom. Uczeń musi posiadać zdolność oddychania porami każdej, dowolnej części ciała. Zaczynając od stóp, a na głowie kończąc. Zacznijmy praktykę.

Przyjmij asanę i zamknij oczy. Przenieś swoją świadomość w jedną z nóg. Nie ma znaczenia, czy zaczniesz od lewej, czy od prawej nogi. Wyobraź sobie, że noga, tak jak płuca, wdycha i wydycha energię witalną ze wszechświata razem z oddychaniem przez płuca. Wyjaśniając, energia witalna jest wdychana (absorbowana) z całego wszechświata i poprzez wydychanie jest usuwana (rozładowywana) i zwracana całemu wszechświatu. Jeśli wykonasz to przez siedem oddechów, to zrób to samo z drugą nogą. Następnym krokiem jest równoczesne oddychanie obiema nogami. Gdy ci się uda, kontynuuj z rękoma, najpierw jedna potem druga, a następnie obie ręce w tym samym czasie. Kiedy osiągniesz pożądane rezultaty, kontynuuj z następnymi organami, takimi jak: genitalia, jelito grube, jelito cienkie, żołądek, wątroba, śledziona, płuca, serce, krtań i głowa.

Te ćwiczenia są pełne, kiedy jesteś w stanie oddychać każdym, nawet najmniejszym organem ciała. To ćwiczenie jest bardzo ważne, gdyż da ci zdolność kontrolowania każdej części i organu ciała, ładowania go witalną energią, stymulowania i przywracania do zdrowia.

Jeśli jesteśmy w stanie dokonać tego z własnym ciałem, powinniśmy być w stanie bez trudności dokonać tego w innym ciele poprzez przeniesienie naszej świadomości. Przenoszenie energii magnetycznych jest bardzo ważne w sztuce magicznego leczenia. Zatem zwracaj ogromną uwagę na te ćwiczenia.

Innym ćwiczeniem magicznego szkolenia ciała fizycznego jest akumulacja energii witalnej. Nauczyliśmy się wdychać i wydychać energię witalną ze wszechświata poprzez oddychanie porami całego ciała. Teraz zaczniemy akumulację energii witalnej.

Praktyka akumulacji energii witalnej

Przyjmij swoją postawę, wdychając energię witalną ze wszechświata do ciała poprzez płuca i wszystkie pory. Tym razem nie wydychaj energii witalnej z powrotem do wszechświata, lecz zatrzymuj ją w ciele. Dokonuje się tego, nie myśląc o niczym podczas normalnego wydychania zużytego powietrza - przy każdym nowym wdechu musisz czuć zwiększenie energii witalnej i jej akumulację w ciele. Musisz też czuć w sobie napięcie tej energii, jak gdyby była ona skompresowaną parą. Wyobraź sobie, że ta skompresowana energia witalna promieniuje z twojego ciała na zewnątrz, podobnie do elementu grzewczego lub kaloryfera. Z każdym oddechem, jaki bierzesz, siła napięcia czy moc tej emanacji się zwiększa, coraz bardziej i bardziej, stając się coraz silniejsza i bardziej przenikająca (przenikliwa).

Z praktyką i powtarzaniem tych ćwiczeń ostatecznie będziesz w stanie emitować penetrującą emanację energii witalnej na kilometry. Musisz być w stanie dosłownie czuć to napięcie, tę penetrującą moc swojej emanacji. Praktyka czyni mistrzem! Zacznij to ćwiczenie od siedmiu wdechów i zwiększaj o jeden wdech każdego dnia. To ćwiczenie nie powinno przekraczać dwudziestu minut.

W praktyce, to ćwiczenie jest stosowane tylko do określonych zadań i eksperymentów. Do leczenia chorych ludzi, telepatii, magnetyzowania obiektów etc., wymagana jest ogromna ilość penetrującej energii witalnej. Kiedy już nie potrzebujesz tej energii w tak skumulowanej postaci, wtedy ciało musi być uwolnione z tego napięcia i przywrócone do naturalnego stanu. Nie jest zalecane pozostanie w naenergetyzowanym stanie w codziennym życiu. Miałoby to niepożądany wpływ na twój system nerwowy i prowadziłoby do nerwowości i zmęczenia oraz powodowałoby wiele innych szkodliwych konsekwencji.

To ćwiczenie kończy się wydychaniem nagromadzonej energii i przywróceniem jej wszechświatu poprzez wyobraźnię. Zatem wdychasz tylko czyste powietrze, a wydychasz napięcie energii witalnej, aż czujesz, że osiągnąłeś równowagę.

Po dłuższym okresie, mag będzie w stanie uwolnić witalną energię do wszechświata w jednej chwili, w sposób wybuchowy, tak jak rozerwanie wypełnionej powietrzem dętki. Ta forma rozładowania powinna być praktykowana jedynie wtedy, gdy stałeś się biegły we wspomnianej wyżej metodzie i kiedy ciało osiągnęło określony poziom elastyczności. Kiedy osiągnąłeś określony poziom biegłości w tej metodzie, czyli innymi słowy, kiedy opanowałeś nagłe rozładowanie, to możesz zacząć praktykować ten sam eksperyment z indywidualnymi częściami ciała, powoli i krok po kroku. W szczególności skupiaj się na dłoniach. Wtajemniczeni skupiają się również na oczach i tym samym są w stanie kontrolować i uwięzić swoją wolą nie tylko jedną osobę, lecz znaczną ich liczbę, czasami nawet tłumy. Mag, który ma zdolność ładowania swoich dłoni w ten sposób, posiada "błogosławione dłonie". W tym leży tajemnica błogosławieństwa, nakładania dłoni na osoby dotknięte chorobami i tym podobnych rzeczy.

Ćwiczenia trzeciego kroku są ukończone, kiedy osiągnąłeś zdolność gromadzenia energii witalnej nie tylko w całym ciele, lecz również w każdej pojedynczej jego części; musisz też być w stanie wysyłać tę nagromadzoną energię na zewnątrz. Opanowanie tych ćwiczeń kończy magiczne szkolenie ciała fizycznego w kroku trzecim.

adm

Addenum do kroku III

Do czasu, gdy sumiennie praktykujący uczeń osiągnie ten poziom swojego magicznego rozwoju, zauważy on, że nastąpiło ogólne przekształcenie jego charakteru. Jego magiczne zdolności zwiększyły się we wszystkich sferach.

Na płaszczyźnie mentalnej uczeń osiągnął silniejszą wolę, większą odporność, lepszą pamięć, łatwiejszą moc obserwacji, jak również i czystszy intelekt.

W sferze astralnej uczeń zauważy, że stał się spokojniejszy i bardziej zrównoważony; jego uśpione zdolności zaczynają się ukazywać w zależności od jego chęci.

W materialnym, czyli fizycznym świecie, uczeń zauważy, że stał się zdrowszy, pełen wigoru i odmłodzony. Jego energie witalne znacznie wyprzedzają energie witalne wielu jego towarzyszy, a w swoim codziennym życiu uczeń osiągnie wiele dzięki swojej emanującej energii.

Na przykład, poprzez tę energię (czyli promieniującą moc) może oczyścić jakikolwiek pokój, w którym się znajduje, z wszelkich niechcianych wpływów i naładować go swoją energią witalną.

Ma również możliwość, nawet na odległość, z powodzeniem pomagać chorym i cierpiącym, gdyż może wysyłać emanującą energię na kilometry; tą samą energią może ładować obiekty swoimi życzeniami. To tylko kilka przykładów. Uczeń na własnej drodze odkryje jak, gdzie i kiedy może stosować swoje magiczne zdolności jak najwłaściwiej. Uczeń zawsze powinien pamiętać, że te zdolności mogą być użyte dla dobra, jak i dla samolubnych celów. Zatem zawsze pamiętaj o tym bardzo ważnym przysłowiu: ?Jaki siew, taki plon?. Cel ucznia powinien zawsze być skierowany ku najlepszemu.

Praca z magnetyzmem daje wiele rodzajów możliwych wariacji, więc by uczeń uzyskał lepsze pojęcie, wymienię kilka z nich.

Impregnacja pokoju

Oddychając poprzez płuca i pory swojego ciała, wdychasz energię witalną. Używając mocy swojej wyobraźni, wciśnij tę energię witalną w swoje ciało do momentu, gdy promieniuje dynamicznie. W tym momencie twoje ciało powinno być jak świetlista moc, punkt skupienia bądź płonący punkt. Z łatwością można byłoby stwierdzić, że jest ono indywidualnym słońcem. Z każdym wdechem zwiększaj skompresowaną energię witalną jak i świetlistą moc i wypełnij nią pokój. Przy pomocy emanującej energii (promienistej mocy) pokój powinien być dosłownie tak jasny, jakby świeciło słońce. Poprzez powtarzanie i kontynuowanie ćwiczeń możliwe jest, by oświetlić ciemny pokój lub pokój w nocy w takim stopniu, że znajdujące się w nim obiekty będą dobrze widoczne nie tylko przez praktykującego ucznia, lecz również przez niewtajemniczonych, gdyż światło witalnej energii może być poprzez tę metodę zmaterializowane jako światło dnia, co w rzeczywistości jest tylko stosowaniem mocy wyobraźni.

Mag nie będzie usatysfakcjonowany samymi tymi zjawiskami, gdyż bardzo dobrze wie, że energia witalna posiada uniwersalny charakter. Nie tylko przenosi jego idee, myśli i życzenia, lecz również manifestuje jego wyobrażenia. Może on osiągnąć wszystko poprzez tę energię; jednakże realizowanie tego jest kwestią plastycznego wyobrażania.

Kiedy uczeń wypełnia pokój swoją emanującą energią, musi również wyobrażać sobie, co próbuje osiągnąć ? na przykład, że pokój będzie oczyszczony z wszelkich astralnych i magicznych wpływów, albo że one znikną, albo że nie tylko mag będzie czuł się dobrze i zdrowo w tym pokoju, lecz również każdy kto tam wejdzie i będzie przebywał.

Co więcej, mag może zaimpregnować swój pokój życzeniem właściwej inspiracji, sukcesu i tym podobnych rzeczy, czyli odnośnie wszystkiego, co wykonuje. Magowie, którzy zaszli dalej, mają możliwość chronienia swojego pokoju i w momencie gdy niechciani goście tam wejdą, czują się niespokojnie i nie chcą tam pozostać. Taki pokój jest zaimpregnowany pojęciem ochrony i strachu.

Możesz również zaimpregnować pokój w bardziej stabilny sposób. Innymi słowy, gdy osoba wejdzie do pokoju bez zezwolenia, będzie ona wyrzucona ze skutkiem paraliżującym. Tak jak przypuszczasz, mag ma niezliczone możliwości do dyspozycji i na podstawie tych instrukcji może on dojść do wielu innych metod.

Przy wydechu, mag może zwrócić zgromadzoną energię witalną wszechświatu i utrzymać emanującą energię czy też świetlistą moc w pokoju przy pomocy swojej wyobraźni.

Ma również inną możliwość: poprzez swoją wyobraźnię może on wysłać energię witalną bezpośrednio ze wszechświata do pokoju bez wcześniejszego gromadzenia jej w swoim ciele, zwłaszcza kiedy osiągnął określony poziom biegłości w jej gromadzeniu. Może on nawet impregnować w ten sposób pokój swoimi życzeniami. Nie ma żadnych granic, gdy wyobraźnia łączy siły z siłą woli i wiarą, w parze z mocnym przekonaniem.

Kiedy mag wykonuje ten rodzaj pracy, nie jest ograniczony konkretnym pokojem, lecz może impregnować dwa lub więcej pokoi, czy nawet cały dom, swoją energią życiową i energią emanującą albo przez siebie, albo bezpośrednio ze wszechświata przy użyciu podanej wyżej metody.

Skoro moc wyobraźni nie zna ani czasu, ani przestrzeni, ta praca może być wykonywana nawet na największą odległość. Z czasem, przy użyciu tej techniki, mag będzie w stanie naładować jakikolwiek pokój, duży lub mały, daleki lub bliski. Respektując swój etyczny rozwój, będzie on dokonywał jedynie dobrych i szlachetnych rzeczy i dzięki temu jego moc będzie nieograniczona. Praktyka czyni mistrzem!

Biomagnetyzm

W tym rozdziale poznamy inny specyficzny atrybut energii witalnej. Ten atrybut jest niezwykle ważny dla naszej pracy magicznej. Już wiemy, że każdy obiekt, zwierzę, człowiek, myślokształt może zostać naładowany energią witalną i odpowiednim życzeniem. Energia witalna posiada cechę akceptowania, poddawania się wpływowi czy też łączenia z jakąkolwiek myślą, nawet myślami i uczuciami, które są cudze. Z tego powodu skoncentrowana energia witalna szybko scali się z innymi myślami i tym samym osłabi efektywność zaimpregnowanej myśli. Myśl może nawet zaniknąć, chyba że mag, poprzez częste powtarzanie, wzmocni jej napięcie. Czyniąc to, stymuluje on myśl czy ideę, co często jest wielką stratą czasu i czasami również niekorzystnie wpływa na powodzenie impregnacji. Pożądany wpływ jest skuteczny tak długo, jak długo zachowuje swój właściwy kierunek. Jeśli już tak nie jest, to energia witalna słabnie bądź zanika i miesza się z innymi wibracjami, a jej efekt stopniowo maleje. Aby zapobiec takiemu zajściu, mag musi zaznajomić się z prawem biomagnetyzmu. Energia witalna nie tylko dostosowuje się do jednej idei, koncepcji, myśli lub uczucia, lecz również akceptuje koncepcję czasu. To prawo czy ten specyficzny atrybut energii witalnej musi być wzięty pod uwagę przy pracy z nią, bądź później, przy pracy z elementami. Za każdym razem gdy pracujesz z impregnacją życzenia przy użyciu energii witalnej, musisz zawsze brać pod uwagę zarówno czas, jak i przestrzeń. Kiedy pracujesz magicznie, musisz zawsze stosować się do następujących zasad:

1. Praca z pierwiastkiem Akashy jest bezczasowa i pozaprzestrzenna.
2. W sferze mentalnej pracujesz z czasem.
3. W sferze astralnej pracujesz z przestrzenią (forma i kolor).
4. W świecie materialnym, czyli fizycznym, pracujesz równocześnie z czasem i przestrzenią.

Przy pomocy kilku przykładów uczynię pracę z biomagnetyzmem zrozumiałą. Za pomocą energii witalnej naładuj pokój życzeniem, byś czuł się w nim dobrze i zdrowo. Ograniczasz, albo lepiej, zamykasz tę energię życzeniem, że jej wpływ ma pozostać stały, dopóki jesteś w tym pokoju i przebywasz w nim. Kiedy opuścisz pokój czy nawet nie ma cię przez dłuższy okres, wpływ stale odnawia się i stabilizuje. Gdy ktoś wejdzie do tego pokoju, nie wiedząc, że jest w nim obecna akumulacja energii witalnej, to będzie się czuł w nim dobrze. Czasami możesz wzmocnić gęstość i siłę promienistości w swoim pokoju, mieszkaniu czy domu, powtarzając swoje życzenie.

Kiedy mieszkasz w domu, który jest potraktowany w ten sposób, energia witalna, która jest w ten sposób zamknięta, będzie ciągle miała dobry wpływ na twoje zdrowie i ciało. Energia w tym konkretnym pokoju będzie miała wibrację-życzenie jedynie na zdrowie. Jednakże, jeśli chcesz w nim praktykować ćwiczenia, które mają do czynienia z inną ideą-wibracją, która nie ma nic wspólnego ze zdrowiem, wtedy nie osiągniesz dobrych rezultatów, jakie byś osiągnął w pokoju, który w ogóle nie jest naładowany czy też naładowany życzeniem zgodnym z twoją ideą. Jest zatem zalecane, by impregnować pokój ideą-wibracją, której potrzebujesz do bieżących ćwiczeń.

Możesz również naładować życzeniem pierścień, kamień etc., i ktokolwiek będzie go nosił, napotka sukces i dobry los. Istnieją dwie metody ładowania i określania limitu czasowego.

Pierwsza metoda jest następująca: mocą wyobraźni i koncentracją życzenia naładuj kamień lub metal witalną energią i określ czas. Możesz wybrać, by energia została w obiekcie na zawsze i nawet ściągała więcej energii ze wszechświata, stale zwiększając swoją moc, by sprowadzać sukces i dobry los tak długo, jak długo osoba będzie nosiła ten obiekt, niezależnie od tego, czy będzie to obrączka, pierścionek z kamieniem, kamień etc. Możesz też naładować konkretny obiekt na krótki okres czasu, na przykład w taki sposób, że wpływ ustanie natychmiast, gdy spełni się określony cel.

Druga metoda jest nazywana ładowaniem uniwersalnym. Procedura jest taka sama, tylko zmieniasz koncentrację życzenia, by trwało tak długo, jak obiekt (pierścionek, kamień, biżuteria) istnieje. Niezależnie od tego, kto będzie go nosił, będzie przynosił tej osobie dobry los, sukces itp. Uniwersalne ładowanie tego rodzaju, jeśli jest wykonane przez wtajemniczonego, zachowuje energię w pełnej skuteczności na wieki. Poprzez historie egipskich mumii wiemy, że te rodzaje energii i mocy mogą wciąż być efektywne nawet po tysiącach lat. Jeśli talizman czy obiekt, który był naładowany dla konkretnej osoby, wejdzie w posiadanie kogoś innego, nie będzie miał wtedy żadnego wpływu. Jednakże jeśli pierwotny właściciel odzyska własność, wtedy talizman automatycznie odzyska skuteczność.

Jest jeszcze jeden obszar, w którym można zastosować energię witalną - sztuka uzdrawiania, nazywana leczącym magnetyzmem. Ilekroć mag leczy chorą osobę, niezależnie od tego czy robi to osobiście, czy przez nakładanie rąk, czy na odległość poprzez wyobraźnię i wolę, musi on zawsze rozważyć prawo czasu, jeśli chce osiągnąć wielki sukces.

Najpowszechniej używaną metodą magnetyzowania jest ta, w której magnetopata przy pomocy wyobraźni tworzy przepływ energii witalnej ze swojego ciała do chorej osoby, najczęściej przez swoje ręce. Ta metoda wymaga magnetopaty, który jest całkowicie zdrowy i który ma wystarczający zapas energii witalnej, by nie zagrozić własnemu zdrowiu. Widziałem smutne przypadki, w których magnetopata, poprzez użycie zbyt dużej ilości własnej energii witalnej, tak bardzo zaszkodził swojemu zdrowiu, że był bliski załamania nerwowego ? poza wszystkimi innymi efektami ubocznymi, jak choroba serca, astma itd. Konsekwencje tej natury są nieuniknione, kiedy magnetopata zużywa więcej energii witalnej, niż jest w stanie odnowić, zwłaszcza jeśli ma wielu pacjentów w tym samym czasie.

Ta metoda ma też inny minus: magnetopata przenosi swoje własne astralne, czyli psychiczne, wibracje i cechy charakteru na pacjenta poprzez swoją energię, i poprzez to pośrednio astralnie wpływa na niego. (Istnieją dostępne książki w temacie magnetyzmu). Dlatego też wymagane jest, żeby magnetopata miał dobry i szlachetny charakter. Z drugiej strony, kiedy magnetopata ma do czynienia z pacjentem, którego cechy charakteru są gorsze niż jego własne, to pośrednio przyciąga on te złe wpływy z pacjenta do siebie, co jest pod każdym względem dla niego niekorzystne. Hermetycznie wyćwiczony magnetopata nie rozszerza własnej energii witalnej na pacjenta; zamiast tego, ściąga on energię witalną ze wszechświata i z koncentracją życzenia zdrowia pozwala jej płynąć bezpośrednio przez swoje ręce do chorej osoby. Obie te metody wymagają częstego powtarzania magnetyzowania, jeśli pacjent ma osiągnąć szybkie wyzdrowienie, gdyż dysharmonia, czyli siedlisko choroby, szybko absorbuje i konsumuje przekazaną energię, i pragnie jej więcej. Dlatego zabieg trzeba szybko powtórzyć, jeśli chcesz uniknąć pogorszenia się stanu.

Zupełnie inaczej jest, gdy magnetopatą jest mag. Pacjent poczuje ulgę dopiero wtedy, gdy mag otworzy się astralnie, czyli psychicznie, a konkretnie, kiedy wykona w swoim ciele dynamiczną akumulację energii witalnej i zacznie emanować tymi świetlnymi promieniami na chorą osobę.

Mag może z powodzeniem stosować wiele metod, lecz zawsze musi utrzymywać wyobrażenie z koncepcją życzenia, że pacjent będzie dobrzał z godziny na godzinę, z dnia na dzień. Wymienię kilka metod, które mag może zastosować w leczeniu chorób.

Przede wszystkim mag musi być dobrze obeznany w rozpoznawaniu chorób i ich symptomów. Tę wiedzę można uzyskać poprzez studiowanie odpowiedniej literatury. Jest oczywiste, że dobra znajomość ludzkiej anatomii jest konieczna. Mag z pewnością nie będzie tak nierozważny, by leczyć choroby, które wymagają natychmiastowej interwencji chirurgicznej; również choroby zakaźne nie powinny być pod jego wyłączną opieką. Poza leczeniem medycznym, ma on w powyższych przypadkach możliwość przyspieszać proces leczenia i łagodzić ból; może osiągać to nawet na odległość. Byłoby dobrym dodatkiem, gdyby praktycy medycyny specjalizowali się w tej dziedzinie i poza sztuką zgodną z oficjalną medycyną, rozumieli, jak stosować praktykę magiczną. Dlatego odnośnie tego rodzaju leczenia mag powinien zajmować się jedynie tymi pacjentami, którzy są mu przekazywani przez lekarza medycyny, albo też pracować razem z lekarzem, by uniknąć bycia oskarżonym o szarlatanerię bądź znachorstwo.

Przede wszystkim, mag powinien mieć w umyśle jeden cel ? dobro chorej osoby. Nie powinien pracować w zamian za korzyści pieniężne czy inne egoistyczne zaspokojenie, takie jak chwała i uznanie. Powinien myśleć jedynie o najwyższym ideale dobroci; wtedy błogosławieństwo będzie nieuniknione. Ten rodzaj pomocy jest najbardziej błogi. Przytoczę kilka najpowszechniej używanych metod, które mag może używać bez ryzyka narażania swojego zdrowia i energii nerwowej.

Przed podejściem do łóżka chorej osoby zrób co najmniej siedem wdechów płucami i porami całego ciała, skumuluj ogromną ilość energii witalnej ze wszechświata do swojego ciała i pozwól tej energii błyszczeć jak słońce najjaśniejszym światłem.

Poprzez powtarzane wdychanie energii witalnej pracuj, by wytworzyć emanację energetyczną na odległość co najmniej dziesięciu metrów od swojego ciała, co jest równe witalnej energii dziesięciu ludzi. Musisz czuć, że zgromadzona energia witalna lśni jak słońce w twoim ciele. Jeśli jesteś w pobliżu pacjenta i uzyskujesz tę promienistość, on od razu poczuje ulgę - ogarnie go przyjemne uczucie i jeśli choroba nie jest zbyt bolesna, to od razu poczuje się dobrze. Twoim przywilejem jest przenieść zgromadzoną świetlistą energię na pacjenta w bardzo indywidualny sposób.

Wyszkolony mag nie musi używać magicznych ruchów ani nie musi nakładać rąk. Wszystkie te metody są tylko zewnętrznymi manipulacjami i w tym samym czasie wspomagają wyrażanie jego woli. Jest w pełni stosowne, jeśli mag weźmie jedną czy obie ręce pacjenta i będzie pracował z wyobraźnią. Może mieć oczy zamknięte bądź otwarte; może patrzeć na pacjenta, jeśli chce, lecz nie musi tego robić. Tutaj działa jedynie swoją wyobraźnią. Mag może też siedzieć obok pacjenta podczas całego przekazywania energii bez wchodzenia z nim w fizyczny kontakt. Wyobraź sobie, że emanująca energia, która cię otacza, przepływa w ciało chorej osoby i jest wciskana w nie poprzez twoją wyobraźnie - penetruje i rozświetla wszystkie jego pory. Podczas gdy to robisz, nakazujesz swojej woli, że skompresowana świetlista energia sprowadza wyzdrowienie chorej osoby. Kiedy to robisz, musisz stale wyobrażać sobie, że chora osoba dobrzeje z godziny na godzinę, że z każdym dniem wygląda zdrowiej. Musisz nakazać świetlistej energii nie opuszczać ciała pacjenta, aż jego zdrowie będzie w pełni przywrócone. Kiedy ładujesz ciało pacjenta świetlistą energią ilościowo, wtedy w zależności od choroby będziesz w stanie sprowadzić zaskakująco szybkie wyzdrowienie. Promienistość zdrowej osoby sięga około jednego metra. Po chwili powtórz procedurę ładowania, lecz musisz wzmocnić napięcie świetlistej energii, którą zgromadziłeś poprzez koncentrację. Sukces, który osiągniesz, zaskoczy cię.

Po pierwsze świetlista energia nie może uciec, gdyż zamknąłeś ją i nakazałeś jej stale się odnawiać. Po drugie określiłeś ramę czasową, w której ciało ma stawać się zdrowsze godzina po godzinie, z dnia na dzień. Po trzecie obwodem ciała określiłeś przestrzeń, jaką ma zajmować energia.

Zalecane byłoby zamknąć emanującą energię na około jednym metrze wokół ciała, co jest równe emanacji przeciętnej osoby. Przy pomocy tej metody wypełniłeś fundamentalny warunek materialnego prawa czasu i przestrzeni.

Przy stosowaniu tej metody mag zauważy, że jego własna świetlista energia, którą przekazał pacjentowi, nie znika, lecz dalej jest tak intensywnie świetlista, jak była na początku. Jest tak dlatego, że skompresowana energia witalna w ciele automatycznie się odnawia, tak jak w naczyniach połączonych, a zatem natychmiast odnawia zużytą emanującą energię. Zatem mag może leczyć setki chorych ludzi bez narażania swojej energii nerwowej ani duchowej, czyli mentalnej.

Istnieje jeszcze jedna metoda, którą mag może użyć, a która pozwala mu leczyć całe ciało albo tylko chorą część. Jest to dokonywane poprzez wciśnięcie energii witalnej bezpośrednio poprzez pory przy pomocy wyobraźni, by stale odnawiała się ze wszechświata, aż leczenie będzie ukończone. Nawet tutaj nie powinieneś zaniedbać wyobrażania życzenia ograniczenia w czasie i przestrzeni, w której wyzdrowienie ma być w pełni osiągnięte.

Powyższa metoda może być stosowana jedynie przy pacjentach, których energia nerwowa nie jest zupełnie wyczerpana, aby byli oni w stanie przetrwać określoną ilość napięcia spowodowaną energią witalną. W przypadku doświadczonego maga zgromadzona energia witalna jest już energią zmaterializowaną, to znaczy skondensowaną fizyczną energią, którą można porównać do elektryczności. W porównaniu z innymi metodami jest ona najbardziej popularna, gdyż jest bardzo prosta i wyjątkowo skuteczna.

Inną, bardzo szczególną metodą jest taka, w której przy pomocy wyobraźni mag pozwala pacjentowi wdychać swoją własną emanującą świetlistą energię. Jeśli pacjent ma zdolność koncentracji, może robić to samodzielnie; w innym przypadku mag musi wykonać wyobrażanie za pacjenta. Praktyka ta jest wykonywana następująco:

Świetlista energia maga emanuje w obszarze około dziesięciu metrów. Skoro mag jest w bliskim otoczeniu pacjenta, unosi się on dosłownie w świetle świetlistej energii maga, która jest zaimpregnowana życzeniem całkowitego uzdrowienia. Niezwykle ważne jest, by chora osoba, która ma zdolność koncentrowania się, była absolutnie przekonana, że z każdym oddechem wdycha świetlistą energię maga i tym samym dobrzeje. Musi myśleć bardzo intensywnie, że lecząca energia zostaje w nim i że stopniowo zdrowieje, nawet kiedy maga już nie ma w pobliżu. Jeśli chora osoba nie jest w stanie się koncentrować albo gdy mag ma do czynienia z chorymi dziećmi, to samodzielnie musi wyobrażać sobie, że chora osoba wdycha emanującą witalną energię maga z każdym oddechem i kieruje ją do krwi, tym samym wpływając na zdrowienie. Również tutaj mag musi zebrać koncentrację życzenia, że wdychana energia ciągle pozytywnie wpływa na ciało pacjenta. Jest to oddychanie energią witalną wykonywane z ciała maga poprzez ciało innej osoby.

Tutaj możemy odnieść się do cytatu z Biblii, jako dowodu stwierdzeń do tej pory podanych w tej książce. Kiedy Chrystus został dotknięty przez chorą kobietę mającą nadzieję na wyzdrowienie, natychmiast poczuł ubytek energii witalnej i do towarzyszących Mu uczniów powiedział: "Ktoś mnie dotknął!".

Zawsze pamiętaj, że czas i przestrzeń muszą być brane pod uwagę, ilekroć pracujesz z energią witalną i magnetyzmem. Mając to na uwadze, podałem kilka przykładów odnoszących się do leczenia chorób i mógłbym wymienić dużo więcej metod w odniesieniu do leczenia z punktu widzenia magnetyzmu, czy w których magnetyzm mógłby być z powodzeniem zastosowany. Na przykład, mag może skontaktować się z duchem pacjenta, kiedy śpi, i stosować wiele różnych metod leczenia. Poza magicznym leczeniem chorych ludzi przy pomocy energii witalnej, mag ma możliwość używania do tego elementów, magnetyzmu i elektryczności. Szczegółowe opisy wszystkich metod i możliwości leczenia wypełniłyby bardzo obszerną książkę. Być może będę miał w przyszłości okazję wydać książkę o metodach okultystycznego leczenia z magicznego punktu widzenia i udostępnić ją tym magom, którzy są zainteresowani tym tematem. Jednakże teraz pozostawiam to na przyszłość. W tej pracy jedynie odwołuję się do kilku metod leczenia w odniesieniu do koncepcji czasu i przestrzeni, innymi słowy, do magnetyzmu.

Wysoce wtajemniczeni i święci, których wyobraźnia jest rozwinięta w takim stopniu, że wszystko, co sobie wyobrażają, natychmiast staje się rzeczywistością we wszystkich sferach, nie potrzebują żadnej z tych metod. Muszą oni jedynie wyrazić życzenie czy wolę, a natychmiast staje się ona rzeczywistością. Każdy mag powinien dążyć do osiągnięcia tego wysokiego poziomu duchowego rozwoju.

Podsumowanie ćwiczeń kroku III

I. Magiczne kształcenie ducha

1. Koncentracja myśli z dwoma lub trzema zmysłami równocześnie
2. Koncentracja myśli na obiektach, obszarach i miejscach.
3. Koncentracja myśli na zwierzętach i ludziach.

II. Magiczne kształcenie duszy

1. Oddychanie elementami: wdychanie elementów do całego ciała.
a. ogień ? ciepło
b. powietrze ? lekkość
c. woda ? zimno
d. ziemia ? grawitacja (ciężkość)

III. Magiczne kształcenie ciała fizycznego

1. Zachowanie ćwiczeń kroku I, które muszą stać się nawykiem.
2. Akumulacja energii witalnej:
a. oddychanie płucami i porami w całym ciele
b. oddychanie płucami i porami w indywidualnych częściach ciała.

Addenum do kroku III

1. Impregnacja pokoju.
2. Biomagnetyzm.

Koniec kroku III.

adm

Krok IV

Wprowadzenie

Zanim zacznę opisywać trudniejsze ćwiczenia, chcę ponownie podkreślić, że uczeń, chcąc osiągnąć absolutny sukces na magicznej ścieżce, musi być cierpliwy i nie przyspieszać swojego rozwoju. Jest zatem absolutnie konieczne, by opanować wszystkie poprzednie ćwiczenia zanim przejdzie się do poniższych.

Magiczne kształcenie ducha

W tej części książki opiszę przenoszenie świadomości na zewnątrz. Musimy wiedzieć, jak dowolnie przenosić naszą świadomość do każdego obiektu, zwierzęcia lub człowieka.

Zacznijmy ćwiczenie:
Najpierw umieść przed sobą jakieś obiekty, których używasz codziennie; rób to w ten sam sposób jak w kroku II, kiedy praktykowałeś ćwiczenia koncentracji na obiektach. Następnie przyjmij asanę siedzącą i skoncentruj się na krótką chwilę na jednym z obiektów - zapamiętaj jego formę, kolor i rozmiar. Teraz wyobraź sobie, że stałeś się tym konkretnym obiektem - musisz tak jakby czuć i postrzegać jak ten konkretny obiekt i przyjąć wszystkie jego atrybuty. Musisz czuć, jak bardzo zamknięty jesteś w obszarze, w jakim się znajdujesz, i który możesz opuścić jedynie poprzez zewnętrzny wpływ. Musisz również wyobrazić sobie cel obiektu, w który się przekształciłeś poprzez swoją wyobraźnię. Dzięki intensywnej koncentracji powinieneś być w stanie również obserwować swoje otoczenie z punktu widzenia obiektu i przyjąć jego proporcje i stosunek z innymi obiektami. Jeśli, na przykład, obiekt jest położony na stole, to powinieneś czuć stosunek do stołu, jak również do innych obiektów na stole i wewnątrz pokoju, w którym wszystkie są umiejscowione. Jeśli uda ci się wykonać to ćwiczenie z jednym obiektem, to praktykuj dalej z innymi. To ćwiczenie jest zakończone, kiedy uda ci się połączyć swoją świadomość z każdym wybranym obiektem do takiego stopnia, że przybierasz formę, wielkość i cechy obiektu oraz kiedy jesteś w stanie pozostawać w obiekcie przez co najmniej pięć minut bez przerwy. Podczas tego ćwiczenia ciało fizyczne musi być całkowicie omijane i zapomniane. Następnie wybieraj większe obiekty do swojego skoncentrowanego przeniesienia świadomości, takie jak: kwiaty, rośliny, krzewy, drzewa etc. Świadomość nie zna ani czasu, ani przestrzeni, jest zatem pierwiastkiem akashy.

Nie zniechęcaj się początkowymi porażkami związanymi z niezwykłą naturą ćwiczeń. Cechy, które zapewnią ci pożądany sukces to cierpliwość, upór i wytrwałość. W późniejszym czasie uczeń w pełni zda sobie sprawę z przyszłej wagi tych wstępnych ćwiczeń w temacie magii. Kiedy uczeń opanuje przenoszenie swojej świadomości do obiektów nieożywionych, następnym oczywistym krokiem jest przenoszenie świadomości do istot żywych.

Wcześniej wspomniałem, że świadomość jest poza czasem i przestrzenią, zatem gdy wykonujemy nasze ćwiczenia z żywymi istotami, nasz wybrany obiekt nie musi być przed nami fizycznie. Do tego miejsca uczeń musi posiadać zdolność dowolnego wyobrażania każdej istoty.

Zacznij to ćwiczenie, przenosząc swoją świadomość do wyobrażonej formy kota, psa, konia, kozła etc. Rodzaj obiektu ćwiczeń nie jest ważny - może to być również mrówka, ptak czy słoń.

Najpierw wyobraź sobie zwierzęta w bezruchu, a potem w ruchu - chodzące, biegnące, pełzające, latające lub pływające, w zależności od zdolności konkretnego zwierzęcia.

Uczeń musi być w stanie przenieść swoją świadomość do dowolnie wybranej formy i w niej funkcjonować. Ćwiczenie jest ukończone, kiedy uczeń może pozostać w tej pozycji przez co najmniej pięć minut bez przerwy. Wtajemniczeni, którzy praktykują to ćwiczenie przez wiele lat, są w stanie zrozumieć każde zwierzę i mogą kontrolować je swoją wolą.

W związku z tym przychodzą na myśl legendy o wilkołakach, razem z innymi różnymi historiami, gdzie czarownicy zamieniają się w zwierzęta. Dla maga te legendy i bajki mają dużo głębsze znaczenie i dużo większą wagę niż dla przeciętnego człowieka. Te historie bez wątpienia opisują czarnych magów, którzy nie chcieli być rozpoznani, gdy dokonywali swoich bezbożnych, nikczemnych czynów, a zatem przyjmowali te zwierzęce formy w niewidzialnym świecie. Dobry mag potępia takie działania, a jego duchowe umiejętności pozwalają mu rozpoznawać takie istoty i również identyfikować prawdziwą formę tej osoby.

Te wstępne ćwiczenia nie służą kuszeniu ucznia do wykonywania takich działań. Raczej przygotowują go na wyższą magię, w której, dla pewnych przedsięwzięć, musi przyjmować wyższe boskie formy, w które przeniesie swoją samoświadomość. Kiedy już jesteś w stanie, poprzez to ćwiczenie, przyjąć swoją świadomością każdą zwierzęcą formę i utrzymać to wyobrażenie przez pięć minut bez przerwy, wówczas praktykuj to samo ćwiczenie z ludźmi. Początkowo wybieraj znajomych, przyjaciół, członków rodziny, krewnych - ludzi, z wyobrażaniem których nie masz problemów; płeć i wiek nie mają znaczenia. Musisz być w stanie przenieść swoją świadomość do ciała innej osoby w takim stopniu, że postrzegasz się, iż jesteś i myślisz jak osoba, której obraz przywołujesz.

Następną częścią tego ćwiczenia jest przejście od ludzi, których dobrze znasz, do całkiem obcych - ludzi, których nigdy nie widziałeś; a skoro nigdy nie widziałeś tych ludzi, musisz ich sobie wyobrazić. Ostatecznie na eksperymentalne obiekty wybieraj ludzi innych ras. Ćwiczenie jest zakończone, kiedy jesteś w stanie przenieść swoją świadomość na co najmniej pięć minut do ciała, które wizualizowałeś. Jednakże, im dłużej jesteś w stanie utrzymać swoją świadomość w tym wyobrażonym ciele, tym większe będą tego korzyści.

Poprzez to ćwiczenie mag zyskuje moc wiązania się z każdym człowiekiem. Będzie znał uczucia i myśli, które powstają w świadomości osoby, której obraz przywołał i będzie znał jej przeszłość i teraźniejszość, sposób zachowania. Mag może nawet dowolnie wpływać na tę osobę. Zalecane jest jednak pamiętanie o przysłowiu: "Jaki siew, taki plon".

Mag nigdy nie zastosuje swojego wpływu dla złego celu czy też nie zmusi innej osoby do wykonania czegoś wbrew własnej woli. Jeśli wielka moc nad każdym człowiekiem nadana magowi przez to ćwiczenie jest przez niego używana dla dobra ludzkości, to zejdą na niego błogosławieństwa. To da magowi rozumienie, dlaczego w Oriencie uczniowie obdarzają swojego mistrza najczystszą miłością. Wielbiąc swojego mistrza, uczeń wiąże się instynktownie z jego świadomością - w ten sposób będzie on pośrednio pod jego wpływem, co zaowocuje szybszym i bezpieczniejszym postępem. Dlatego orientalne metody nauczania uważają obecność mistrza (guru) za absolutnie konieczne dla rozwoju uczniów. To, co jest w Tybecie znane jako ankhur, oparte jest na tej samej zasadzie, lecz w odwrotnym porządku - mistrz wiąże się ze świadomością swojego ucznia i przekazuje mu moc i oświecenie. Mistycy stosują tę samą metodę, tzw. pneuma-transfer.

Magiczne kształcenie duszy

W tym rozdziale będziemy dalej rozszerzać naszą pracę z elementami. Do tej pory nauczyliśmy się gromadzić wewnątrz nas jeden element poprzez oddychanie płucami i porami ciała oraz postrzegać w ciele jego konkretne właściwości. Teraz nauczymy się, jak ładować elementem poszczególne części ciała. Można zastosować tutaj dwie metody, jednakże mag musi opanować je obie.

Metoda 1

Jak było to opisane w kroku III, wdychaj konkretny element poprzez płuca i pory, do całego ciała, i gromadź go, a następnie rób wydech bez wyobrażania sobie czegokolwiek. Przy wdechu wyobrażaj sobie uczucie charakterystycznego atrybutu elementu. Jeśli jest to element ognia, charakterystycznym atrybutem będzie ciepło; jeśli jest to woda, wyobrażaj sobie zimno; jeśli powietrze, wizualizuj uczucie lekkości; a kiedy jest to ziemia, będzie to ciężkość. Zacznij od siedmiu wdechów, lecz zamiast przywracać zgromadzony element wszechświatu i wyobrażać jego znikanie, kieruj element do konkretnej części ciała, jeszcze bardziej kompresując jego konkretny atrybut i wypełniając nim tę część ciała. Musisz czuć skompresowany element z jego charakterystycznym atrybutem dużo bardziej intensywnie w jednej części ciała, niż gdy czujesz to w całym ciele. Tak jak kompresowana jest para, by uzyskać więcej ciśnienia, tak samo mięśnie, kości i skóra danej części ciała muszą być przeniknięte elementem.

Kiedy już mocno czujesz konkretny atrybut elementu w napełnianej części ciała, to rozpuść go poprzez całe ciało przy pomocy wyobraźni i rozładuj poprzez wydychanie z powrotem do wszechświata (jak jest to opisane w kroku III). To ćwiczenie musi być praktykowane zamiennie z każdym elementem i z każdym wewnętrznym i zewnętrznym organem. Istnieje jednak bardzo ważny wyjątek, o jakim trzeba pamiętać: nie praktykuj tego z sercem ani z mózgiem. Jeśli nie chcesz wyrządzić dużej szkody, nie gromadź żadnego elementu w sercu ani w mózgu, czy to swoim własnym, czy innej osoby. Jedynie mistrzowski mag, który jest bardzo doświadczony w kontrolowaniu elementów - ten, który jest panem elementów - może przyjąć pewną ilość akumulacji w sercu i mózgu bez wyrządzania sobie krzywdy, gdyż taki mistrz zna swoje ciało i ma nad nim kontrolę. Możesz jednakże dostarczać każdemu organowi, nawet sercu i mózgowi, konkretne atrybuty elementów, lecz nie kumuluj ich. Osoba początkująca powinna powstrzymać się od kumulowania elementów czy energii witalnej w sercu lub mózgu, zwłaszcza jeśli nie jest jasnowidzem i nie posiada zdolności obserwowania funkcji konkretnych organów.

Kiedy kumulujesz elementy czy energię witalną w całym ciele, wtedy mózg i serce jest ogólnie przystosowane do tej akumulacji, ponieważ moc tego napięcia nie jest skierowana na jakiś konkretny organ, lecz jest rozprowadzana na całe ciało.

Szczególną uwagę należy poświęcić dłoniom i stopom. Powinieneś nauczyć się opanowania akumulacji elementów i witalnej energii w swoich dłoniach i stopach, gdyż jest w tych miejscach używana w praktycznej części magii. Bardzo szczególną uwagę powinieneś poświęcić palcom.

Istnieje jeszcze inna możliwość rozładowywania elementu z organu lub części ciała. Zamiast przywracania elementu najpierw do całego ciała, aby stamtąd go uwolnić, poprzez oddychanie porami, do wszechświata, możesz też rozładować cały element bezpośrednio z części ciała do wszechświata przy pomocy wyobraźni. Ta druga procedura jest znacznie szybsza. Mag musi być wprawiony w obu metodach i rozumieć to, jak ich dowolnie używać.

Metoda 2

Druga metoda akumulacji elementu w części ciała jest dokonywana poprzez przeniesienie się ze świadomością do konkretnej części ciała, pozwalając wdychać i wydychać jej w ten sam sposób jak przy oddychaniu porami. Wdychasz element każdym oddechem, który bierzesz, a wydychasz normalnie; innymi słowy, zachowujesz element, który wdychasz.

Kiedy masz uczucie, że zgromadziłeś wystarczającą ilość danego elementu w konkretnej części ciała, uwolnij element poprzez wydychanie; innymi słowy, przywracasz go wszechświatu, z którego go wcześniej wdychałeś. Ta procedura jest oczywiście szybka i prosta, lecz wymaga określonej umiejętności w przenoszeniu swojej świadomości. Musisz również umieć akumulować energię witalną w każdej, dowolnie wybranej części ciała. Kiedy już perfekcyjnie opanujesz tę praktykę, możesz przejść do następnego ćwiczenia.

Wiemy, że ciało ludzkie jest podzielone na cztery główne regiony w odniesieniu do elementów. Przypomnimy je dla lepszego zrozumienia:

1. Element ziemi: od stóp do ud, z kością ogonową, włączając w to organy reprodukcyjne, czyli genitalia.
2. Element wody: obszar brzuszny z jego wewnętrznymi organami, takimi jak: jelita, śledziona, pęcherz, wątroba, żołądek, aż do przepony brzusznej.
3. Element powietrza: klatka piersiowa, płuca, serce, aż do szyi.
4. Element ognia: głowa ze wszystkimi jej organami.

Celem następnego ćwiczenia jest ładowanie konkretnych obszarów ciała odpowiednimi elementami. Jest to dokonywane w następujący sposób:

Przyjmij swoją ulubioną asanę. Poprzez płuca i oddychanie porami wdychaj element ziemi, z jego charakterystycznym atrybutem ciężkości, do ziemskiego obszaru swojego ciała, to znaczy od stóp do genitaliów i kości ogonowej. Wdychaj element ziemi siedem razy. Wydech wykonuj normalnie, aby obszar ziemi w twoim ciele został wypełniony elementem, który na niego wpływa. Utrzymaj element ziemi w obszarze ziemi i kontynuuj, wdychając siedem razy element wody regionem wody, obszarem brzusznym, bez wydychania elementu wody, tak aby obszar wody również został wypełniony swoim elementem. Następnie kontynuuj w ten sam sposób z następnym elementem. Wdychaj element powietrza siedem razy i wypełnij obszar klatki piersiowej. Zatrzymaj go w tym obszarze bez wydychania. Następnie przejdź do obszaru głowy; wypełnij go, wdychając element ognia siedem razy. Nie wydychaj elementu ognia, aby obszar głowy został nim wypełniony.

Kiedy wszystkie obszary ciała są naładowane odpowiednimi elementami, musisz pozostać w tej pozycji przez mniej więcej dwie do pięciu minut, a następnie przejdź do rozpuszczania elementów. Zacznij tam, gdzie skończyłeś. W tym przypadku zacznij od głowy, od elementu ognia. Siedem razy wykonuj normalny wdech, lecz przy każdym wydechu (również siedem razy) wydychasz element ognia z powrotem do wszechświata. Kiedy obszar głowy jest oczyszczony z elementu ognia, przejdź do obszaru powietrza, następnie obszaru wody i na końcu do obszaru ziemi, aż całe ciało zostanie całkowicie oczyszczone ze zgromadzonych elementów.

Kiedy osiągniesz określoną biegłość w tych ćwiczeniach, możesz rozszerzyć je, nie tylko wypełniając konkretne obszary ciała odpowiednimi elementami, lecz również kompresując odpowiednie elementy w tych obszarach. Procedura jest taka sama, jak ta właśnie opisana, w której zaczynasz od elementu ziemi i kończysz na elemencie ognia. Również proces rozpuszczania elementów jest taki sam, jak ten opisany przed chwilą.

Te ćwiczenia są również wielkiej wagi, gdyż sprowadzają materialne, czyli fizyczne ciało, jak również i ciało astralne, czyli psychiczne, do harmonii z uniwersalnymi prawami elementów. Jeśli mag z jakiegoś powodu doświadczy dysharmonii, to wystarczy, że będzie praktykował powyższe ćwiczenie, i natychmiast na nowo ustanowi harmonię. Będzie doświadczał przyjemnego wpływu pełnej uniwersalnej harmonii nie tylko przez kilka godzin, lecz całymi dniami, co stwarza w nim i podtrzymuje uczucie pokoju i błogości.

Harmonia elementów w ciele oferuje kilka innych możliwości:

1. Przede wszystkim uczeń jest chroniony od wszelkich destrukcyjnych wpływów pochodzących z negatywnej strony elementów.
2. Kiedy uczeń osiągnie magiczną równowagę, odkryje, że jest w środku różnych zajść; widzi wszystkie prawa, wszystkie powstające i ginące w uniwersalnej, prawdziwej perspektywie.
3. Uczeń nie jest doświadczany przez wiele chorób i sprowadza równoważący efekt na własną karmę, a tym samym i przeznaczenie; staje się on coraz bardziej odporny na wszelkie niekorzystne wpływy.
4. Oczyszcza swoją mentalną i astralną aurę i wzmacnia swoją mentalną i astralną matrycę.
5. Budzi swoje magiczne zdolności; jego intuicja przyjmuje uniwersalny charakter.
6. Jego astralne zmysły są wzmocnione.
7. Jego zdolności intelektualne są zwiększane.

Magiczne kształcenie ciała fizycznego

Do tego momentu ćwiczenia pierwszego kroku powinny stać się już częścią twojego życia, codziennym nawykiem. Ćwiczenia drugiego kroku powinny być wykonywane w zależności od dostępnego czasu i, jeśli tylko jest taka możliwość, pogłębiane i umacniane. Do tego miejsca musisz mieć zdolność stosowania się w najdrobniejszych szczegółach do każdego ascetyzmu, któremu się poddasz, bez ulegania pokusom czy nawet bez walki z nimi. Ćwiczenia trzeciego kroku powinny również być udoskonalone i pogłębione do granic możliwości.

Pozycja ciała i kończyn musi być opanowana do takiego stopnia, byś był w stanie pozostawać w siedzącej asanie godzinami bez doświadczania najmniejszej przeszkody, nerwowości, napięcia czy skurczów mięśni.

Emanująca energia musi być zwiększana, pogłębiana i musi stać się bardziej ekspansywna, to znaczy bardziej dynamiczna; jest to dokonywane przez wyobraźnię, moc wyobraźni i głębszą medytację. Mag musi nauczyć się praktycznie stosować emanującą energię we wszystkich okolicznościach i sytuacjach. Musi dojść do miejsca, w którym każde życzenie przeniesione na emanującą energię natychmiast staje się rzeczywistością. To pozwoli mu pomagać cierpiącym w przypadku choroby lub wypadków; i będzie on w tym względzie błogosławiony.

Teraz zajmiemy się tematem niezbyt dobrze znanym, konkretnie postawami ciała, gestami i pozycjami palców, które są powszechnie znane jako rytuały. Fundamentalna zasada rytuałów składa się z potwierdzenia idei czy biegu myśli przez zewnętrzną formę ekspresji, bądź na odwrót, jest to przywoływanie lub też, jak jest to nazywane w hermetyzmie, "ewokowanie" idei czy biegu myśli poprzez gest lub działanie. Ta fundamentalna zasada ma zastosowanie do wszelkiej magii rytualnej. To potwierdza nie tylko, że każda idea czy każde istnienie może być wyrażone poprzez zewnętrzne działanie, lecz może to zostać również związane z konkretnym zadaniem.

To, co nie otrzyma lub nie nosi swojej nazwy, symbolu czy zewnętrznego znaku, nie posiada znaczenia ani wagi. Wszystkie magiczne procedury są rytuałami opartymi na tej pierwotnej tezie i od zarania czasu każdy system religijny miał swoje konkretne akty kultu. Istnieje oczywiście różnica co do wagi tych rytuałów. Bardzo mało z tego tematu zostało udostępnione powszechnie, lecz było najczęściej chowane w największej tajemnicy, będąc tematem zarezerwowanym wyłącznie dla wysokich kapłanów i wtajemniczonych. Każdy rytuał służy konkretnemu celowi, niezależnie od tego czy jest to słowne czarodziejstwo Tybetu, pozycje palców wykonywane przez kapłanów w Bali lub podczas aktów czci w Oriencie, czy rytualne ewokacje magów. Synteza zawsze pozostaje jedna i ta sama. Kiedy ktoś o czymś zaświadcza bądź zeznaje w sądzie, wznosi prawą dłoń w wyciągniętymi trzema palcami jako potwierdzenie prawdomówności - to również może zostać uznane za gest magiczny. Z punktu widzenia chrześcijaństwa trzy wyciągnięte palce symbolizują trójcę. Każda z wielu lóż i sekt ma swoje własne rytuały. Na przykład wolnomularze są związani konkretnym znakiem, słowem i uściskiem dłoni. Wiele rzeczy można na ten temat powiedzieć z historycznego punktu widzenia, lecz takie studium byłoby całkowicie pozbawione znaczenia dla praktyki magii czy dla magicznej edukacji.

Prawdziwy mag nie ulega wpływom, gdy czyta w różnych książkach, w jaki sposób inny mag rysuje magiczny okrąg i uważa go za symbol nieskończoności, boskości i nietykalności, czy też o tym, jak przenosi swoje geniusze i anioły do tego okręgu dla swojej ochrony, albo jak lama rysuje swoją mandalę i podczas swych rytuałów uważa swój thatagatos za symbol strzegącego bóstwa. Mag nie potrzebuje instrukcji, które są dla niego obce. Jest on świadomy tego, że są to tylko punkty skupienia dla idei i pamięciowe pomoce dla ducha. W kroku IV mag nauczy się jak opracowywać własne rytuały, akty czci, gesty i pozycje palców. Oczywiście, wszystko zależy od jego indywidualności i zmysłu postrzegania. Wielu magów dokonuje znacząco więcej przy pomocy prymitywnych rytuałów niż filozoficzny spekulant przy pomocy skomplikowanego aktu czci. Nie istnieją konkretne wytyczne - uczeń musi działać intuicyjnie i musi rozumieć, jak wyrazić każdą ideę, każdy bieg myśli, jak również to, co chce zrealizować, w postaci odpowiedniego gestu, pozycji palców czy poprzez rytuał. Na przykład, z pewnością nie wyraziłby symbolicznie gestu błogosławieństwa zaciśniętą pięścią. W zależności od okoliczności czy sytuacji, w której się znajduje, opracuje on indywidualny, bezpretensjonalny rytuał, który zastosuje w całkowitej tajemnicy, nie będąc przez nikogo dostrzeżonym. Istnieją magowie, którzy praktykują magię rytualną, stosując ruchy palców, trzymając dłonie w kieszeniach, nawet w towarzystwie wielu ludzi, z których nikt nie zdaje sobie z tego sprawy.

Jest to dokonywane przez użycie elementów w odniesieniu do analogii pięciu palców:

palec wskazujący - ogień
kciuk - woda
palec środkowy - akasha
palec serdeczny - ziemia
mały palec - powietrze

prawa dłoń - elementy pozytywne
lewa dłoń - elementy negatywne

Ten przykład powinien wystarczyć.

Naucz się przypisywać całkowicie indywidualne znaki stosowne do różnych idei. Utrzymuj te znaki w tajemnicy, gdyż jeśli ktoś inny zastosuje ten sam znak do tej samej idei, osłabi on ideę (efektywność życzenia), ściągając twoją energię. Ilekroć chcesz szybko spełnić swoje osobiste życzenie, zwiąż je ze swoim małym rytuałem czy gestem. Najlepiej z gestem palców. Wyobraź sobie, że poprzez ten gest twoje życzenie staje się rzeczywistością, a raczej, że już stało się rzeczywistością. Tutaj również ma zastosowanie prawo, że określanie idei czy życzenia musi być w czasie teraźniejszym oraz w postaci rozkazu. Wyobrażanie, że to staje się rzeczywistością w połączeniu z gestem czy rytuałem, musi być na początku wykonywane intensywnie z poczuciem pewności - jak we wcześniejszym wniosku - z przekonaniem i niewzruszalną wiarą w sukces.

Na początku mają być stosowane zarówno rytuał, jak i wyobrażenie. Później, kiedy w pełni pochłonie cię wyobrażenie życzenia i jego realizacja, będziesz automatycznie, bez zauważania tego i bez świadomości, czuł się zmuszony do użycia gestu czy rytuału. Kiedy osiągniesz punkt, że życzenie staje się zautomatyzowane w wyobraźni, wtedy odwracasz procedurę - wykonujesz gesty lub rytuał, a wyobraźnia czy konkretna energia automatycznie wyzwala skutek. Jest to właściwy cel rytuału, gestu, pozycji palców lub postawy ciała. Kiedy rytuał z wyobrażeniem jest zautomatyzowany, to wystarczy tylko wykonać rytuał, aby osiągnąć zamierzony efekt czy wpływ. Naładowana bateria daje najlepsze porównanie - wszystko, czego potrzeba, to odpowiednie połączenie, aby mieć dostępną całą jej elektryczność. Częste powtarzanie wyobrażania gestu czy rytuału, który wybrałeś, ustanawia magazyn energii w sferze przyczynowej pierwiastka akashy, który, w zależności od życzenia lub celu, przyjmuje wymaganą wibrację (fluid elektromagnetyczny), kolor, brzmienie i wszystkie konieczne analogie. Można by poprawnie stwierdzić, że wszystkie te rzeczy są bezpośrednimi krwinkami całej struktury tego magazynu energii. Kiedy ten magazyn jest ładowany poprzez częste powtarzanie, sam rytuał uwalnia wtedy część energii z magazynu i wytwarza potrzebny skutek. Jest zatem niezwykle ważne, by nikomu o nim nie mówić; inaczej ktoś inny mógłby zużyć ten zapas energii tym samym rytuałem i osiągnąć ten sam skutek bez żadnego wysiłku. Jednakże za wszystkie konsekwencje odpowiedziałby twórca rytuału.

Istnieją loże, każące nowicjuszom praktykować rytuały, przez które taki magazyn energii jest automatycznie ładowany. To daje wyższym wtajemniczonym darmową dostawę dla ich własnego magazynu energii i mogą go oni używać bez żadnego wysiłku ze swojej strony. Kiedy uczeń dojdzie do momentu, w którym sam może używać energii z tego magazynu, oznajmia się mu, by używał tego rytuału możliwie jak najmniej.

Ta wiedza może dać ideę, że pewne ruchy polityczne i partie pośrednio wykonujące magiczne procedury w postaci swoich pozdrowień czy gestów powitania, równocześnie stale dodają energii witalnej, nawet w małych ilościach, do ich wspólnego magazynu poprzez stałe powtórzenia. Taki gest był używany przez Narodowo-Socjalistyczną Niemiecką Partię Pracy (NSDAP = Nationalsozialistiche Deutsche Arbeiter Partei). Pozdrowieniom towarzyszyło wzniesienie prawej ręki, które było reprezentatywnym gestem mocy. Jednakże, kiedy taki wspólny magazyn energii stał się potężny i był nadużywany dla chciwych i podłych celów, wówczas duchowo naładowana energia, ze względu na swoją polaryzację, zwraca się przeciwko swoim twórcom czy założycielom. Rezultatem jest upadek i destrukcja, nie wspominając o nienawiści, pod wpływem której ogromna ilość ludzi była uwięziona, gdzie wielu cierpiało i marniało, podczas gdy inni byli niewinnie skazywani na śmierć, a jeszcze inni stali się ofiarami pól bitewnych - i wszystko to wytworzyło przeciwną polaryzację, która przyczyniła się do rozpuszczenia tego magazynu energii.

To samo prawo ma zastosowanie w jednakowym stopniu do wszystkich innych aktów czci, rytuałów i praktyk kultów, niezależnie od tego, czy są one wykonywane przez religie, sekty czy loże. Cudowne uzdrowienia w miejscach pielgrzymek czy w świętych miejscach opierają się na tej samej, fundamentalnej zasadzie. Dewocyjny wierzący ściąga duchową energię z pierwiastka akashy poprzez jego mocną i niewzruszalną wiarę w święty obraz czy posąg (ikonę). Ta energia jest akumulowana przez wyznawców i w ten sposób osiągane są cudowne efekty. Mag, który jest właściwie poinstruowany, zawsze znajdzie prawdziwe wytłumaczenie dla takich czy podobnych zjawisk, na bazie uniwersalnych praw.

Jeśli by sobie tego życzył, mag mógłby na podstawie swojej wiedzy o prawach biegunowości, użyć energii, która została zgromadzona w takim kultowym magazynie dla swoich własnych celów i tym samym osiągnąć takie cudowne uzdrowienia i wiele innych, zdawałoby się cudownych, zajść. Jednakże etyczny mag stojący wysoko uważa takie działanie za kradzież i tym samym nigdy nie zniżyłby się do takiego poziomu, gdyż ma wiele innych możliwości do swojej dyspozycji. Te przykłady są podawane jedynie dla informacji czytelnika. Teraz wrócimy do bieżącego tematu - rytuałów.

Jak zostało wcześniej wspomniane, każda idea, życzenie i wyobrażenie może stać się rzeczywistością poprzez rytuał niezależnie od płaszczyzny, w której działasz, czy to fizycznie, astralnie lub duchowo. Czas, który upłynie zanim to stanie się rzeczywistością, zależy przede wszystkim od duchowej dojrzałości, a po drugie od dokładności w używaniu rytuału. Mag powinien zawsze wybierać rytuały, których będzie mógł używać przez resztę swojego życia; jako takie powinny być to rytuały o uniwersalnym charakterze. Im mniej jest życzeń, tym szybciej osiągnie się sukces. Jeśli rytuały, które zostały wybrane, nie dają na początku pożądanego efektu, nie dodawaj żadnych innych rytuałów. Na początku powinieneś być naprawdę zadowolony z jednym rytuałem, lecz nie powinieneś przekraczać trzech. Gdy mag osiągnie ten poziom rozwoju, będzie znał swoje ograniczenia odnośnie swoich zdolności ładowania.

Podsumowanie ćwiczeń kroku IV

I. Magiczne kształcenie ducha

Przeniesienie świadomości na zewnątrz:

a. w obiekty,
b. w zwierzęta,
c. w ludzi.

II Magiczne kształcenie duszy

1. Akumulacja elementów:
a. W całym ciele
b. W poszczególnych częściach ciała przy pomocy dwóch metod.

2. Ustanowienie harmonii elementów we właściwych obszarach ciała:
a. Ogień : głowa
b. Powietrze: klatka piersiowa
c. Woda: brzuch
d. Ziemia: kość ogonowa, genitalia, nogi.

III. Magiczne kształcenie ciała fizycznego

Rytuały i ich praktyczne zastosowanie:

gesty,
postawy ciała,
pozycje palców.

Koniec kroku IV.